با حمایت بنیاد ملی علم ایران، طرحی پژوهشی با محوریت توسعه کشاورزی دیجیتال به رفع چالش‌های این حوزه و تحقق موضوع امنیت غذایی در یکی از استان‌های کشور پرداخته است.
به گزارش خبرگزاری سینا،طرح پژوهشی امیرحسین علی بیگی، عضو هیئت‌علمی دانشگاه رازی، که با حمایت بنیاد ملی علم ایران انجام شد موضوع امنیت غذایی با کمک کشاورزی دیجیتال را مورد توجه قرار داده است.
در این طرح پژوهشی با عنوان «شناسایی سازوکارهای توسعه کشاورزی دیجیتال در استان کرمانشاه: راهی برای امنیت غذایی» موضوع ناامنی غذایی و چالش‌های آن، مورد بررسی قرار گرفته است.
علی بیگی با مدرک دکتری تخصصی ترویج و آموزش کشاورزی – توسعه روستایی از دانشگاه تهران درباره این طرح توضیح داد: ناامنی غذایی یک مسئله و چالش جهانی است، اما اثرگذاری‌های آن در کشورهای در حال توسعه آشکارتر است. با وجود تلاش‌ها برای کاهش ناامنی غذایی جهانی، موفقیت در بسیاری از کشورهای در حال توسعه محدود بوده است. در همین راستا سوء تغذیه یک نگرانی جدی است. این مسئله و چالش در کشورهای در حال توسعه بیش از کشورهای پیشرفته است.
وی افزود: بر این اساس می‌توان گفت یکی از مسایل مهم جهانی و به خصوص در کشورهای در حال توسعه مانند ایران، تأمین امنیت غذایی است. به‌طوری که امنیت غذایی همواره یکی از اهداف عمده برنامه‌های توسعه کشاورزی ایران در گذشته بوده و جزء اهداف راهبردی و اولویت برنامه‌های بلندمدت آینده است.
این محقق و پژوهشگر در ادامه بیان کرد: از طرفی، کاهش تعداد کشاورزان، افزایش رشد شهرنشینی، کاهش بهره‌وری عوامل مختلف تولید، بی‌ثباتی تولیدات کشاورزی، بلایای طبیعی مانند زلزله، سیل و خشکسالی در کنار سطح بالای بیکاری به‌دلیل رکود اقتصادی، تحریم‌های بین‌المللی و افزایش قیمت مواد غذایی به عنوان مهم‌ترین عوامل ناامنی غذایی در ایران شناخته شده است .
وی تأکید کرد: برای مقابله با چالش‌هایی که جوامع جهانی و از جمله ایران با آن مواجه هستند باید در کشاورزی از فناوری‌های پیشرفته و سازگار با محیط‌زیست استفاده کرد که برای رسیدن به کشاورزی پایدار به شکلی کارآمد همه منابع را مدیریت می‌کنند.
علی بیگی اضافه کرد: ماهیت اکثر عامل‌ها نشان می‌دهد که دیجیتالی شدن کشاورزی از طریق افزایش بهره‌وری عوامل تولید می‌تواند تا حدود زیادی بر چالش‌های ناامنی غذایی غلبه کند. دیجیتالی شدن کشاورزی باعث رشد اقتصادی، محافظت از محصولات در برابر بیماری‌ها و آفات، دسترسی بهینه به نهاده‌ها، سازگاری با تغییرات آب و هوایی، مدیریت منابع آبی، خدمات مالی مطلوب، قیمت‌گذاری بهتر محصولات، دسترسی به محصولات غذایی با قیمت‌های مناسب، بهبود روش‌های بازاریابی و فروش، کاهش هزینه‌های تولید و در نهایت افزایش بهره‌وری در راستای کاهش ناامنی غذایی می‌شود.
وی در پایان خاطر نشان کرد: نتایج حاصل از این پژوهش، باعث پدیدار شدن ادبیات تازه‌ای جهت شناسایی منافع و خطرات، موانع و تسهیل‌کننده‌ها و شناسایی عوامل تأثیرگذار بر توسعه کشاورزی دیجیتال در کشور می‌شود.
