بازیگر مشهور همیشه می‌تواند مخاطب را جذب کند؟
حالا سال‌ها از زمانی که حضور پژمان جمشیدی بر صحنه تئاتر با واکنش تند برخی از هنرمندان نسل‌های گذشته رو به رو شده بود، می‌گذرد. در این مدت نه تنها بازیگران سینما و تلویزیون بلکه حتی شماری از خوانندگان رپ و چهره‌های اینستاگرامی که گاه از آنان به عنوان شاخ‌های اینستاگرام یاد می‌شود، بر صحنه تئاتر حضور پیدا کرده‌اند و حضور چهره‌های مشهور هنوز در فضای تئاتر، موضوع مورد بحثی است.
زهرا تقوی: در این نوشتار اما بنای آن نداریم که حضور خوانندگان رپ یا اینفلوئنسرها یا همان چهره‌های فضای مجازی را بررسی کنیم بلکه بحث ما درباره حضور بازیگران مشهور است، یعنی کسانی که نزد عموم مردم به عنوان «بازیگر» شناخته می‌شوند و دلیل بررسی این موضوع هم حضور پرشمار تعدادی از بازیگران معروف در چند ماه اخیر بر صحنه تئاتر است.
به گزارش خبرگزاری سینا، در چند سال گذشته فضای تئاتر هم همچون دیگر عرصه‌های جامعه با فراز و نشیب‌های بسیاری همراه بوده است. همه‌گیری کرونا نخستین علت رخوت تئاتر از پایان سال 98 بود و درست زمانی که جامعه تئاتری به دنبال امنیتی که بعد از تزریق کرونا به دست آمده بود، قصد بازگشت به صحنه را داشت، حوادث اجتماعی کشور از نیمه سال 1401 همچنان خیل بزرگی از هنرمندان را از صحنه تئاتر دور نگاه داشت.
حالا اما شرایط تا حدودی تغییر کرده است و این تفاوت از سال گذشته به چشم می‌آید. به طوری که در چند ماه اخیر جمعی از هنرمندان شناخته‌شده و به تبع آنان بازیگران مشهور به صحنه بازگشته‌اند و شروع سال جدید نیز با حضور تعداد قابل ملاحظه‌ای از بازیگران شناخته‌شده در نسل‌های گوناگون رقم خورده است.
اما نکته قابل توجه این است که اغلب این بازیگران با وجود شهرت و محبوبیت خود، ریشه تئاتری دارند و حضور همزمان آنان در رسانه‌های تصویری همچون سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی سبب شده تا برای گروه بزرگتری از مردم شناخته‌شده باشند.
هرچند در سال‌های گذشته فروردین، ماه پررونقی در سینما و تئاتر به شمار نمی‌آمد ولی حالا شرایط تغییر کرده و به ویژه مناسبتی مانند روز جهانی تئاتر که همزمان با هفتم فروردین ماه است سبب شده تا فروردین دیگر ماه مرده‌ای برای تئاتر نباشد و سالن‌های نمایش بسته به گروه اجرایی و کیفیت اثر نمایشی، گاه شاهد حضور پررنگ تماشاگران هستند.
این روزها هم بازیگرانی همچون رویا افشار، شهره سلطانی، لیلی رشیدی، بهنام تشکر، سوسن پرور، کمند امیرسلیمانی، ماهور الوند، نازنین کیوانی، کاظم سیاحی، مهرداد ضیایی، سید جواد یحیوی، سارا بهرامی، مجتبی پیرزاده، صدف اسپهبدی و … روی صحنه تئاتر مشغول نقش‌آفرینی هستند و تا چند روز آینده هم بازیگران دیگری همچون صابر ابر، فرزاد حسنی، مونا فرجاد و … نیز به آنان ملحق می‌شوند.
در این بین ماهور الوند در قیاس با دیگران حضور کم‌سابقه‌تری در تئاتر دارد ولی بازیگران مشهوری که از آنان یاد کردیم، همه بازیگرانی تئاتری به شمار می‌ایند که سابقه حضور تعدادی از آنان در تئاتر بسیار بیشتر از رسانه‌های تصویری است.
