ساخت بافت چشم به کمک پرینت زیستی سه بعدی

به گزارش سیناپرس، دانشمندان آمریکایی مؤسسه ملی بینایی (NEI)، توانسته اند با استفاده از سلول های بنیادی بیماران و پرینت زیستی سه بعدی، بافت چشم را خلق کنند؛ این یافته ها می توانند به درک بهتر مکانیسم بیماری های چشمی، کمک کنند.

تیم تحقیقاتی، ترکیبی از سلول‌ هایی که سد خونی شبکیه را تشکیل می‌ دهند، چاپ کردند. سد خونی شبکیه، بافت چشمی است که از گیرنده‌ های نوری حساس به نور شبکیه، پشتیبانی می ‌کند. این تکنیک، از لحاظ نظری، فرصت مهمی را برای مطالعه بیماری ‌های شبکیه چشم، مانند دژنراسیون سنی ماکولا (AMD)، با استفاده از بافت مشتق شده از بیمار، فراهم می ‌کند.

سد خونی شبکیه از اپیتلیوم رنگدانه شبکیه (RPE) تشکیل شده است که توسط غشای بروک از کوریوکاپیلاریس جدا شده است. کوریوکاپیلاریس، از لایه ‌ای از مویرگ‌ ها (رگ ‌های خونی ریز که شریان ‌ها را به رگ ‌ها متصل می ‌کند) تشکیل شده است. غشای بروک، تبادل مواد مغذی و مواد زائد را بین کوریوکاپیلاریس و RPE تنظیم می کند.

در AMD، رسوبات لیپوپروتئینی به نام دروسن در خارج از غشای بروک تشکیل می شوند و عملکرد آن را مختل می کنند. با گذشت زمان، RPE تجزیه می شود و این امر، منجر به انحطاط گیرنده های نور و از دست دادن بینایی می شود.

سد خونی شبکیه خارجی چشم، شامل اپیتلیوم رنگدانه شبکیه، غشای بروک و کوریوکاپیلاریس است. پژوهشگران، سه نوع سلول مشیمیه نابالغ را در یک هیدروژل ترکیب کردند: پری سیت ها و سلول های اندوتلیال، که اجزای اصلی مویرگ ها هستند و فیبروبلاست ها که به حفظ ساختار بافت ها کمک می کنند. سپس دانشمندان، ژل را روی داربست زیست تخریب پذیر، چاپ کردند. در عرض چند روز، سلول ها شروع به بالغ شدن کردند و یک شبکه مویرگی متراکم را تشکیل دادند.

در روز نهم، دانشمندان سلول ‌های اپیتلیال رنگدانه شبکیه را در طرف دیگر داربست کاشتند. به گزارش سیناپرس، تجزیه و تحلیل بافت و آزمایش ژنتیکی نشان داد که بافت چاپ شده کاملا مشابه سد خونی شبکیه بومی، رفتار می کند. بافت چاپی، تحت استرس القایی، الگوهای AMD اولیه را از خود نشان داد؛ مانند رسوبات دروسن در زیر RPE و پیشرفت به شدید ترین مرحله AMD که در آن، بافت، کاملا تخریب می شود.

اکسیژن کم، باعث افزایش بیش از حد عروق مشیمیه و مهاجرت آنها به منطقه زیر RPE، شد. داروهای آنتی VEGF که برای درمان AMD استفاده می ‌شوند، رشد بیش از حد و مهاجرت این عروق را سرکوب کرده و مورفولوژی بافت را ترمیم کردند.

محققان اضافه کرده اند، این مدل های بافتی، کاربردهای بالقوه زیادی در توسعه روش های درمانی دارند.

یافته های این تحقیق در مجله Nature Methods انتشار یافته اند.

ترجمه: سنا دلفیه

No tags for this post.