زمانی برای خلق فناوری جدید نداریم

سید امیر عباس حسینی، در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس در رابطه با نقش شرکت های دانش بنیان در صنعت نفت گفت: در فرآیند انتقال و توسعه فناوری دو مسیر وجود دارد. به این معنا که یا از مسیر خلق فناوری حرکت می کنیم و یا از مسیر انتقال و جذب آن.

وی ادامه داد: اتفاقی که در مسیر خلق فناوری می افتد، فوق العاده زمانبر و هزینه بر است و بعضا ممکن است به نتیجه نرسد. اگر به نتیجه نرسد ممکن است رقبای تکنولوژیک ما که در آن عرصه سرعتشان از ما بیشتر است نسل جدیدتری از آن محصول را که هم به لحاظ کیفیت و هم به لحاظ اقتصادی مطلوب تر است را ارائه کنند.

حسینی بیان کرد: بنابراین تکنولوژی توسعه یافته شده و متمرکز در داخل عملا مغفول می ماند. موضوع دوم انتقال فناوری است که غالب فعالیت های صنعت نفت در انتقال فناوری در مرحله مهندسی طی شده است. به عبارت دیگر حلقه های پایین توسعه فناوری مانند توسعه آزمایشگاهی، امکان توسعه نسل های بعدی و… را در آن فراهم نمی کنیم.

آن چیزی که مقام معظم رهبری تاکید کرده اند این است که میزان وابستگی کشور به دیگر کشورها را کم کنیم. به بیان دیگر کشوری که در ذخایر نفت و گاز رتبه اول را دارد، طبیعتا باید در حوزه فناوری های مرتبط با آن هم رتبه اول تا دهم را داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: از این رو، آن چیزی که شرکت های دانش بنیان می توانند در آن ایفای نقش کنند در همین قسمت هایی است که گفته شد. یعنی در یک اقتصاد دانش بنیان برخی از شرکت های دانش بنیان وجود دارند که لزوما بدان معنی نیست که بر یک دانش ویژه ای حرکت می کنند. بلکه شرکتی دانش بنیان است که فعالیت هایش بر پایه دانش است بنابراین بسیاری از شرکت های نفتی و مهندسی بین المللی و معتبر دنیا دانش بنیان هستند.

حسینی اظهار کرد: آن چیزی که مقام معظم رهبری در این باره تاکید کرده اند این است که میزان وابستگی کشور به دیگر کشورها را کم کنیم. به بیان دیگر کشوری که در ذخایر نفت و گاز رتبه اول را دارد، طبیعتا باید در حوزه فناوری های مرتبط با آن هم رتبه اول تا دهم را داشته باشد.

معاون فناوری و امور بین الملل پژوهشگاه صنعت نفت افزود: بر همین اساس، یکی از تسهیلگران این ماجرا شرکت های دانش بنیان هستند. اینها می توانند با موسساتی مانند پژوهشگاه صنعت نفت که فناوری ها را توسعه می دهند وارد همکاری شوند.

وی ادامه داد: این به معنای این است که خلق درونزا بر عهده پژوهشگاه های مرتبط است و بعد در مرحله پایلوت قرار می گیرند که دیگر در این مرحله تجاری شدن وظیفه اینها نیست، نمی توانند و چنین ماموریتی هم برایشان تعریف نشده، در نتیجه در این مرحله، این شرکت ها وارد عمل شده و به صورت اقماری شکل می گیرند که دنیا هم آنها را تجربه کرده است.

حسینی تصریح کرد: این شرکت ها تکنولوژی ها را دریافت کرده، آنها را توسعه می دهند و برایشان بازار ایجاد و آنها را تجاری می کنند. یا اینکه از روش انتقال فناوری استفاده می کرده و فناوری را جذب می کنند که برای ارتقای فناوری و نسل های جدید فناوری را در این شرکت ها انجام می دهیم.

وی عنوان کرد: این دو فعالیت در صنعت نفت برای شرکت های دانش بنیان متصور است. که در پژوهشگاه حالت اول در حال شکل گیری است، به این معنا که ما فناوری هایمان را تجاری می کنیم که در حوزه مواد شیمیایی و کاتالیست ها، در حوزه نانو، مهندسی و در حوزه بالادستی این شرکت ها شکل گرفته اند و فعالیت هایشان شروع شده است.

حسینی در پایان صحبت هایش خاطرنشان کرد: در سیاست های اقتصاد مقاومتی هم نکته ای وجود دارد که صنعت نفت بر آن تاکید دارد و این است که خلق درونزا به تنهایی امکانپذیر نیست. خلق درونزا با تعامل برونگرایانه نتیجه می دهد. اگر بخواهیم فقط بر خودمان متمرکز شویم عملی نخواهد بود و تجربه نشان داده که سیاست های این چنینی شکست خورده و آنچه که شدنی است این است که در صنعت نفت با استفاده از فناوری های روز دنیا تکنولوژی های مورد نیاز را جذب کنیم، چراکه زمانی برای خلق فناوری جدید نداریم.

گفتگو: هانیه حقیقی

No tags for this post.