تخریب محیط زیست، تنها پیامد اجرای طرح های انتقال آب
محمد درویش روز پنجشنبه در گفت وگو با ایرنا افزود: انتقال آب بین حوضه ای در حوزه های مختلفی به کشور ضرر می زند که مهمترین آن به هم زدن نظام هیدرولوژیکی کشور است که حاصل آن تشدید خشک شدن تالاب ها، خشک شدن بسیاری از جلگه های حاصلخیز در سراسر کشور از جمله میناب، خوزستان و بختگان و از بین رفتن بسیاری از رویشگاه های جنگلی و عرصه های مرتعی است.
وی بیان کرد: عملیات حاصل از انتقال آب بین حوضه ای منجر به تشدید نرخ فرسایش خاک نیز می شود که قطعا ادامه این روند خسارات جبران ناپذیری به محیط زیست کشور وارد خواهد کرد.
مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست اظهارکرد: قطعا طرح هایی به مراتب کم خطرتر، ارزان تر و خردمندانه تری برای جایگزینی طرح های انتقال آب بین حوضه ای و سد سازی برای برطرف کردن کابوس تامین آب شرب وجود دارد، می توانستیم در برخی از این مناطق با استفاده از روش باز چرخانی آب، مدیریت مصرف منابع، استفاده از عملیات آبخیزداری و به کارگیری آب شیرین کن ها به خصوص آب شیرین کن های خورشیدی مشکل تامین آب شرب را حل کنیم.
درویش افزود: طرح ایران رود سال ها پیش رد شد اما اکنون فردی از آمریکا آمده و در مورد اجرای آن نظر می دهد، سوال اینجاست چرا در کشوری مانند آمریکا که ایالت های مختلف آن مانند کالیفرنیا و تگزاس دچار خشکسالی، افت سفره های آبی زیر زمینی و کم آبی است، با احداث یک کانال اقیانوس اطلس را به آرام متصل نمی کند؟ آنها که هم پولشان و هم قدرتشان بیشتر از ما است؟
وی ادامه داد: باید از 4 هزار و 700 کیلومتر مرز آبی خود استفاده کنیم، ترانزیت را افزایش دهیم، زمانی ایران قلب جاده ابریشم بود باید به سمت کسب و کارهای سبز، صنایع 'های تک'، تولید محصولات ثانویه و نه خام فروشی پیش برویم، با تمام این اشتباهات و اذعان تعداد زیادی از مسوولان بر نادرست بودن آنها، اما همچنان در بر همان پاشنه می چرخد.
وی یادآور شد: سدسازی ها موجب شد تا حدود 1 میلیون نفر نخل درمنطقه بهمنشیر نابود شود، سد کرخه موجب خشک شدن بخش زیادی از تالاب هورالعظیم و نابودی معیشت مردم شد، به علت برداشت های بی رویه آب های زیر زمینی، دشت میناب دچار فرونشست شده است، حدود 8 میلیون نفر نخل در میناب بود که اکنون فقط 20 هزار نفر باقیمانده یا 1 میلیون اصله درخت انبه بود که اکنون فقط 70 اصله پا برجا است.
** توان تامین انرژی خورشیدی یک سال مردم 5 قاره جهان
درویش ادامه داد: این همه در صورتی است که می توانستیم با انتخاب درست و چیدمان صحیح توسعه، علاوه بر این که مانع بحران شویم، کشوری ثروتمند داشته باشیم، یک سوم خاک ایران یعنی کویر و بیابان است که بر اساس گزارش سال 2006 UNDP ، اگر به سلول های خورشیدی مجهز شوند می توانند انرژی یکساله تمام مردم ساکن در 5 قاره جهان را تامین کنند، این گزارش مربوط به زمانی است که راندمان پانل های خورشیدی در بهترین حالت 15 درصد بود در حالی که اکنون به 32 درصد رسیده است.
وی اظهار کرد: ما می توانستیم تولید کننده اول انرژی در دنیا باشیم و حتی صادرکننده و ثروتمند باشیم بدون این که منابع آب های زیرزمینی ما کاهش یابد، بدون اینکه انتشار گازهای گلخانه ای افزایش یابد.
وی تاکید کرد: فقط مدیر دلسوز بودن برای یک کشور کافی نیست بلکه تخصص بسیار مهم است، ایجاد نیروگاه برق در دشت همدان با هدف ایجاد اشتغال تاسیس شد، اما این کار باعث شد تا حاصلخیزترین دشت همدان نابود و بزرگترین فروچاله ها به وجود آید بنابراین فقط نیت خیر کافی نیست بلکه تخصص لازم است.
*** حرکت به سمت انرژی های نو
وی با اشاره به اینکه برای مهار بیابان زایی باید چیدمان توسعه را متناسب با توان اکولوژیک سرزمین تغییر دهیم افزود: در این سرزمین رفتن به سمت افزایش وابستگی به منابع آب و خاک و یا کشاورزی و دامداری یک اشتباه راهبردی است، باید به سمت استحصال انرژی های نو مانند خورشیدی، بادی، زمین گرمایی و جزر و مدی حرکت کنیم.
