میزان دز دریافتی اشعه در رادیوگرافی بیمارستان‌ها
اثرات ناشی از پرتوگیری با شناخت مقدار دز دریافتی میسر است. شناخت سطح دز در روش‌های تشخیصی با کاهش پرتوگیری، افزایش ایمنی پرتو و بهبود عملکرد همراه است.
در این رابطه محققینی از دانشگاه علوم پزشکی مازندران پژوهش را به انجام رسانده اند که در آن مقدار دز پرتو در سطح ورودی بدن بیمار، دز موثر و دز تجمعی حاصل از رایج ترین آزمون‌های رادیوگرافی مورد ارزیابی و بررسی علمی قرار گرفته است.
نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که متوسط دز موثر برای هر روش رادیوگرافی در بیمارستان امام خمینی (ره)، mSv 0.3 و در بیمارستان بوعلی سینا، mSv 0.28 بوده است.
در این مطالعه توصیفی، دز اشعه دریافتی بیماران در دو بیمارستان امام خمینی (ره) و بوعلی سینای شهر ساری بررسی گردیده است. بدین منظور مقدار خروجی لامپ در فاصله 1 متری (µGy/mAs) در ولتاژهای مختلف و با توجه به شرایط تکنیکی هر آزمون، اندازه‌گیری و دز ورودی سطح محاسبه شده است. در این پژوهش «دز موثر» از ضرایب تبدیل و «دز تجمعی» از آمار سالیانه به دست آمد.
نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که متوسط دز موثر برای هر روش رادیوگرافی در بیمارستان امام خمینی (ره)، mSv 0.3 و در بیمارستان بوعلی سینا، mSv 0.28 بوده است.
بر این اساس بیش ترین مقدار «دز موثر» در هر دو مرکز درمانی مربوط به آزمون مهره های کمری است. همچنین متوسط مقدار دز ورودی سطح برای تمامی آزمون‌ها در مرکز امام خمینی (ره) mGy 5.72 و در مرکز بوعلی سینا mGy 5.22 به دست آمد که بیش از متوسط کشوری (mGy 2.7) است.
طبق نتایج پژوهش که در قالب مقاله ای علمی پژوهش در «مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران» منتشر گردیده است، بالاترین «دز تجمعی» در مرکز امام خمینی (ره) مربوط به آزمون مهره‌های کمری (AP) و در مرکز بوعلی سینا مربوط به رادیوگرافی ریه بود.
مجریان این پژوهش در نتیجه گیری از مطالعه خود اظهار داشته اند که استانداردسازی رادیوگرافی ریه در این دو مرکز و سایر مراکز درمانی کشور می‌تواند سهم مهمی در کاهش دز دریافتی بیماران داشته باشد. به علاوه آزمون‌هایی که در آن دز تجمعی بالا و درصد فراوانی کم است، باید مد نظر مسئولان بهداشتی و درمانی قرار گیرد.
منبع: خرمی مقدم، ع. و همکاران. خمین میزان پرتوگیری بیماران از تصویربرداری رادیوگرافی در بیمارستان های ارجاعی دولتی شهر ساری. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، 26(142): 227-222.
گزارش: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.
