درگذشت عبدالرحمن جامي

وي در فنون طريقت، از مريدان نقشبنديه بود و ارتباط فراواني با پير طريقت داشت. جامي را شيعه دانسته ‏اند و اشعار پرشوري را در مناقب اهل بيت(ع) از او نقل مي ‏نمايند. ولي گويا وي مذهب خود را پنهان مي ‏ساخته و تقيّه مي ‏كرده است. اَشِعَّةُ اللَّمَعات، بهارستان، چهل حديث، ديوان اشعار، سلامان و آبسال از جمله تصنيفات وي مي ‏باشند. غزليات جامي بسيار شيرين و گاهي تلفيقي از عربي و فارسي هستند. وي را خاتم شعراي بزرگ پارسي گوي خوانده ‏اند. در اشعار جامي، افكار صوفيانه، داستان‏ها، حكمت، اندرز، تصورات خيالي و غنايى، به وفور ديده مي‏ شود. او در مثنوي‏هاي خود، روش نظامي را تقليد مي ‏كرد و در غزل از سعدي و حافظ پيروي مي ‏نمود. با اين حال، نبايد جامي را از ابتكار مضامين تازه و قدرت بيان و لطف معاني در اشعارش بي‏ بهره دانست. جامي با آن كه كمتر به مرتبه و جايگاه استادانِ بزرگ پيش از خود مي ‏رسد، ولي از آن جهت كه خاتم شعراي بزرگ پارسي زبان است، داراي اهميت و مقام خاصي است. جامي در سال ۸۹۸ ق در ۸۱ سالگي در هرات چشم از جهان فرو بست.

 

منبع:راسخون

No tags for this post.