تاثیر سمعک در کاهش زوال شناختی

به گزارش سیناپرس همدان، یافته‌های اولین کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) از نوع خود شامل تقریباً 1000 سالمند از مکان‌های مختلف در سراسر ایالات متحده، منتشر شده در The Lancet، به شواهد فزاینده ای اضافه شد که پرداختن به آسیب شنوایی ممکن است یک هدف مهم بهداشت عمومی جهانی برای تلاش های پیشگیری از زوال عقل باشد.

در حالی که سمعک ها و خدمات پشتیبانی شنوایی شناسی هیچ تاثیری بر کاهش شناختی در طول سه سال در جمعیت عمومی افراد مسن نداشتند، درمان کم شنوایی در برابر زوال شناختی در افراد مسن در معرض خطر بیشتر زوال عقل، محافظت می کند. این مطالعه قرار است در کنفرانس بین المللی انجمن آلزایمر (AAIC) که در آمستردام برگزار شد، ارائه شود.

پروفسور فرانک لین از دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز و دانشکده بهداشت عمومی بلومبرگ می گوید: این نتایج شواهد قانع کننده ای ارائه می دهد که درمان کم شنوایی یک ابزار قدرتمند برای محافظت از عملکرد شناختی در زندگی سالمندی است و احتمالاً در طولانی مدت تشخیص زوال عقل را به تاخیر می اندازد. اما هرگونه مزیت شناختی درمان کم شنوایی مرتبط با افزایش سن احتمالاً بسته به خطر زوال شناختی افراد متفاوت است.

کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن بسیار شایع است و دو سوم بزرگسالان بالای 60 سال را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. اما کمتر از 1 نفر از هر 10 فرد مبتلا به کم شنوایی در کشورهای با درآمد کم و متوسط، و کمتر از 3 نفر از هر 10 نفر در کشورهای با درآمد بالا، در حال حاضر از سمعک استفاده می کنند.

کم شنوایی درمان نشده با زوال شناختی بیشتر همراه است و توسط کمیسیون Lancet در سال 2020 تخمین زده شد که در حدود 8 درصد موارد زوال عقل در سراسر جهان نقش دارد، معادل 800000 از تقریباً 10 میلیون مورد جدید زوال عقل که هر سال تشخیص داده می شود.

تفکر فعلی چندین راه را پیشنهاد می کند که کم شنوایی درمان نشده ممکن است به زوال شناختی و زوال عقل کمک کند. از دست دادن شنوایی می‌تواند باعث شود مغز سخت‌تر کار کند و به سایر عملکردهای ذهنی مانند تفکر و حافظه آسیب برساند. احتمال دیگر این است که کم شنوایی باعث می شود مغز سریعتر کوچک شود. احتمال سوم این است که کم شنوایی باعث می شود افراد کمتر درگیر فعالیت های اجتماعی شوند و این کاهش ممکن است منجر به آتروفی مغز شود.

در حالی که تحقیقات مشاهده‌ای قبلی نشان می‌دهد که درمان کم‌شنوایی ممکن است از زوال شناختی و زوال عقل محافظت کند، این مطالعات ممکن است جانبدارانه باشد، زیرا افرادی که ابزار لازم را دارند و تصمیم می‌گیرند کم شنوایی خود را درمان کنند ممکن است سالم‌تر و در معرض خطر کمتر زوال شناختی نسبت به افرادی باشند که این کار را انجام نمی‌دهند. در نتیجه، اثربخشی استفاده از سمعک بر کاهش زوال شناختی در افراد مسن از نظر شناختی سالم مبتلا به کم شنوایی نامشخص باقی ماند.

برای ارائه شواهد قوی‌تر، کارآزمایی تصادفی‌سازی شده ACHIEVE شامل 977 بزرگسال 70 تا 84 ساله با کم شنوایی درمان‌نشده بود که در چهار جامعه در سراسر ایالات متحده از آسیب‌های شناختی قابل‌توجهی فارغ بودند، انجام شد.

