کودکان در باز دم خود دارای ذرات بالقوه عفونی کمتری نسبت به بزرگسالان هستند
به گزارش سیناپرس همدان، کودکان ذرات بالقوه عفونی کمتری را نسبت به بزرگسالان بازدم می کنند، حداقل این در مورد قطرات کوچک تنفسی که عمدتاً در ریه ها تولید می شوند صادق است. این یک یافته کلیدی از مطالعه ای است که توسط مؤسسه ماکس پلانک در بخش دینامیک و خودسازماندهی و شیمی با همکاری مرکز پزشکی دانشگاه گوتینگن انجام شده است.
محققان غلظت ذرات آئروسل و قطرات پراکنده شده با نفس هنگام تنفس، صحبت کردن، آواز خواندن و فریاد زدن را با استفاده از اندازه گیری بر روی 132 نفر در هر سنی بررسی کردند. این یافته ها به درک چگونگی مهار شیوع بیماری هایی مانند آنفولانزا یا COVID-19 کمک می کند. بیماری های عفونی اغلب از طریق ذرات بازدم از افراد آلوده منتقل می شوند. با این حال، اندازه چنین ذرات آئروسلی بسته به منشأ آن در دستگاه تنفسی بسیار متفاوت است. در ریه، عمدتاً ذرات کوچک با قطر کمتر از پنج میکرون، یعنی پنج هزارم میلی متر، تولید می شود که به نام PM5 نیز شناخته می شود. در مقابل، ذرات بزرگتر در دستگاه تنفسی فوقانی تولید می شوند. همانطور که اندازه گیری ها نشان داد، کودکان ذرات بسیار کمتری نسبت به بزرگسالان بازدم می کنند.
محسن باقری، سرپرست گروه تحقیقاتی در موسسه ماکس پلانک در بخش پویایی و خودسازماندهی می‌گوید: ما دریافتیم که غلظت ذرات کوچک زیر پنج میکرون با افزایش سن افزایش می یابد و به ویژه در کودکان این غلظت از ذرات کم است. در نتیجه، اگر عفونت فقط در دستگاه تنفسی تحتانی باشد، بزرگسالان بسیار بیشتر احتمال دارد که باعث انتشار شوند.
طبق این مطالعه، ذرات بزرگ‌تری که از گلو منشا می‌گیرند به همان میزان توسط کودکان و بزرگسالان پخش می‌شوند. محققان ارتباطی بین غلظت ذرات بازدم و جنسیت، وزن، تناسب اندام یا عادات سیگار کشیدن افراد پیدا نکردند.
در این مطالعه جامع، محققان اطلاعات 132 داوطلب سالم را ثبت کردند. این مطالعه همچنین شامل کودکان و نوجوانان بین 5 تا 18 سال بود که اطلاعات بسیار کمی در مورد آنها در دسترس بود. آنها از ابزارهای مختلف نصب شده در یک اتاق تمیز برای اندازه گیری طیف کامل اندازه ذرات بازدمی استفاده کردند: از یک دهم میکرومتر تا یک چهارم میلی متر.
شرکت کنندگان در مجموع به مدت 20 دقیقه فعالیت های مختلف کلامی مانند آواز خواندن، صحبت کردن و فریاد زدن را انجام دادند. Simone Scheithauer از بخش کنترل عفونت و بیماری های عفونی در مرکز پزشکی دانشگاه گوتینگن می گوید: شدت صدا و سن به عنوان عوامل خطر مستقل برای تولید ذرات نشان داده شده است.
حجم ذرات بازدمی خطر عفونت بالقوه را تعیین می کند
اگرچه قطرات انسانی و ذرات معلق در هوا عمدتاً حاوی ذرات کوچک هستند، ذرات بزرگتر بخش عمده ای از حجم کل را تشکیل می دهند که می تواند حاوی عوامل بیماری زا باشد.
ابرهارد بودنشاتز، مدیر موسسه ماکس پلانک در بخش پویایی و خودسازماندهی توضیح می‌دهد که اگر عامل بیماری‌زا عمدتاً در دستگاه تنفسی فوقانی قرار داشته باشد، ذرات بزرگ ناقل اصلی بیماری هستند.
وی ادامه می دهد: بنابراین مهم است که محلی سازی ذرات عفونی در دستگاه تنفسی را در نظر بگیریم تا در مورد محافظت مناسب تصمیم گیری کنیم. به عنوان مثال، به نظر می رسد نوع فعلی Omicron ویروس کرونا بیشتر در دستگاه تنفسی فوقانی قرار می گیرد و به همین دلیل است که حتی ماسک های ساده فیلتر کننده نیز محافظت بسیار خوبی هستند.
در مقابل، بیماری‌های عفونی که عمدتاً در ریه‌ها قرار دارند، عمدتاً از طریق ذرات کوچک منتقل می‌شوند. بر اساس این مطالعه، از آنجایی که تولید این ذرات با افزایش سن افزایش می‌یابد، احتمال انتقال چنین بیماری‌هایی در کودکان کمتر از بزرگسالان است. بنابراین برای جلوگیری از انتقال بیماری‌های ریوی از طریق هوا، استفاده از ماسک‌های صورت مناسب و با کارایی بالا می‌تواند اقدام مؤثری برای جلوگیری از انتقال بیماری به‌ویژه برای بزرگسالان باشد.
منبع :medicalxpress
مترجم: سید سپهر ارومیهء
