تراشه ای بر روی کبد انسان

به گزارش سیناپرس همدان، تیم بزرگی از محققان در  Emulate Inc. که با همکارانش از چندین مؤسسه در ایالات متحده کار می‌کنند، دریافتند که تراشه‌های کبد انسان به عنوان یک ابزار سم‌شناسی پیش‌بینی‌کننده امیدوارکننده هستند. در مقاله خود که در مجله Communications Medicine منتشر شده است، این گروه توضیح می‌دهند که چگونه فناوری Organ-on-a-Chip خود را توسعه داده‌اند و در هنگام آزمایش با تعداد زیادی دارو چقدر خوب عمل کرده است.

همانطور که محققان خاطرنشان می کنند، یکی از گران ترین بخش های تولید داروهای جدید، نرخ فرسایش بالا است. بسیاری از داروها از طریق فرآیند توسعه، آزمایش و آزمایشات تنها زمانی که به بیماران انسانی داده می شوند مشکل ساز می شوند. آنها خاطرنشان می کنند که دلیل اصلی آن این است که بسیاری از توسعه داروها برای انسان شامل آزمایش با استفاده از حیوانات است.

به دلیل این نقص، شرکت های داروسازی به دنبال راه های دیگری برای آزمایش داروهای جدید بوده اند. یکی از این راه‌های جدید، توسعه تراشه‌های میکروسیالی است که رفتار برخی از اندام‌های بدن انسان مانند کبد را تقلید می‌کند. چنین تراشه‌هایی با شبیه‌سازی ساختار فیزیکی بخش‌های خاصی از اندام هدف و سپس افزودن سلول‌های واقعی انسان که از اندام‌های واقعی انسان استخراج شده‌اند، ساخته می‌شوند. در این تلاش جدید، تیم Emulate Inc. چیزی را ایجاد کرده است که اندام بر روی تراشه  نامیده می شود که علامت تجاری آن را “Organ-Chip” گذاشته است.

آنها در حال کار بر روی چندین تراشه از این دست هستند، اما در این تلاش جدید، آنها به طور انحصاری بر ایجاد یک ارگان روی یک تراشه، که آن را “Liver-Chip” نامیدند، تمرکز کردند که می تواند برای آزمایش داروها استفاده شود تا ببینند آیا آنها باعث ایجاد آسیب کبدی می شوند یا خیر.  برای این منظور، آنها دستگاهی ساختند که قسمت هایی از کبد را شبیه سازی می کند. نتیجه یک نوع ساندویچ بود که یک ماده متخلخل در وسط آن توسط یک ماتریکس خارج سلولی پوشانده شده بود.

در زیر آنها یک کانال پارانشیمی ایجاد کردند. سپس سلول‌های کبدی واقعی انسان را در بالا، و سلول‌های اندوتلیال، کوپفر و ستاره‌ای را در جایی که روی کبد واقعی قرار می‌گیرند، اضافه کردند. سپس دستگاه با استفاده از اتصالات مایع به مایع به غلاف ها متصل شد تا امکان شبیه سازی سیستم سیال انسان در کبد را فراهم کند. سپس، آنها چندین دارو را یکی یکی اضافه کردند تا ببینند آیا با هر یک از قسمت های کبدی شبیه سازی شده، از جمله سلول ها تداخل دارند یا خیر.

این تیم 870 نسخه از دستگاه خود را با استفاده از 27 دارو آزمایش کردند، که بسیاری از آنها قبلاً باعث آسیب کبدی می شدند. آنها دریافتند که تراشه‌های ارگان آنها از مدل‌های کارآزمایی بالینی معمولی بهتر عمل می‌کند – آنها 87 درصد از داروهایی را شناسایی کردند که علیرغم گذراندن آزمایشات حیوانی باعث آسیب کبدی می‌شوند.

منبع :medicalxpress

مترجم: سید سپهر ارومیهء