چرا به گوشی های هوشمند معتاد می شویم؟
بر اساس مطالعات در ایالات متحده، یک شهروند امریکایی معمولا هر شش و نیم دقیقه یک بار یا 150 بار در روز، گوشی هوشمندش را نگاه می کند و تحقیق دیگری نشان داده که این رقم به 300 بار در روز هم می رسد.
این داده ها نشان می دهد افراد زیادی به گوشی های هوشمند اعتیاد دارند به طوری که 80 تا 90 درصد شهروندان امریکایی هنگام رانندگی از تلفن های همراه استفاده می کنند و این امر سالانه موجب بروز 6000 مرگ و 9 میلیون دلار ضرر مالی در این کشور می شود.
بر اساس مطالعه انجام شده، دانشجویان کالج در امریکا به طور متوسط هشت ساعت و 48 دقیقه در روز را با گوشی های هوشمندشان سپری می کنند. همچنین 79 درصد امریکایی ها، ظرف 15 دقیقه پس از بیدار شدن از خواب سراغ گوشی هایشان می روند، 68 درصد آن ها هنگام خوابیدن گوشی هایشان همراشان است، 67 درصد افراد هم وقتی تلفن های همراشان زنگ نمی خورد، آن را بررسی می کنند و 46 درصد عنوان می کنند که بدون گوشی های هوشمند قادر به زندگی کردن نیستند.
استفاده اشخاص از گوشی های هوشمند مثال خوبی از آنچه "تناقض فناوری" نامیده می شود، است. گوشی هوشمند مدرن به افراد امکان انجام کارهایی را می دهد که مردم 20 سال قبل رویای آن ها را داشتند اما این ابزار در عین حال به شیوه های خاص، انسان ها را برده خود می کنند.
با این حال هنوز هم اشخاصی هستند که به تلفن های همراه اعتیاد ندارند و از آن ها به ندرت استفاده می کنند یا اصلا سراغشان را نمی گیرند. این افراد در قطب مخالف شهروندانی قرار دارند که علائم اعتیاد به این ابزار ارتباطاتی را از خود نشان می دهند.
محققان در مطالعه جدید نمونه ای متشکل از 346 دانشجویان کالج سطح متوسط در امریکا را بررسی کردند تا دریابند کدام یک از هفت ویژگی شخصیتی افراد اعتیاد به گوشی هوشمند را پیش بینی می کنند.
نتایج بدست آمده به آن ها در درک بهتر خصوصیات خاصی کمک می کند که در تکامل اعتیاد به گوشی هوشمند دخیل اند. تیم علمی دریافت تمرکز پایین و تکانشگری (هردمبیلی)، به اعتیاد به گوشی هوشمند مربوط می شوند. چنانچه فردی نمی تواند بر روی کاری تمرکز کند، بیشتر احتمال دارد که به طور آنی و تکانشی از گوشی هوشمندش استفاده کند.
شرکت مایکروسافت در سال 2015 در مطالعه ای دریافت که مدت متوسط توجه و تمرکز یک شخص متوسط حدود 8.25 ثانیه یعنی چهار ثانیه کمتر از مدت متوسط توجه افراد در 15 سال قبل است.
بر اساس یافته های جدید، سه مورد از ویژگی های شخصیتی بر احتمال اعتیاد به تلفن همراه تاثیر می گذارد. نخستین ویژگی بی ثباتی عاطفی است و افراد دمدمی مزاج در مقایسه با افرادی که ثبات عاطفی دارند، بیشتر احتمال دارد که به گوشی هوشمند اعتیاد پیدا کنند. به نظر می رسد افراد دمدمی مزاج به دنبال ترکیبی از آرامش و منحرف کردن افکارشان در گوشی های هوشمندشان می گردند و درست مانند اعتیاد به مواد مخدر، به دنبال چک کردن پیام ها یا جستجوی آیتم های جدید در تلاش برای ترمیم مشکلات خلقی شان هستند و آن را آرامش دهنده ای های تک می دانند.
محققان همچنین دریافتند دانشجویان برونگرا در مقایسه با درونگراها (افرادی که با اطرافیانشان بیشتر در ارتباط هستند) احتمالا بیشتر به گوشی های هوشمند اعتیاد پیدا کنند. مطالعات جدید همچنین نشان می دهد "حس ارتباط داشتن" مهم ترین محرک عاطفی موجود در پس استفاده از گوشی هوشمند است. بنابراین افراد درونگرا که نیاز کمتری به برقراری ارتباط با اطرافیان در خود حس می کنند، کمتر احتمال دارد تسلیم گوشی های هوشمندشان شوند.
همچنین دانشجویان مادی گرا عنوان کردند بیشتر به گوشی های هوشمندشان وابسته هستند. شاید این موضوع عجیبی به نظر برسد اما با در نظر گرفتن نقش عمده گوشی های هوشمند در زندگی افراد جوان، جای تعجب نیست. چون این اشخاص به طور مداوم در بین عموم از گوشی هایشان استفاده می کنند، برند و ویژگی های گوشی ها اطلاعات زیادی در مورد آن ها بروز می دهد. در واقع، گوشی های افراد جوان به راهی برای خودنمایی تبدیل شده اند درست همان طور که به طور مثال یک ساعت گران اطلاعاتی درباره ثروت افراد به دست می دهد.
استفاده اشخاص از گوشی های هوشمند مثال خوبی از آنچه "تناقض فناوری" نامیده می شود، است. گوشی هوشمند مدرن به افراد امکان انجام کارهایی را می دهد که مردم 20 سال قبل رویای آن ها را داشتند اما این ابزار در عین حال به شیوه های خاص، انسان ها را برده خود می کنند.
مترجم: شه تاو ناصری
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
No tags for this post.
