ارزیابی نانولوله‌های کربنی بدون چارچوب نمی شود

براساس تحقیقات انجام شده در دانشگاه رایس، استفاده فزاینده از نانولوله‌های کربنی (CNTs) و پیشنهادی در اتحادیه اروپا مبتنی بر ممنوعیت استفاده از این مواد، موجب شده تا نیاز به یک رویکرد به روز و استاندارد برای ارزیابی اثرات انسانی و زیست محیطی نانولوله‌های کربنی و محصولاتی را که حاوی آن‌ها است، ضروری باشد.

سالانه بیش از ۵۰۰۰ تن نانولوله‌ی کربنی برای استفاده در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی و صنایع تجاری تولید می‌شود. با توجه به خصوصیات منحصر به فرد آن‌ها، نانولوله‌های کربنی در کاربردهای متنوعی از جمله باتری‌، مصالح ساختمانی سبک، ‌‌منسوجات، دستگاه‌های پوشیدنی و به طور فزاینده در تحقیقات زیست‌پزشکی استفاده می‌شوند.

ماتیو پاسکوالی، از محققان دانشگاه رایس می‌گوید: «همانطور که ما به سمت یک انقلاب انرژی و مواد پاک و متنوع حرکت می‌کنیم، مواد پیشرفته به یک مسیر علمی کاملاً مشخص از نظر اندازه‌گیری، شناسایی و طبقه‌بندی نیاز دارد.»

در سال ۲۰۱۹، یک سازمان غیردولتی در اتحادیه اروپا، با استناد به نگرانی‌ها، نانولوله‌های کربنی را به لیستی از مواد شیمیایی اضافه کرد که “باید در اتحادیه اروپا محدود یا ممنوع باشد”.

نویسندگان این مطالعه جدید با توجه به اشکال و روش‌های متنوع پردازش، اصلاح یا استفاده از آن‌ها، چگونگی طبقه‌بندی نانولوله‌های کربنی را به صورت شیمیایی مورد بررسی قرار داده‌اند. نتایج سم‌شناسی و مطالعات محیطی بسته به نوع نانولوله‌های کربنی و نحوه انجام مطالعات، متفاوت است.

نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که حجم و شیوع این مواد و تصویر ظریف و متناقض از خطر، نیاز به طبقه‌بندی دقیق‌تر و شناسایی خطرات سم‌شناسی و محیطی آن‌ها را ضروری می‌سازد. آن‌ها گفتند که محققان باید روش‌های طبقه‌بندی سازگار‌تر و استانداردهای اندازه‌گیری دقیق تعریف کنند و تأثیرات بالقوه سم‌شناسی و محیطی نانولوله‌های کربنی را در طول چرخه زندگی مشخص نمایند.

نویسندگان ساخت یک چارچوب جامع را برای طبقه‌بندی، توصیف و ارزیابی اثرات بالقوه روی سلامت، زیست‌محیطی و ایمنی نانولوله‌های کربنی را توصیه می‌کنند، زیرا این امر تأثیر مثبتی بر تحقیقات دانشگاهی و صنعت خواهد داشت.

چنین چارچوبی به سیستم نظارتی نیز برای ارزیابی بهتر و صحیح‌تر کمک می‌کند.