برداشت سقز از درختان بنه در چهارمحال وبختیاری ممنوع شد
علی محمدی مقدم روز شنبه با اشاره به آغاز برداشت سقز در استان چهار محال بختیاری به ایرنا افزود : برداشت سقز از درختان بنه این استان تا زمانی که مجوز برداشت صادر نشود،ممنوع و با متخلفان برخورد جدی صورت می گیرد.
وی اظهار داشت: در صورت موافقت با صدور مجوز برای برداشت سقز در استان،اولویت برداشت با مجوز با بهره برداران محلی و با رعایت اصول فنی و زیرنظر اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان انجام خواهد پذیرفت.
محمدی مقدم اظهار داشت: هم اکنون30هزار هکتار از مساحت جنگلهای استان را بنه زارهای تشکیل می دهد که بیشترین میزان این مناطق در شهرستان لردگان قرار دارد.
به گفته وی،عملیات شیره گیری از درختان و گیاهان دارویی و خوراکی همچون بنه در استان شامل کاسه گذاری، کت زدن، خراش پوست و تنه درختان بنه ممنوع است و با متخلفان بصورت قانونی برخورد میشود.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان افزود:این ممنوعیت برای حفظ سلامت درختان و رویشگاههای آنها همچنان ادامه دارد و در صورت مشاهده هرگونه تخلف، با فرد یا افراد خاطی برابر قانون برخورد میشود.
محمدی مقدم، از مردم و جوامع محلی خواست تا در صورت مشاهده هر گونه تخلف و برداشت غیر مجاز سقز ،این تخلف را به ادارات منابع طبیعی استان اطلاع رسانی کنند.
،سقز، صمغی به رنگ سبز خیلی روشن، غلیظ و بسیار چسبنده است که استفاده دارویی فراوان داشته و به عنوان یک ملین قوی در درمان یبوست و درمان ناراحتی های گوارشی استفاده می شود.
در میان جنگل های رشته کوه های زاگرس درختی وجود دارد که آن را پسته وحشی یا بنه می نامند که نام علمی آن Pistaciaatlantica بوده و در زبان محلی به آن بنه گفته می شود.
بنه درختی مقاوم است که از اهمیت زیادی برخوردار بوده و دیر زیست است و در شرایط مناسب تا 300 سال و یا حتی بیشتر عمر می کند.
درخت بنه منبع تولید شیره سقز است که از آن بهعنوان آدامس کوهی نیز یاد میکنند.
استان چهارمحال وبختیاری با دارا بودن یک میلیون و 90هکتار مراتع در مناطق نیمه خشک کشور است، که هم اکنون یک سوم مراتع به دلیل تغییرات اقلیمی و همچنین کاهش بارش، برداشت بی رویه آب ، فرسایش خاک جزء مناطق فقیر شده و این استان به سمت بیابانی شدن پیش می رود.
از مجموع یک میلیون و 653 هزار و 300 هکتار وسعت چهارمحال و بختیاری، یک میلیون و 371 هزار و 400 هکتار در حوزه آبخیز رودخانه کارون، 143 هزار و 900 هکتار در حوزه آبخیز رودخانه زاینده رود، 67 هزار و 700 هکتار در حوزه آبخیز رودخانه دز و 70 هزار و 300 هکتار در حوزه آبخیز داخلی قرار دارد.