از اسهال مسافرتی پیشگیری کنید
معمولاً علائم بیماری در هفته اول مسافرت بروز مینماید اما به هرحال در تمام مدت سفر حتی پس از بازگشت به خانه امكان ابتلا وجود دارد. مهمترین عامل خطر، مقصد مسافر میباشد. سفر به كشورهای در حال توسعه نظیر آمریكای لاتین، آفریقا، خاورمیانه و آسیا شانس ابتلا بالاتری دارند. بالغین جوان، افراد با سیستم ایمنی ضعیف و بیماران مبتلا به دیابت یا بیماریهای التهابی روده و كسانی كه از آنتی اسیدها و مهاركننده H2 استفاده میكنند در معرض خطر بیشتری هستند. استفاده از آب یا غذای آلوده، عامل اصلی عفونت میباشد.
در اکثر موارد اسهال مسافرتی به طور ناگهانی شروع میشود. در طول مدت بیماری، دفعات، حجم و وزن مدفوع بیشتر میشود و به طور معمول، مسافر در طول روز حدود چهار تا پنج مرتبه، دفع آبکی دارد. سایر علائم این بیماری شامل تهوع، استفراغ، دل درد، نفخ، تب، تکرر ادرار و ضعف هستند.
علائم شایع اسهال مسافرتی
در اكثر موارد اسهال مسافرتی بطور ناگهانی شروع میشود. در طی بیماری، دفعات، حجم و وزن مدفوع افزایش مییابد. تغییر قوام مدفوع نیز بسیار شایع میباشد. به طور معمول، مسافر در طی روز، حدود 4 تا 5 مرتبه، دفع آبكی یا شلی را تجربه میكند. سایر علائم همراه و شایع عبارتند از تهوع، استفراغ، دل درد، نفخ، تب، تكرر ادرار و ضعف. اسهال مسافرتی در اكثر موارد خوش خیم بوده و در طی 2-1 روز بدون درمان بهبود مییابد و به ندرت مخاطره آمیز است. در 90% موارد طی یك هفته و در 98% موارد در طی یكماه بهبودی كامل حاصل میشود.
عوامل سبب ساز اسهال مسافرتی
عوامل عفونی علت اصلی اسهالهای مسافرتی میباشند. تقریباً در 80% موارد، عامل اصلی، آنتروپاتوژنهای باكتریال میباشند. در كشورهای مورد مطالعه شایعترین عامل جدا شده اشریشیاكولی آنتروتوكسیك (ETEC) بوده است.
ETEC سبب بروز اسهال آبكی همراه دل درد و تب خفیف یا بدون تب میشود. علاوه بر ETEC عوامل باكتریال بیماریزای دیگر، ویروسها و انگلهای بیماریزای رودهای نیز میتوانند عامل بروز اسهال مسافرتی باشند.
پیشگیری از ابتلا به اسهال مسافرتی
زمانی كه به مناطقی مسافرت میكنید كه احتمال آلودگی آب آشامیدنی وجود دارد در طی مسافرت خود به نكات ذیل توجه داشته باشید:
- از آب لوله كشی شهری جهت آشامیدن و یا مسواك زدن استفاده نكنید.
- اگر در بطری آب آشامیدنی قبلاً باز شده است از آن استفاده نكنید.
- از یخ استفاده نكنید مگر آنكه مطمئن باشید كه از آب تصفیه شده تهیه شده است.
محصولات لبنی و شیر غیر پاستوریزه استفاده نكنید. - سبزی و میوه خام نخورید مگر آنكه پوست آن را خودتان كنده باشید.
- سالاد میوه خرد شده استفاده نكنید.
- كاهو و یا برگ خام سبزیجات دیگر (نظیر اسفناج) را نخورید.
- از مصرف گوشت یا ماهی خام و یا نیم پز خودداری نمایید.
- از خرید و مصرف غذاهایی كه افراد دوره گرد در خیابان میفروشند خودداری نمایید.
- نوشابه های گاز دار بسته بندی، چای و قهوه گرم، آب جوشیده و یا آب كلردار و یا یددار استفاده كنید.
- جوشاندن آب باعث از بین رفتن عوامل مسبب اسهال شده و میتوانید از آن بیاشامید. آب را به مدت 1 دقیقه بهخوبی جوشانده و پس از سرد شدن در دمای معمولی اتاق (یخ اضافه نكنید) استفاده نمایید. اگر به ارتفاعات بالا مسافرت میكنید آب را به مدت 3 دقیقه بجوشانید.
استفاده از آنتی بیوتیكها جهت پیشگیری توصیه نمیشود. استفاده از داروهای آنتی میكروبیال معمولی، شانس ابتلا به عوارض جانبی داروها و یا ابتلا به میكروبهای مقاوم را بیشتر میسازد. از آنجایی كه داروهای آنتی میكروبیال حساسیت مسافرین به میكروبهای پاتوژن مقاوم را بیشتر میكند و مقاومتی را در برابر ویروسها و انگلهای بیماریزا ایجاد نمیكند، میتوانند احساس امنیت كاذب به مسافر بدهد. بنابراین پایبندی جدی به اقدامات پیشگیری كننده توصیه میشود و در صورت نیاز به داروهای پروفیلاكتیك، میتوان از بیسموت ساب سالسیلات به عنوان داروی كمكی استفاده كرد.
اقدامات درمانی اسهال مسافرتی
اسهال مسافرتی یك بیماری خودبخود محدود شونده است و اغلب بدون درمان خاصی بهبود مییابد. با این وجود، مایع درمان خوراكی جهت جایگزینی مایعات و الكترولیتهای از دست رفته سودمند میباشد. برای بالغین بطور معمول مایعات شفاف توصیه میشود. مانند آب میوه تازه، دوغ، محلول ORS در مسافرینی كه بیش از سه مورد دفع مدفوع شل در طی 8 ساعت داشتهاند خصوصاً اگر توام با تهوع، استفراغ، با دل درد، تب یا خون در مدفوع باشند میتوانند از آنتی بیوتیك درمانی بهرهمند شوند و معمولاً به مدت 5-3 روز آنتی بیوتیك توسط پزشك تجویز میشود.
مصرف برخی از موادغذایی را که به کاهش خطر ابتلا به اسهال مسافرتی کمک میکنند، پیشنهاد کرده است:
- سوپ، چای و قهوه داغ
- آب بستهبندی شده برای مصارف روزانه حتی مسواک زدن به جای آب لولهکشی شهری
- آب معدنی و آب گازدار بستهبندی شده
- کره و پنیر پاستوریزه و بستهبندی شده
- نان خشک
مهمترین عامل خطرزا، مقصد مسافر است و در سفر به کشورهای در حال توسعه نظیر آمریکای لاتین، آفریقا، خاورمیانه و آسیا احتمال ابتلا بیشتر میشود.