یادگار مرگبار آزمایش های اتمی آمریکا
70 سال پیش بود که یک حباب قارچی شکل بر فراز جزایر مارشال شمالی شکل گرفت تا آزمایش های اتمی موجب شود تا اهالی این کشور صلح طلب از خانه خود جدا شوند. این آزمایش که در آن یک بمب اتمی واقعی مورد استفاده قرار گرفته بود، در سال 1946 میلادی انجام شد و پس از آن بود که بخشی از جزایر مارشال، از سکنه خالی شدند.
جالب است بدانید که این جزایر میزبان بزرگ ترین بمب اتمی تاریخ بوده اند و بمب اتمی کسل براوو که قدرتی یک هزار برابر بیشتر از بمب اتمی هیروشیما داشت، در سال 1954 در جزیره بیکینی مورد آزمایش قرار گرفت.
حال پس از گذشته بیش از 7 دهه از این آزمایش، دانشمندان دانشگاه کلمبیا دست به تحقیقاتی در زمینه شرایط این جزایر زدند. در زمان این آزمایش ها، پیش بینی شده بود که میزان تشعشعات به اندازه 14 میلیمتر در هر سال کاهش خواهد یافت و به این ترتیب این جزایر می بایستی تا به امروز دوباره قابل سکونت می شدند.
با این حال تحقیقات جدید نشان داده است که هنوز سطح تشعشعات این منطقه به قدری بالا است که نمی توان در آن زندگی کرد. این پژوهش نشان داده است که مواد رادیواکتیوی مانند سسیم 137، هنوز در این منطقه به شدت وجود دارند و حتی در مناطق مرکزی جزیره مورد آزمایش نیز شدت بالاتری از این ماده مشاهده می شود.
میزان برداشت شده از تشعشعات در مرکز این جزیره به حدی بالا بوده است که در مقایسه با استانداردهای قابل زیست بودن یک محیط، بیش از هشت برابر بیشتر هستند. حال این موضوع تنها دامن جزیره بیکینی که بمب در آن مورد آزمایش قرار گرفت را نگرفته است بلکه سایر جزایر جمهوری جزایر مارشال نیز تا حدی با این مشکل روبرو هستند.
جالب است بدانید که این جزایر میزبان بزرگ ترین بمب اتمی تاریخ بوده اند و بمب اتمی کسل براوو که قدرتی یک هزار برابر بیشتر از بمب اتمی هیروشیما داشت، در سال 1954 در جزیره بیکینی مورد آزمایش قرار گرفت. به این ترتیب به نظر می رسد که تا سال ها امکان بازگشت مالکان اصلی این جزایر به سرزمین مادری وجود نخواهد داشت.
منبع: gizmodo
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی
No tags for this post.
