پاکسازی روند خونریزی مغزی با پروتئین

با مرگ و میر بالا و نرخ بهبودی پایین، خونریزی داخل مغزی (ICH) یک بیماری ویرانگر با پیامدهای طولانی مدت برای کسانی است که موفق به زنده ماندن از آن می شوند.

به گزارش سیناپرس، مطالعات نشان می دهد:حدود ۵۰ درصد از مبتلایان که در شروع این اتفاق درمان دریافت می کنند، در عرض ۲۸ روز وضعیت بدتری پیدا می کنند.

در واقع پژوهش ها نشان می دهد: تنها یک چهارم از زوال مغز مربوط به خونریزی داخل مغزی در اولین پنجره ۲۴ ساعته اتفاق می افتد. قسمت اعظم این ماجرا بیشتر در مرحله ثانویه رخ می دهد، جایی که سلول های خونی لخته شده و محصولات عصبی تولید می شوند. بدون وجود هیچ درمان موثری، این مرحله از خونریزی داخل مغزی به طور فزاینده ای کشنده می شود.

اکنون، تیمی از دانشگاه هلسینکی به همراه محققان علوم اعصاب در تایوان بررسی کرده ‌اند که آیا یک پروتئین خاص این توانایی را دارد که اساساً وارد محل آسیب شده و پاکسازی نجات ‌بخش انجام دهد.

پروتئین، فاکتور نوروتروفیک دوپامین مغزی (CDNF)، در حال حاضر برای استفاده بالقوه آن در درمان بیماری پارکینسون مورد مطالعه قرار گرفته است، اما دانشمندان دریافتند: این پروتئین همچنین پاسخ سلول های ایمنی بدن را به دنبال خونریزی داخل مغزی تقویت می کند.

واسیلیوس استراتولیاس (Vassileios Stratoulias) پژوهشگر این مطالعات از دانشگاه هلسینکی، گفت: جالب است بدانید که پس از یک دوره خونریزی، مغز حاوی مواد زائد و لخته های زیادی می شود بنابراین، باید مواد زائد را برای بهبودی مغز، بردارید.

فاکتور نوروتروفیک دوپامین مغزی سرعت حل ضایعه خونریزی دهنده، کاهش تورم مغز و بهبود نتایج عملکردی در مدل حیوانی مطالعه را افزایش داد. فاکتور نوروتروفیک دوپامین مغزی همچنین استرس سلولی را در ناحیه اطراف محل آسیب کاهش داده و باعث پاکسازی سلول ‌های ایمنی و لخته های انباشته‌ شده، شد.

به گزارش سیناپرس، میکو آیرووارا (Mikko Airavaara) یکی دیگر از پژوهشگران این مطالعه می گوید: به طور شگفت انگیزی، ما دریافتیم که فاکتور نوروتروفیک دوپامین مغزی با افزایش واسطه های ضد التهابی و سرکوب تولید سیتوکین های پیش التهابی که مسئول سیگنال دهی سلولی هستند، روی سلول های ایمنی در حال خونریزی عمل می کند. آیرووارا که استاد دانشگاه هلسینکی است افزود: این یافته ها یک گام مهم در جهت درمان آسیب های ناشی از خونریزی مغزی است که در حال حاضر درمانی برای آن نداریم.

شرح کامل این مطالعه جذاب در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.

مترجم: سامیه خسروی زاده

No tags for this post.