پژوهشگران موفق شدند؛
کشف دوباره قابلیت های یک آنتی بیوتیک فراموش شده

مطالعات جدید پژوهشگران نشان می دهد: یک آنتی بیوتیک مورد استفاده در دهه ۱۹۴۰ میلادی می تواند جهان را از سویه های باکتریایی مرگبار نجات دهد. این داروی ۸۰ ساله که قبلاً توسط دانشمندان کنار گذاشته شده بود، می تواند در برابر میکروب ‌های مقاوم به آنتی ‌بیوتیک تاثیری شگفت انگیز داشته باشد.

به گزارش سیناپرس، محققان دانشکده پزشکی هاروارد، در مطالعات جدید خود دریافتند: نوعی آنتی بیوتیک که استفاده از آن در دهه ۴۰ میلادی متوقف شده بود، می تواند بسیاری از باکتری های مقاوم به دارو را نابود کند.

این آنتی بیوتیک با نام نورسئوتریسین، یک محصول طبیعی است که توسط قارچ خاکی تولید شده و شامل چندین نوع مولکول پیچیده به نام استرپتوتریسین است. کشف این آنتی بیوتیک در دهه ۱۹۴۰ میلادی باعث ایجاد خوش بینی در مورد پتانسیل آن به عنوان یک سلاح قوی در برابر باکتری های گرم منفی شد. به گزارش سیناپرس، این باکتری ها به طور ویژه به دلیل لایه بیرونی محافظ قوی در برابر سایر آنتی بیوتیک ها مقاوم بودند. با این حال، کمی بعد مشخص شد نورسئوتریسین برای کلیه ‌های انسان مضر است و در نتیجه توسعه آن متوقف می ‌شود.

با این وجود، ظهور عفونت های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک، جستجو برای داروهای جدید را ضروری کرده است. این امر باعث شد تا پروفسور جیمز کربی، استاد آسیب شناسی در دانشکده پزشکی هاروارد، و همکارانش دوباره ویژگی های نورسوتریسین را بررسی کنند. او معتقد است که مطالعات قبلی در مورد نورسئوتریسین دارای نواقصی بوده و این دارو دارای قابلیت های زیادی است.

تحقیقات اخیر نشان داده است که اشکال مختلف استرپتوتریسین دارای سطوح مختلف سمیت هستند. بر این اساس محققان این تیم مطالعاتی دریافتند: یک شکل، استرپتوتریسین-F، به طور قابل توجهی کمتر سمی است در حالی که در برابر پاتوژن های باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک فعلی بسیار موثر است.

به گزارش سیناپرس، در ادامه تیم تحقیقاتی اثر ضد باکتریایی، سمیت کلیوی و مکانیسم اثر دو نوع استرپتوتریسین مختلف D و F را بررسی کردند. پروفسور جیمز کربی در این رابطه اظهار داشت که فرم D در برابر انتروباکترال های مقاوم به دارو و سایر باکتری ها، قوی تر از فرم F است.

این تیم تحقیقاتی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی پیشرفته، نشان دادند: استرپتوتریسین-F به طور گسترده ای به زیر واحد ریبوزوم باکتریایی متصل می شود. این یافته ، تاثیراتی را توضیح می دهد که این آنتی بیوتیک ها در باکتری های هدف خود ایجاد می کنند.

پروفسور کربی در توضیح این موضوع گفت: بر اساس فعالیت منحصر به فرد و امیدوارکننده این آنتی بیوتیک فراموش شده، ما معتقدیم داربست استرپتوتریسین به عنوان یک درمان بالقوه برای درمان پاتوژن های گرم منفی مقاوم به دارو، نیازمند کاوش های پیش بالینی بیشتر است. استرپتوتریسین که در سال ۱۹۴۲ کنار گذاشته شد، اولین آنتی بیوتیکی بود که فعالیت  باکتری های گرم منفی را به طور قدرتمندی مهار می کرد.

ما متوجه شدیم که این دارو در برابر قوی ترین پاتوژن‌ های مقاوم به دارو نیز بسیار مؤثر بوده و از طریق یک مکانیسم منحصر به فرد، سنتز پروتئین را مهار می‌کند.به گزارش سیناپرس، شرح کامل این یافته ها در آخرین شماره مجله PLOS Biology منتشر شده است.

مترجم: فاطمه کردی

No tags for this post.