SNR G298.6-0.0 یک باقیمانده ابرنواختر قدیمی

به گزارش سیناپرس همدان، اخترشناسان ژاپنی مشاهدات طولانی مدت چندموجی باقیمانده ابرنواختری  (SNR) به نام SNR G298.6-0.0 را انجام داده اند. آنها دریافتند که G298.6-0.0 یک SNR قدیمی است که با ابرهای مولکولی در تعامل است. یافته‌های جدید در مقاله‌ای که به شکل پیش پیش‌چاپ arXiv منتشر شد، به تفصیل شرح داده شد.

SNRها ساختارهای پراکنده و در حال انبساط ناشی از انفجار ابرنواختری هستند. آنها حاوی مواد پرتاب شده در حال انبساط از انفجار و سایر مواد بین ستاره ای هستند که در اثر عبور موج شوک از ستاره منفجر شده به سمت بالا کشیده شده اند.

مطالعات بقایای ابرنواخترها برای ستاره شناسان مهم است، زیرا نقش کلیدی در تکامل کهکشان ها، پراکنده کردن عناصر سنگین ایجاد شده در انفجار ابرنواختر و تامین انرژی مورد نیاز برای گرم کردن محیط بین ستاره ای دارند. همچنین اعتقاد بر این است که SNR ها مسئول شتاب پرتوهای کیهانی کهکشانی هستند.

SNR G298.6-0.0 یک بقایای ابرنواختر کهکشانی با شاخص طیفی رادیویی مسطح 0.3- است که در ناحیه پیچیده ای نزدیک دو ناحیه روشن و گسترده هیدروژن اتمی یونیزه شده (H II) واقع شده است. مشاهدات قبلی SNR G298.6-0.0 نشان داده است که باقیمانده با یک منبع پرتو گامای GeV توسعه یافته، به نام 4FGL J1213.3-6240e مرتبط است، و یک ساختار پرتو ایکس مرکزی را در داخل پوسته رادیویی شناسایی کرده است، که نشان دهنده ترکیبی است. مرفولوژی.

اکنون، گروهی از اخترشناسان به رهبری Paul K. H. Yeung از دانشگاه توکیو در ژاپن، نتایج یک کمپین نظارتی طولانی مدت SNR G298.6-0.0 را ارائه می دهند که در سال 2008 راه اندازی شد و نزدیک به 14 سال به طول انجامید. هدف اصلی این مشاهدات، با استفاده از فضاپیمای فرمی ناسا، بررسی جامع ویژگی‌های چند طول موجی این SNR بود.

مشاهدات نشان می دهد که 4FGL J1213.3-6240e از سه جزء نقطه مانند تشکیل شده است که Src-NE، Src-NW و Src-S نامیده می شوند. Src-NE انرژی اوج طیفی بسیار بالاتری نسبت به Src-S دارد و شاخص فوتون 2-300 GeV Src-NE به طور قابل توجهی نرمتر از Src-S است. به گفته محققان، چنین تفاوت هایی در شکل طیفی به منشأهای متفاوت پرتوهای کیهانی مسئول اشاره دارد.

این مطالعه نشان داد که Src-NE و SrcNW گسست های طیفی را در انرژی های حدود 1.8 GeV نشان می دهند، که نشان می دهد SNR G298.6-0.0 حداقل 10000 سال قدمت دارد. فاصله سینماتیکی تا SNR G298.6-0.0 حدود 33000 سال نوری تخمین زده شد که شعاع فیزیکی باقیمانده تقریباً 50.5 سال نوری را به دست می‌دهد. چنین اندازه فیزیکی بزرگی بیشتر پیر بودن این SNR را تأیید می کند.

علاوه بر این، این تحقیق ابرهای مولکولی متراکم را در اطراف SNR G298.6-0.0 شناسایی کرد. مشاهدات نشان می دهد که باقیمانده در حال تعامل با این ابرها است. نویسندگان مقاله فرض می‌کنند که ابرهای مولکولی احتمالاً می‌توانند تابش پرتو گاما اجزای Src-NE، Src-NW و Src-S را توضیح دهند.

منبع :phys.org

مترجم: سید سپهر ارومیهء