پانکراس مصنوعی در آزمايش ها موفق عمل کرد
محققان کمبریج می گویند ۸۹ درصد از بیماران مورد مطالعه در آزمایش پانکراس مصنوعی گزارش داده اند که زمان کمتری را برای مدیریت بیماری خود صرف کرده اند.
به گزارش سیناپرس،پژوهشگران پزشکی دانشگاه کمبریج آزمایش های موفقیت آمیزی را بر روی لوزالمعده مصنوعی به پایان رساندند که به گفته آنها تقریباً برای استفاده تجاری توسط بیماران سرپایی مبتلا به دیابت نوع ۲ آماده است.
در این راستا این تیم تحقیقاتی گفت که دستگاه آنها مدت زمانی را که بیماران با سطوح گلوکز بالا سپری می کنند به نصف کاهش داده، مدت زمان ایمن بودن سطح گلوکز را دو برابر کرده، سطح کلی گلوکز را کاهش و سطح هموگلوبین گلیکوزیله را کاهش می دهد.
محققان گفتند که در طول این آزمایش ها هیچ بیماری هیپوگلیسمی، سطح قند خون پایین خطرناک را در طول آزمایشات تجربه نکرده است. قند خون پایین یک عارضه برای مصرف کنندگان طولانی مدت پمپ های انسولین بوده است.
دیابت نوع ۲ اغلب با سبک زندگی مرتبط است و با گذشت زمان ایجاد شده و باعث می شود بدن انسولین کافی تولید نکند یا به انسولین مقاوم شود. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ اغلب با این بیماری متولد می شوند که باعث می شود سیستم ایمنی بدن آنها به سلول های پانکراس حمله کرده و از تولید انسولین جلوگیری کند.
تیم محققان کمبریج قبلاً یک لوزالمعده مصنوعی برای بیماران دیابتی نوع ۱ طراحی کرده بود. به گفته پژوهشگران، این اولین دستگاه خودکار کاملاً بسته است که نیازی به دخالت کاربر ندارد. گفتنی است که این دستگاه متشکل از یک مانیتور مداوم قند و پمپ انسولین و اپلیکیشن موبایل است که از الگوریتمی استفاده می کند که پیش بینی می کند که چقدر انسولین مورد نیاز است.
به گزارش سیناپرس، بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ برای مدیریت سطح قند خون خود با استفاده از درمان های موجود مانند تزریق انسولین، تلاش می کنند. دکتر شارلوت بوتون (Charlotte Boughton) سرپرست این مطالعه از موسسه علوم متابولیک دانشگاه کمبریج، گفت: با خیال راحت در خانه می توان از این دستگاه استفاده کرد که برای میلیون ها نفر از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ خبر فوق العاده ای است. او افزود: بازخورد شرکت کنندگان این خبر را حتی بهتر می کند، زیرا محققان اعلام کردند که ۸۹ درصد از شرکت کنندگان زمان کلی کمتری را برای مدیریت دیابت خود صرف کردند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
No tags for this post.