حباب های غول پیکری که راه شیری را احاطه کردند

در بالا و پایین صفحه کهکشان راه شیری، یک جفت حباب گاز متقارن و عظیم مانند لوب های یک ساعت شنی کیهانی امتداد یافته و با تابش اشعه ایکس به طور ضعیف می درخشند.

به گزارش سیناپرس، این حباب‌ها به عنوان حباب‌های eROSITA شناخته می ‌شوند که به خاطر تلسکوپ پرتو ایکسی که آنها را در سال ۲۰۲۰ مشاهده کرد، نام‌گذاری شده‌ و در پوسته عظیم گاز کهکشان راه شیری یا محیط دور کهکشانی واقع شده‌ اند که حدود ۴۵۶۶۱ سال نوری در دو طرف کهکشان گسترش یافته است.

گازهای پرانرژی که حباب ها را تشکیل می دهند، دمای نسبتاً یکنواختی دارند، اگر چه تا حدودی بالا هستند که ناشی از شوک عبور آن از محیط است. داده‌های ماهواره سوزاکو که توسط ناسا و آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن (JAXA) اداره می‌ شود، نشان می‌ دهد:درخشش پرتو ایکس حباب‌ها به این دلیل نیست که آن‌طور که فرض می ‌شود داغ‌تر از محیط اطراف خود هستند، بلکه این گازها به سادگی دارای یک تراکم بالاتر هستند.

آنجلی گوپتا (Anjali Gupta) ستاره شناس کالج جامعه ایالتی کلمبوس در اوهایو، می گوید: هدف ما واقعاً کسب اطلاعات بیشتر در مورد محیط اطراف کهکشان بود، مکانی بسیار مهم برای درک چگونگی شکل گیری و تکامل کهکشان راه شیری. به گفته او بسیاری از مناطقی که ما مطالعه می ‌کردیم اتفاقاً در ناحیه حباب‌ها بودند، بنابراین می ‌خواستیم ببینیم که حباب‌ها در مقایسه با مناطق دور از حباب چقدر متفاوت هستند.

بر اساس تجزیه و تحلیل ها، محققان دریافتند:روش استفاده شده قبلی نمی تواند به اندازه کافی گسترش داده های دما را توصیف کند. پیش از این، به دلیل روشنایی نسبی پوسته های حباب، تفاوت دما بین حباب های eROSITA و هاله کهکشانی اطراف آن فرض می شد. با توجه به روش جدیدتر تجزیه و تحلیل، این روشنایی به چگالی بالاتر گاز درون حباب ها بستگی دارد و نه گرما.

این تحقیق همچنین چگونگی شکل ‌گیری این حباب‌ها را روشن می ‌کند که شامل خوانش نسبت‌های غیرخورشیدی نئون-اکسیژن و منیزیم-اکسیژن در پوسته حباب است که نشان می دهد این حباب‌ها در اثر تشکیل ستاره هسته‌ای یا تزریق انرژی از اجسام دیگر به وجود آمده اند.

این یافته به فرضیه قبلی اعتبار کمتری می دهد: یک سیاهچاله بسیار پرجرم و فعالیت مرتبط با آن پشت ایجاد حباب های eROSITA هستند.

اسمیتا ماتور (Smita Mathur) ستاره شناس دانشگاه ایالتی اوهایو، می گوید: داده های ما از این نظریه پشتیبانی می کند که این حباب ها به احتمال زیاد به دلیل فعالیت شدید تشکیل ستاره در مرکز کهکشانی، در مقابل فعالیت سیاهچاله که در مرکز کهکشانی رخ می دهد، تشکیل شده اند.

ماتور توضیح می دهد: تصور می ‌شود که حباب‌های eROSITA به حباب‌های گازی کوچک‌تر اما به شکل مشابه به نام حباب‌های فرمی متصل هستند که با تلسکوپ پرتو گامای ناسا کشف شدند. اخترشناسان پیشنهاد کرده‌ اند که رویدادهای یکسانی همه این حباب‌های کهکشانی را ایجاد کرده ‌اند، بنابراین یافته‌ها در اینجا نیز مرتبط هستند.

به گزارش سیناپرس، گوپتا در پایان می ‌گوید: دانشمندان واقعاً نیاز به درک شکل‌گیری ساختار حباب دارند، بنابراین با استفاده از تکنیک‌های مختلف برای بهتر کردن مدل‌هایمان، می‌ توانیم دما و معیارهای انتشار را که به دنبال آن هستیم، محدود کنیم.

شرح کامل این تحقیق در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه

No tags for this post.