آینده تولیدمثل:رشد بچه‌ها در آزمایشگاه ها
اگرچه این روش نوآورانه زمانی توسط مردم تقبیح می‌شد امروزه به یک روش کاملاً عادی چه برای والدین مجرد و چه برای زوج‌ها تبدیل شده است. آی‌وی‌اف به روش‌های دیگری برای لقاح از جمله رحم اجاره‌ای منجر شد که این روش نیز امروزه به شدت مشهور و پرطرفدار است. هرچند با توجه به مشکلات فراوانی که وجود دارد، ما هنوز نتوانسته‌ایم شاهد یک کودک اصلاح شده ژنتیکی باشیم که در آزمایشگاه رشد کرده است. زمان باروری یک زن سالم، بین سنین ۱۸ تا ۴۵ سالگی است و بعد از ۴۵ سالگی تخمدان‌ها دیگر به اندازه کافی تخمک تولید نمی‌کنند بنابراین باروری سخت‌تر می‌شود. بنابراین ما ممکن است از خودمان بپرسیم آینده تولیدمثل و لقاح چگونه خواهد بود و رسیدن به این آینده چقدر زمان خواهد برد؟
آینده تولیدمثل در گرو تخمک‌های یخ زده
منجمد کردن تخمک‌ها برای استفاده‌های آتی به این معناست که یک زن می‌تواند قدرت باروری خود را حفظ نموده و چند سال بعد و یا هر زمان دیگری که مدنظر داشت اقدام به فرزندآوری کند. به هنگام معرفی این ایده، نرخ موفقیت آن بسیار بالا نبود اما امروزه بیش از ۸۰ تا ۹۰ درصد تخمک‌ها در این فرآیند زنده مانده و هر کدام از آنها ۹۷ درصد شانس لقاح دارند. بنابراین اگر یک زن ۴۰ تخمک خود را قبل از ۴۰ سالگی منجمد نماید، بعدها می‌تواند به تنهایی یک تیم فوتبال بچه داشته باشد. اما چنین چیزی در حال حاضر ممکن نیست زیرا راهی برای تولید بچه‌های کاملاً آزمایشگاهی و حذف بدن زنان از فرآیند تولیدمثل وجود ندارد. ممکن است زمان زیادی برای دستیابی به چنین چیزی صرف شود اگرچه پیشرفت‌های بزرگی در این خصوص در حال رخ دادن است. بچه‌های متولد شده در هفته بیستم حاملگی به کمک این روش نجات داده شده و به دنیا آمده‌اند و همینطور که فناوری پیشرفت می‌کند، ما قادر خواهیم شد تا تولدهای زودرس بیشتری را نجات دهیم. هدف این است بتوان از همان هفته اول، کل فرآیند را در محیط مصنوعی آزمایشگاهی انجام داد. در حال حاضر دانشمندان تخمین می‌زنند که تکمیل چنین فرآیندی حداقل یک قرن طول خواهد کشید.
همچنین یک روش جایگزین بهتر نیز وجود دارد که بر اساس آن یک خانم می‌تواند بافت تخمدان خود را در سنین جوانی برداشته و منجمد کرده و سپس چندین سال بعد آن را مجدداً در بدن خود نصب نماید. این روش جدید امیدبخش است اما در حال حاضر نرخ موفقیت آن بسیار بالا نیست. اما بچه‌های زیادی به کمک این روش متولد شده‌اند و همانند سایر روش‌های قبلی، در طول زمان این روش نیز بهبود خواهد یافت. یک راه انقلابی دیگر، ساخت تخمک‌ها از سلول‌های بنیادی است. قبلاً اسپرم‌ها به صورت موفقیت‌آمیزی از سلول‌های بنیادی ساخته شده‌اند اما همانند سیستم جنسی پیچیده زنان، چنین کاری نیز بسیار پیچیده است. روی هم رفته در خصوص دستیابی به چنین فناوری‌هایی طی چهل سال آینده اتفاق نظر وجود دارد. بعد از سال ۲۰۵۶ زنان گزینه‌های متعددی در خصوص زمان فرزندآوری و چگونگی آن خواهند داشت. اما مشکلات اولیه این فرآیندها همچنان وجود خواهند داشت.
دستکاری ژنتیکی کودکان آینده نیز موضوعی است که اکنون در دست کار و تحقیق است. می‌توان بیماری‌ها و نقص‌های ژنتیکی همانند سندرم داون که از والدین به کودکان منتقل می‌شوند را به کمک این فرآیند درمان کرد. این کودکان اصلاح شده ژنتیکی، فاز بعدی تکامل انسان خواهند بود. خوشبختانه در همان زمان ما قادر خواهیم بود تا به کمک فناوری‌های ویرایش ژن همانند کریسپر، ژن‌های نابهنجار را اصلاح کنیم. بنابراین به جای داشتن فرزندانی که با بیماری متولد شده‌اند، می‌توانیم فرزندانی کاملاٌ سالم داشته باشیم. در حال حاضر نگرانی‌هایی در خصوص سوء استفاده از فناوری ویرایش ژن وجود دارد. قبل از همه‌گیر شدن این فناوری می‌بایست پذیرش اجتماعی و سیاسی برای آن وجود داشته باشد و این بلوغ سیاسی و اجتماعی زمان بسیار بیشتری در مقایسه با توسعه و بلوغ خود فناوری خواهد برد.
منبع:فردانما
No tags for this post.
