اختراع آنتی بادی جدیدی که نویدبخش درمان سرطان پانکراس است

به گزارش سیناپرس، محققان دانشگاه کارولینای شمالی در شارلوت، آنتی بادی جدیدی را اختراع کرده اند که می تواند برای مهار عود و متاستاز سرطان پانکراس مورد استفاده قرار گیرد. سرطان لوزالمعده، دهمین نوع شایع سرطان و چهارمین علت مرگ ناشی از سرطان در جهان محسوب می شود.

سرطان پانکراس، به ویژه در مراحل اولیه، علائم زیادی از خود نشان نمی دهد. این موضوع باعث می شود که اغلب گسترش یافته و پیش از تشخیص، تومورهای اضافی تشکیل دهد. با این حال، امیدی برای پیشرفت و توسعه گزینه های درمانی وجود دارد.

تحقیقات پژوهشگران بر آنتی بادی TAB004 که توسط Pinku Mukherjee توسعه یافته، متمرکز است.

دانشمندان اظهار داشته اند: ما معتقدیم که آنتی بادی TAB004، می تواند برای هدف قرار دادن سلول‌ های سرطانی که پس از جراحی، همچنان روی تومورهای جامد باقی می ‌مانند، استفاده شود تا از استعمار سایر اندام ‌ها یا بافت ‌ها توسط این سلول ها، جلوگیری کند. این آنتی بادی می تواند سلول ‌های سرطانی که از تومور مادر جدا شده و به شیمی درمانی و رادیوتراپی مقاوم هستند، را از تشکیل تومورهای ثانویه باز دارد.

این آنتی بادی، یک پروتئین توموری به نام tMUC1 را هدف قرار می دهد و سیگنال های سلولی آن که برای پیشرفت تومور و متاستاز ضروری اند را مسدود می کند. به گزارش سیناپرس، با این حال، محققان دریافتند که آنتی بادی TAB004 در هدف قرار دادن تومورهای جامد خیلی موثر عمل نمی کند.

برای درک علت این اتفاق، تیم تحقیقاتی به زیست شناسی سلولی سلول های طبیعی سالم روی آورد. سلول های اپیتلیال، بافت هایی را به وجود می آورند که اندام ها، غشاهای مخاطی و پوست را تشکیل می دهند. برای حفظ یکپارچگی این ساختارها، سلول ها، شبکه ای از پروتئین ها به نام ماتریکس خارج سلولی را ایجاد می کنند.

وقتی سلول هایی که با این ماتریکس تعامل دارند، نیاز به مرگ برنامه ریزی شده سلولی داشته باشند، می توانند تحت آنویکیس قرار بگیرند. آنویکیس، نوعی مرگ سلولی برنامه ریزی شده است که هنگام جدا شدن از ماتریس خارج سلولی، اتفاق می افتد.

محققان افزوده اند: برخلاف سلول ‌های اپیتلیال طبیعی، سلول ‌های سرطانی در برابر آنویکیس مقاومت پیدا می ‌کنند. به این معنی که وقتی سلول های سرطانی از ماتریکس خارج سلولی جدا می شوند، در برابر مرگ سلولی مقاومت می کنند. سپس این سلول‌ ها، به طور آزادانه از طریق سیستم گردش خون و لنفاوی حرکت کرده تا سایر نقاط بدن را ویران سازند.

پژوهشگران توضیح داده اند: ما از این آنتی بادی برای از بین بردن مقاومت سلول های سرطانی در برابر آنویکیس و توانایی آن ها برای زنده ماندن پس از جدا شدن از تومور والد، استفاده کردیم.

سلول های سرطانی دو شکل دارند، نوع اول گردتر و دیگری به دلیل وجود پروتئین tMUC1 دارای ضخامت های چسبنده است.به گزارش سیناپرس، سلول هایی که شکل گرد تری دارند، نمی توانند به جایی بچسبند. در نتیجه سلول های گسترش یافته، پس از چند روز درمان با آنتی بادی، جمع شده و در نهایت می میرند.

شکل دوم سلول های سرطانی، به علت چسبندگی خود، به سلول ‌های سرطانی اجازه می‌ دهند تا به سطح بافت ‌ها و اندام ‌ها بچسبند. این مطالعه نشان داد که آنتی بادی TAB004 به پروتئین tMUC1 می ‌چسبد و از گسترش سلول های سرطانی جلوگیری می کند.

درمان با آنتی بادی TAB004، رشد تومور را در مدل ‌های موش، به طور قابل توجهی کاهش داد. علاوه بر سرطان پانکراس، این آنتی بادی می تواند پروتئین tMUC1 را در سلول های سرطانی پستان، تخمدان و کبد نیز هدف قرار دهد.

از سایر کاربردهای احتمالی این آنتی بادی به عنوان یک استراتژی درمانی، می توان به استفاده از آن در ترکیب با داروهای شیمی درمانی اشاره کرد.

به گزارش سیناپرس، یافته های تحقیقاتی در مجله Translational Research منتشر شده اند.

ترجمه: رها امیدوار

No tags for this post.