مهندسان حوزه فناوری‌نانو با استفاده از DNA، از نانوذرات، شبه‌بلور ساختند. تولید شبه‌بلورها از نظر ساختاری بسیار پیچیده و دشوار است. این تیم به سرپرستی محققان در دانشگاه شمال غربی، دانشگاه میشیگان و مرکز تحقیقات مواد زیستی در سن سباستین، اسپانیا، نتایج یافته‌های خود را در مجله Nature به چاپ رساندند.

بر خلاف کریستال‌های معمولی، که توسط یک ساختار تکراری تعریف می‌شوند، الگوهای موجود در شبه‌بلورها تکرار نمی‌شود. شبه‌بلورهای ساخته شده از اتم‌ها می‌توانند از خواص استثنایی برخوردار باشند، برای مثال، خواص گرمایی و نوری متفاوتی داشته و دارای خواص الکترونیکی غیرمعمول هستند.

چاد میرکین از محققان این پروژه می‌گوید: «وجود شبه‌بلورها برای ده‌ها سال یک معما بوده است و کشف آن‌ها منجر به دریافت جایزه نوبل شد. در حال حاضر چندین نمونه شناخته شده از شبه‌بلورها وجود دارد، اما نتایج تحقیقات ما شکل‌گیری آن‌ها را تغییر می‌دهد و از همه مهمتر نشان می‌دهد که چگونه می‌توانیم ماهیت قابل برنامه‌ریزی DNA را برای طراحی و مونتاژ شبه بلورها به کار ببریم.»

گروه میرکین به دلیل استفاده از DNA به عنوان چسب برای مهندسی بلورهای کلوئیدی ساخته شده از نانوذرات شناخته شده است. گروه لیزمارزان نیز می‌توانست در شرایطی خاص از نانوذرات شبه بلور تولید کند. این تیم در این پروژه روی شکل‌های دو هرمی متمرکز شد. گروه لیزمارزان انواع مختلفی از اتصال‌ها از جوانب مختلف را امتحان کرد. این گروه از رشته های DNA رمزگذاری شده استفاده کرد به گونه‌ای که رشته‌های مکمل می‌توانستند یکدیگر را پیدا کنند و با این کار امکان چیدمان ذرات روی هم و تشکیل شبه بلور بوجود آمد.

پیش از این، گروه شارون گلوتزر، ساختارهای دو هرمی را با تعداد مختلف طرفین شبیه‌سازی کرده بودند. این گروه تحقیقاتی در این پروژه دریافتند که دکاهدرال‌، دوهرمی‌های پنج‌ضلعی ده طرفه، در شرایط خاص و با ابعاد نسبی مناسب، یک شبه کریستال را تشکیل می‌دهند.