موضوعات داغ

فناوری جدید، تشخیص مین های زمینی را آسانتر می کند

در حالی که فلزیاب ‌ها برای شناسایی مین‌های زمینی مفید هستند، می ‌توان آن‌ها را با بقایای فلزی مدفون شده فریب داد، به‌ علاوه برخی از مین‌ها حاوی هیچ نوع فلزی نیستند. ادعا می شود که سیستم جدیدی با خواندن اثر مولکولی منحصر به فرد مواد منفجره مورد استفاده در معادن، بهتر عمل می کند.

به گزارش سیناپرس، این فناوری که توسط دانشمندان مؤسسه تحقیقاتی علمی و صنعتی مشترک المنافع استرالیا توسعه یافته است که با نام MRread شناخته می شود و مخفف رزونانس مغناطیسی است.

کاربران با قرار دادن یک دستگاه فرستنده و گیرنده دستی روی زمین فعالین مین یابی را شروع می کنند. این دستگاه اقدام به ارسال امواج فرکانس رادیویی پالسی به داخل خاک می کند. این امواج به گونه ای تنظیم شده اند که با ترکیبات کریستالی مورد استفاده در مواد منفجره طنین انداز شوند.

اگر هر یک از آن ترکیبات در زمین وجود داشته باشد، امواج رادیویی باعث می ‌شوند که مولکول ‌های آن‌ ها با فرکانس خاصی ارتعاش کنند. این سیگنال منحصر به فرد پژواک توسط دستگاه شناسایی می شود و به کاربر خود از وجود یک مین در زمین هشدار می دهد. هر چه بزرگی پژواک بیشتر باشد، مقدار مواد منفجره موجود بیشتر است.

برخلاف برخی دیگر از سیستم‌ های ردیابی مین، MRead خوانش ‌های خود را بر اساس اندازه یا چگالی جسم که می‌ تواند بین انواع مختلف مین‌ها بسیار متفاوت باشد، قرار نمی‌ دهد و بر خلاف فلزیاب‌ها، توسط مواد فلزی زیرزمینی مانند ترکش و درب بطری گول نمی خورد.

مؤسسه تحقیقاتی علمی و صنعتی استرالیا با همکاری شرکت توسعه فناوری RFC Ambrian، شرکت اسپین‌آف MRead را برای تولید و توزیع این فناوری تشکیل داده است. این دستگاه از سال آینده مورد استفاده قرار خواهد گرفت و ماموریت های خود را در آسیای جنوب شرقی آغاز می کند.

به گزارش سیناپرس، جان شاناهان (John Shanahan) مدیر عامل شرکت تولید کننده MRead، گفت: فناوری تشخیص مین های زمینی با تشدید مغناطیسی تأثیر عمیقی بر مناطقی خواهد داشت که در حال پاکسازی هستند و در حال حاضر با مشکلات و خطرات ناشی از میادین مین پاک نشده مواجه هستند. این بقایای مواد منفجره پایدار از جنگ مانع از رفت و آمد، دسترسی به غذا، آب، مدارس، بیمارستان‌ها و سرپناه می‌ شود که بازیابی ایمن و بازگشت غیرنظامیان را به خطر می ‌اندازد.

مترجم: مهدی فلاحی پناه

منابع: CSIRO، MRead

No tags for this post.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا