داروهای هوشمند چندان هم هوشمندانه نیستند

یافته های یک مطالعه جدید ممکن است خبر بدی برای افرادی باشد که به اصطلاح داروهای هوشمند مصرف می ‌کنند که معمولاً برای درمان علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) تجویز می‌ شوند.

به گزارش سیناپرس، متیل فنیدات (ریتالین) و دکستروآمفتامین (دکسدرین) به طور منظم برای اختلال نقص توجه و بیش‌ فعالی تجویز می شوند و مواد شیمیایی مغز دوپامین و نوراپی نفرین را هدف قرار می دهند تا به توجه و تمرکز کمک کنند. در حالی که این داروها توسط سازمان غذا و دارو به عنوان درمانی برای اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی تایید نشده است، مودافینیل، که دوپامین را در مغز نیز افزایش می دهد، گاهی اوقات در ایالات متحده برای درمان علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در بزرگسالان به طور غیرقانونی استفاده می شود.

این داروها به طور فزاینده ای بدون نسخه تهیه شده و توسط افراد بدون اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای افزایش بهره وری در محل کار یا تحصیل استفاده می شوند. اثربخشی این داروها بر عملکرد دنیای واقعی که به عنوان تقویت کننده های شناختی یا داروهای هوشمند در نظر گرفته می شوند، ثابت نشده است. اکنون، محققان دانشگاه ملبورن و دانشگاه کمبریج بررسی کرده اند که آیا این داروها مزیت شناختی دارند یا خیر؟

محققان دریافتند: به طور کلی، شرکت کنندگانی که یکی از داروها را مصرف کرده بودند، کاهش اندکی در دقت و کارایی نشان دادند و برای تکمیل این مشکل تلاش طولانی‌تر و بیشتری لازم بود.  افرادی که دارونما دریافت کرده بودند، هنگام مصرف دارو کاهش شدیدتری در عملکرد و بهره وری نشان دادند. برعکس، افرادی که دارونما مصرف می کردند و عملکرد پایین تری داشتند، تنها گاهی اوقات پس از مصرف دارو، بهبودی جزیی نشان می دادند.

الیزابت بومن (Elizabeth Bowman) پژوهشگر اصلی این مطالعه، گفت: ما دریافتیم که مصرف داروها توانایی شرکت‌کنندگان را برای حل درست آزمون افزایش نمی ‌دهد و امتیازی را که به دست آورده ‌اند در مقایسه با زمانی که کار را بدون دارو انجام می ‌دهند، کاهش می ‌دهد. ما همچنین متوجه شدیم که شرکت‌کنندگان به جای اینکه کارآمدتر باشند، زمان بیشتری برای تکمیل کار نیاز دارند.

پیتر بوسرتس (Peter Bossaerts) یکی دیگر از محققان می گوید: انتظار می رفت، به دلیل افزایش دوپامینی که داروها القا می کنند، شاهد افزایش انگیزه باشیم و افزایش همزمان نوراپی نفرین شیمیایی، باعث افزایش تلاش شود که به نوبه خود منجر به عملکرد بالاتر خواهد شد.

به گزارش سیناپرس، پژوهشگران اعلام کردند:در حالی که یافته های این مطالعه آموزنده بود، تحقیقات بیشتری برای تعیین اثرات فیزیولوژیکی این داروها بر افراد بدون اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی مورد نیاز است.

بومن در خاتمه افزود: تحقیقات ما نشان می ‌دهد داروهایی که انتظار می ‌رود عملکرد شناختی را بهبود بخشند، ممکن است منجر به کار سخت‌تر مصرف‌کنندگان سالم شده و در عین حال کیفیت پایین‌تری کار در مدت زمان طولانی ‌تری ایجاد کنند.

شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Science Advances منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه

No tags for this post.