احیای مجدد سلول های T برای مبارزه با سرطان
مبارزه مداوم با سرطان یا سایر بیماری‌ها می تواند سلول‌های T سیستم ایمنی ما را خسته کرده و توانایی آنها را برای کشتن مهاجمان مختل کند. یک مطالعه جدید راهی برای احیای سلول‌های T خسته را شناسایی کرده است تا دوباره آماده مبارزه شوند که اثربخشی ایمونوتراپی سرطان را بهبود می بخشد.
به گزارش سیناپرس، یک نوع گلبول سفید به نام سلول های T نقش مهمی در محافظت از بدن در برابر مهاجمان خارجی مانند سرطان دارند. اما آنها فقط می توانند برای مدت طولانی قبل از اینکه خسته شوند بجنگند. هنگامی که این اتفاق می افتد، سلول های T دیگر به همان اندازه قبل پروتئین های محرک پاسخ ایمنی تولید نکرده و در کشتن سلول های تومور سرطانی کمتر موثر هستند.
ایمونوتراپی اصطلاحی جامع برای طیف وسیعی از درمان‌های سرطان مبتنی بر بیولوژیک است که از سلول‌های T برای مبارزه با سرطان با تقویت توانایی سیستم ایمنی برای متوقف کردن یا کند کردن رشد سلول‌های سرطانی یا کمک به شناسایی و تخریب سلول‌های سرطانی استفاده می کند. برای اینکه ایمونوتراپی موثر باشد، نیاز است که سلول های T در اوج آمادگی و بدون فرسودگی باشند.
محققان در کالیفرنیا فرسودگی سلول های T را در شرایط ملانوما مورد مطالعه قرار داده و دریافتند که پروتئینی به نام P-selectin glycoprotein ligand-1 (PSGL-1) که در سطح سلول های T یافت می شود، کلید فرسودگی سلول های T است.
جنیفر هوپ (Jennifer Hope) نویسنده اصلی این مطالعه گفت: کاهش یا معکوس کردن فرسودگی سلول‌های T تمرکز اصلی در تحقیقات سرطان است و بسیاری از محققان در حال کار بر روی روش‌های مختلفی برای انجام این کار هستند. این رویکرد جدید می تواند به تنهایی یک درمان مناسب باشد، اما همچنین پتانسیل فوق‌العاده ای برای کار هم افزایی با درمان‌های موجود دارد. این رویکرد منحصر به فرد است زیرا مشکل فرسودگی سلول های T را از زوایای مختلف حل می کند.
پس از مطالعه روی موش‌های مبتلا به کمبود ژنتیکی در PSGL-1، محققان دریافتند: این پروتئین باعث خستگی سلول‌های T شده و فرسودگی سلول‌های T توسط آنتی‌بادی که فعالیت PSGL-1 را در موش‌های مبتلا به ملانوم مقاوم به ایمونوتراپی مسدود می کند، کند می شود. پژوهشگران همچنین متوجه شدند که سلول های T خسته عملکرد خود را بازیافتند.
هوپ گفت: یکی از موضوعاتی که این رویکرد را در مقایسه با روش‌های ایمنی موجود منحصر به فرد می کند این است که مستقیماً نحوه فرسودگی سلول‌های T را تغییر داده و به آنها کمک می کند تا عملکرد خود را بازیابند.
پس از مشاهده موفقیت در استفاده از رویکرد مبتنی بر آنتی بادی بر روی موش‌های مبتلا به ملانوما، محققان آن را روی موش‌های مبتلا به مزوتلیوما که یک نوع سرطان تهاجمی و کشنده است که معمولاً بافت‌های ریه را تحت تأثیر قرار می دهد، آزمایش کرده و دریافتند که رویکرد آنها با این نوع سرطان نیز کار می کند.
به گزارش سیناپرس، گام بعدی برای محققان این است که رویکرد خود را برای استفاده در انسان‌ها به گونه ای تطبیق دهند که این روش بتواند برای درمان طیف وسیعی از سرطان‌های مقاوم به درمان استفاده شده و مناسب باشد.
شرح کامل این مطالعه در مجله عمی تخصصی Cell Reports منتشر شده است.
مترجم: فاطمه امینی
No tags for this post.