شرکت‌کنندگان از دو جمعیت در هر مکان انتخاب شدند: افراد مسن‌تر که در یک مطالعه مشاهده‌ای طولانی‌مدت در مورد سلامت قلب و عروق شرکت کردند (مطالعه خطر آترواسکلروز در جوامع [ARIC])، و داوطلبان جدید از همان جوامع که عموماً سالم‌تر از شرکت‌کنندگان از ARIC بودند.

شرکت کنندگان به صورت تصادفی به یک مداخله شنوایی (مشاوره شنوایی شناسی و سمعک) یا مداخله کنترلی شامل مشاوره عمومی تر در مورد پیری سالم (جلسات فردی با یک مربی بهداشت که موضوعات مربوط به بیماری های مزمن و پیشگیری از ناتوانی را پوشش می دهد) تقسیم شدند و دو بار در سال طی سه سال پیگیری شدند.

نقطه پایانی اولیه تغییر 3 ساله در نمره شناخت جهانی از یک سری آزمون های جامع عملکرد اجرایی، زبان و حافظه بود که در شروع مطالعه و سپس سالانه تکمیل شد. آزمون‌ها شامل تأخیر در یادآوری کلمات، یادگیری اتفاقی، حافظه منطقی و شمارش اعداد روبه عقب از جمله موارد دیگر بود.

بین ژانویه 2018 و اکتبر 2019، 977 شرکت‌کننده (238 از ARIC و 739 داوطلب سالم) به‌طور تصادفی به مداخله شنوایی (490 شرکت‌کننده؛ 120 از ARIC و 370 داوطلب) یا کنترل آموزش بهداشت (487؛ 118 از داوطلبان ARIC و 113 داوطلب) تقسیم شدند.

به طور متوسط، شرکت‌کنندگان از ARIC بیشتر احتمال دارد که مسن‌تر و زن باشند، عوامل خطر بیشتری برای زوال شناختی داشته باشند (مانند تحصیلات و درآمد کمتر، نرخ بالاتر دیابت و فشار خون بالا، تنها زندگی کردن) و در شروع مطالعه نمرات شناختی کمتری نسبت به گروه داوطلب دارند. هر دو گروه در شروع مطالعه سطوح شنوایی مشابهی داشتند.

تجزیه و تحلیل اولیه نتایج، با ترکیب هر دو گروه ARIC و داوطلب، نشان داد که مداخله شنوایی کاهش شناختی را در طول زمان کاهش نداد، بدون تفاوت معنی داری در تغییر شناختی بین دریافت کنندگان مداخله شنوایی و کنترل آموزش بهداشت در طی سه سال (200/0- در مقابل 202/0- واحد انحراف معیار).

محققان همچنین یک تجزیه و تحلیل حساسیت (از پیش مشخص شده در طرح کارآزمایی) برای بررسی تأثیر مداخله شنوایی در گروه ARIC (که در معرض خطر بیشتر زوال شناختی هستند) و داوطلبان سالم انجام دادند.

پروفسور گیل لیوینگستون از دانشگاه کالج لندن (که در این مطالعه شرکت نداشت) در یک نظر مرتبط می‌نویسد: ما همچنین به پیگیری طولانی‌مدت ACHIEVE نیاز داریم تا ببینیم آیا مداخله شنوایی در طول زمان منجر به تفاوت‌های شناختی می‌شود یا خیر. به ویژه در داوطلبان سالم. در نهایت، ما به کارآزمایی‌های بیشتری در محیط‌های دیگر نیاز فوری داریم، با استفاده از درس‌های آموخته‌شده در مورد نیاز به تمرکز بر جمعیت‌های نمونه‌گیری هدفمند در معرض خطر بالای زوال شناختی و زوال عقل. به طور کلی، یافته‌های این مطالعه امیدوارکننده است. سمعک‌ها واقعاً می‌توانند برای جمعیت‌های در معرض خطر زوال عقل تفاوت ایجاد کنند.

منبع: The Lancet

مترجم: سید سپهر ارومیهء