بردگی

بردگی مدرن عنوانی جامع برای توصیف کردن قاچاق انسان، کار اجباری، ازدواج اجباری و دیگر بهره برداری های بردگی مانند به کار می رود.

در سال 200 ایالات متحده پروتکلی را برای جلوگیری، سرکوب و مجازان قاچاق افراد را به عنوان بخشی از کنوانسیون علیخ جنابت سازمان یافته فراملی Transnational تصویب کرد. این نخستین پیمان قانونی جهانی بود که دارای تعریف بین المللی مورد توافق از لحاظ بین المللی درباره قاچاق افراد بود.

در سال 2001، کشورهای جامعه اقتصادی کشورهای غرب افریقا بر سر طرحی عملیاتی برای برخورد با بردگی و قاچاق انسان در این قاره به توافق رسیدند. در سال 2002، طرح بین المللی کاکائو The International Cocoa Initiative به عنوان تلاشی مشترک گروه های ضدبردگی و شرکت های اصلی شکلات سازی برای حفاظت از کودکان و مشارکت در حذف کردن کار کودک تثبیت شد.این نخستین باری است که اعضای یک صنعت به نیروهایی برای برخورد با بردگی در زنجیره عرضه خود پیوسته بودند.

در سال 2004، برزیل پیمان Pact کلی ریشه کنی کار اجباری را تصویب می کند. این پیمان سازمان های مدنی، شرکت ها و دولت را گرد هم می آورد که شرکت ها را متعهد به جلوگیری و ریشه کنی کار اجباری در زنجیره عرضه شان متعهد می سازد. این پیمام همچنین فهرستی سیاه از شرکت هایی ایجاد می کند که محصولات تولیدشده توسط برده ها را به فروش می رسانند.

در سال 2004، سازمان ملل گزارش Rapporteur ویژه درباره قاچاق انسان را تصویب می کند.

در سال 2005، نخستین گزارش جهانی درباره کار اجباری سازمان بین المللی کار تعداد برده های سراسر دنیا را 12.3 میلیون برآورد می کند. در نسخه به روز شده این گزارش در سال 2012 این رقم به 20.9 میلیون نفر افزایش یافت.

 

در سال 2008، شورای کنوانسیون اروپا درباره اقدام علیه قاچاق انسان ها وارد میدان شد. این کنوانسیون نخستین قانون بین المللی است که قاچاق را به عنوان نقش حقوق بشر تعریف می کند و حداقل استانداردها را برای محافظت از قربانیان تضمین می کند.

در سال 2011 سازمان بین المللی کار (ILO) از کنوانسیونی استفاده می کند که حقوق اساسی کارگران خانوادگی را تعیین کرده است.

در سال 2012، کمیسیون امنیت و تبادل قانون تنش مواد معدنی  Conflict Minerals Rule را تصویب می کند و خواهان آن می شود که در صورتی که شرکت های بزرگ دولتی افشا کنند که محصولاتشان شامل فلزات خاص کاوش شده در نواحی تنش در شرق کنگو یا کشورهای همجوار باشد و این که پرداخت ها برای این مواد معدنی از تنش مسلحانه پشتیبانی می کند، را افشا کنند. 

در سال 2013 نخستین شاخص جهانی بردگی توسط بنیاد Walk Free Foundation تخمین می زند که 29.8 میلیون برده در سراسر دنیا وجود دارند. شاخص سال 2014 این رقم را 35.8 میلیون نفر و شاخص سال 2016 این رقم را 45.8 میلیون نفر اعلام می کند.

در سال 2014، سازمان بین المللی کار از پروتکلی درباره کار اجباری استفاده می کند و کنوانسیون کار اجباری خود در سال 1930 خود را به عصر مدرن وارد می کند و با اقداماتی مانند قاچاق انسان برخورد کند.

در سال 2015، قانون بردگی مدرن وارد می شود و از شرکت ها می خواهد افشا کنند که چه اقداماتی را برای تضمین کردن زنجیره عرضه شان عاری از کار برده است، را انجام داده اند. این قانون همچنین محکومیت زندان برای قاچاقچی های انسان را از 14 سال به حبس ابد افزایش می دهد و به مقامات این امکان را می دهد قاچاقچیان را وادار کند غرامتی را به قربانیانشان پرداخت کنند. این قانون همچنین اقداماتی را برای حفاظت از افرادی ارائه می دهد که بیم آن می رود در معرض خطر برده شدن قرار دارند.

در سال 2015 سازمان ملل از 17 هدف توسعه پایدار استفاده می کند که شامل هدف پایان دادن به بردگی و ریشه کن کردن کار اجباری و قاچاق انسان هستند.

در سال 2016، در ماه آوریل شرکت های بریتانیایی شروع به گزارش گام هایی کردند که آن ها برای برخورد با بردگی در زنجیره عرضه شان و مطابق قانون بردگی مدرن کردند.

 

No tags for this post.