هرچند در چند سال گذشته با گسترش تماشاخانه‌های خصوصی شاهد حضور پررنگ‌تر بازیگران مشهوری بر صحنه هستیم که گاهی برخی از آنان سابقه‌ای هم در تئاتر ندارند، اما جالب اینجاست که در حال حاضر اغلب بازیگرانی که از آنان یاد کردیم، در تماشاخانه ایرانشهر و باغ کتاب یا تالار وحدت و تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه هستند و این خود نکته مثبتی است.
حضور بازیگران شناخته‌شده‌ای که سابقه تئاتری دارند نه تنها در جذب تماشاگر می‌تواند موثر باشد بلکه برای خود آن بازیگران نیز فرصتی است مغتنم تا با حضور دوباره بر صحنه تئاتر، توانمندی‌های خویش را ارتقا بدهند. همچنانکه تعدادی از بازیگران در گفتگوهای مطبوعاتی یا حتی غیررسمی خود به این نکته اشاره می‌کنند که بازی در تئاتر، فرصتی است برای بازیگر تا ذهن، روان و بدن خود را به نرمش درآورد و بدین ترتیب نه تنها از نظر روحی و روانی مایه پالایش و حال بهتر خود او می‌شود، از نظر حرفه‌ای نیز برایش مفید است و در این بین تنها چیزی که موجب افسوس این چهره‌هاست، درآمد پایین تئاتر است که گاه سبب دوری چندین ساله آنان از صحنه می‌شود به طوری که کمتر بازیگری است که بعد از شناخته‌شدن بتواند مرتب روی صحنه برود و بیشتر بازیگرانی که از تئاتر به سینما یا تلویزیون و حالا شبکه نمایش خانگی راه پیدا کرده‌اند، به دلایل اقتصادی، گاه سال‌ها از تئاتر دور می‌مانند و این فرصت هم از آنان و هم از مخاطبان‌شان گرفته می‌شود تا ملاقات و گفتگویی زنده و بدون واسطه در سالن تئاتر داشته باشند.
با این همه حضور بازیگران مشهور، ضمانتی همیشگی برای جذب تماشاگر نیست چراکه تجربه نشان داده گاهی بازیگران معروف هم در جذب تماشاگر موفق نبوده‌اند و نکته حایز اهمیت این است که یک اثر نمایشی علاوه بر هنرمندان شناخته‌شده باید از کیفیت لازم هم برای جذب تماشاگر در طول اجراهای خود بهره‌مند باشد. گاه دیده شده نمایشی که با چهره مشهوری روی صحنه رفته به دلیل نداشتن کیفیت کافی، در میانه کار در جذب تماشاگر ناتوان بوده چراکه همچنان موثرترین تبلیغ در تئاتر، تبلیغات دهن به دهن است و اگر نمایشی به عنوانی اثری کم‌کیفیت شناخته شود، سخت بتواند حتی با حضور چهره‌های مشهور در جذب تماشاگر موفق بماند بخصوص که قیمت بلیت تئاتر هم همچون دیگر کالاهای مصرفی افزایش داشته و تماشاگران برای وقت و هزینه‌ای که صرف تماشای یک اثر نمایشی می‌کنند، باید انگیزه و دلیل کافی داشته باشند.
اما نکته امیدوارکننده‌ای هم وجود دارد؛ اینکه گاه همین تبلیغات دهن به دهن سبب می‌شود نمایشی که هیچ بازیگر مشهوری ندارد، تنها به واسطه کیفیت بالای خود مورد اقبال و توجه تماشاگران قرار بگیرد. ذکر این نکته هم ضروری است که منظور ما از «مخاطب» در این نوشتار، مخاطبی است که برای تماشای تئاتر به سالن نمایش مراجعه می‌کند نه صرفا برای دیدن یک چهره اینستاگرامی یا خواننده رپ.
No tags for this post.
