خداحافظی با روت کانال دندان ها

فرایند روت کانال یکی از موارد بسیار عذاب آور برای افرادی است که به دندان پزشک مراجعه می کنند. پر کردن دندان که با استفاده از تجهیزاتی خاص مخلوطی از مواد مختلف مانند رزین کامپوزیتی، طلا و چینی انجام می شود، ممکن است با عدم موفقیت همراه باشد و ماده کارگذاری شده در دندان از درون آن بیرون بیاید. در این صورت بافت نرم مرکز دندان که به عصب های آن متصل است می تواند در معرض خرابی قرار بگیرد. در این شرایط دندان پزشک برای نجات دندان از عملیات روت کانال استفاده می کند.

روت کانال در حقیقت فرایندی است که در آن دندانپزشک پس از بی حس کردن لثه بیمار، دندان او را شکافته و بافت های عصبی و رگ های خونی را از درون آن خارج کرده و سپس دندان را با یک ماده خاص پر کرده و بر روی آن یک درپوش ویژه قرار می دهد.

دانشمندان توانسته اند تا به یک ماده جدید برای پر کردن دندان دست پیدا کنند که دارای قابلیت رشد است. این ماده در حقیقت از سلول های بنیادی فرد تولید می شود و می تواند بخش های آسیب دیده دندان را ترمیم کرده و به رشد طبیعی روی بیاورد.

با توجه به برداشت شدن سلول ها و بافت های زنده داخل دندان، درد از بین خواهد رفت ولی به علت عدم گردش خون می توان گفت که دندان پس از روت کانال شدن به یک عضو مرده تبدیل می شود. برای رفع این مشکل نیز نیاز به استفاده از روکش برای دندان خواهد بود که امری هزینه بر به حساب می آید و معمولا شرکت های بیمه، هزینه های آن را در پوشش بیمه خود قرار نمی دهند.

حال دانشمندان دانشگاه هاروارد و دانشگاه ناتینگهام دست به دست هم داده اند تا بتوانند این فرایند را تغییر بدهند. نتیجه این امر نیز این بوده است که دانشمندان توانسته اند تا به یک ماده جدید برای پر کردن دندان دست پیدا کنند که دارای قابلیت رشد است. این ماده در حقیقت از سلول های بنیادی فرد تولید می شود و می تواند بخش های آسیب دیده دندان را ترمیم کرده و به رشد طبیعی روی بیاورد.

به این ترتیب نه تنها دندان خراب فرد تعمیر خواهد شد، بلکه این دندان به مانند یک دندان عادی عمل خواهد کرد و نیازی به از بین بردن بافت های زنده آن نخواهد بود. به این ترتیب می توان گفت که دندان فاسد شده به کمک این روش، ترمیم خودکار خواهد شد. این امر موجب می شود تا میزان شکست در پر کردن دندان به صفر برسد و به همین دلیل نیز دیگر نیازی به روت کانال نخواهد بود.

 

منبع: Gizmodo

 

No tags for this post.