این آبزی باستانی مانند نهنگ های امروزی تغذیه می کرد

فسیل‌های جدید کشف شده در چین نشان می ‌دهد:خزندگان دریایی دوره تریاس مدت‌ها قبل از نهنگ‌های امروزی، با روشی خاص خوراکی ‌های کوچک را از مقادیر فراوان آب جدا می ‌کردند.

به گزارش سیناپرس، تجزیه و تحلیل جمجمه دو نمونه Hupehsuchus nanchangensis اخیراً توسط محققان چینی و بریتانیایی، ساختارهایی را شناسایی کرد که به این حیوانات اجازه می ‌داده تا مقادیر زیادی آب را برای غربال کردن غذا در فرآیندی به نام تغذیه فیلتری جمع ‌آوری کنند.

به گفته محققان، نهنگ‌های امروزی نیز به همین گونه غذا می‌ خورند، اما به نظر می‌ رسد هوپه سوچوس ها (Hupehsuchus) که یک گونه منقرض شده از خزندگان دریایی با طول ۱ متر است، این روش را در ۲۵۰ میلیون سال پیش کشف کرده اند.

زیچن فانگ (Zichen Fang) دیرینه شناس از مرکز زمین شناسی ووهان چین و پژوهشگر اصلی این تحقیق می گوید: ما از کشف این سازگاری ها در چنین خزنده دریایی اولیه شگفت زده شدیم. هر دو شواهد فسیلی از سازند جیالینگ جیانگ در چین آمده است. یکی دارای اسکلت تقریباً کامل است، در حالی که دیگری عمدتاً از ناحیه سر تا ترقوه حفظ شده است.

به عنوان بخشی از تجزیه و تحلیل، محققان جمجمه نمونه اسکلت کامل را با جمجمه های ۱۳۰ گونه آمنیوت از جمله نهنگ‌های بالین، نهنگ‌های دندان‌دار (odontocetes)، فوک‌ها (پنج‌پا)، تمساح‌ها، پرندگان و پلاتیپوس ها مقایسه کردند.

این تیم تحقیقاتی می گوید ساختار جمجمه هوپه سوچوس ها نشان می دهد که به طور همگرا با نهنگ های بالین مدرن تکامل یافته است، به این معنی که گونه های مختلف ویژگی های مشابهی را در طول زمان ایجاد کردند.

لی تیان (Li Tian) زمین‌شناس زیستی از دانشگاه علوم زمین ووهان می ‌گوید: ما معتقدیم که این جاندار به طور مستقل نوعی از بالین را تکامل داده است. هوپه سوچوس دهانی بزرگ با آرواره‌های پایینی بلند، باریک و انعطاف‌پذیر داشته که ویژگی‌های عالی برای تغذیه بهتر با فیلتر کردن آب محسوب می شود. پوزه بلند از استخوان‌های تسمه ‌مانندی تشکیل شده بود که فاصله ‌ای طولانی بین آنها وجود داشت.

به گفته محققان این ساختار فقط در نهنگ‌های بالین مدرن دیده می ‌شود، جایی که ساختار شل پوزه و آرواره‌های پایینی به آن‌ها اجازه می ‌دهد تا از گلوی بزرگی حمایت کنند که هنگام شنا کردن به سمت جلو آمده و طعمه‌های کوچک را می ‌بلعد.

این تیم پژوهشی دریافتند:جمجمه‌ های هوپه‌ سوچوس دارای شیارها و بریدگی‌هایی در لبه‌های آرواره‌هایشان هستند که نشان می ‌دهد هوپه سوچوس از بافت‌های نرمی مانند نهنگ بالین برای بیرون راندن آب از دهان نسبتاً بزرگ خود استفاده کرده است.

تیان توضیح می ‌دهد: نهنگ‌های بالین مدرن برخلاف نهنگ‌های دندان‌دار مانند دلفین‌ها و اورکاها دندان ندارند. نهنگ‌های بالین شیارهایی در امتداد فک‌ها دارند تا از پرده‌های بالین، نوارهای باریک بلند کراتین، پروتئینی که مو، پر و ناخن‌ها را می ‌سازد، حمایت کنند.

شواهد نشان می‌ دهد: اجداد اولیه نهنگ ها قبل از از دست دادن کامل دندان‌های خود، هم دندان داشتند و هم پرده های بالین که برای فیلتر کردن به کار می رفته است.

به گزارش سیناپرس، تیان در پایان اضافه می‌ کند:تنه سفت و سخت هوپه سوچوس به این معنی است که شناگر کندی بوده و احتمالاً از روش تغذیه مداوم با فیلتر مانند نهنگ‌های سر کمانی استفاده می ‌کرده و در نواحی مملو از  پلانکتون‌ها و در نزدیکی سطح آب می زیسته است.

محققان خاطرنشان می کنند: حدود ۳۰ میلیون سال طول کشید تا نهنگ ها سازگاری های تغذیه با فیلتر را تکامل دهند، بنابراین سیستم تغذیه هوپه‌ سوچوس بسیار قابل توجه است.شرح کامل این مطالعه در BMC Ecology and Evolution منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه

No tags for this post.