ساختن ابزاری پوشیدنی که حرکت ماهیچه های دست افراد را درک می کند

مهندسانی در دانشگاه A&M ابزاری پوشیدنی ساخته اند که حرکت ماهیچه های دست افراد را درک می کند. این ابزار حرکت ها را با دو حس گر مجزا دریافت می کند؛  یکی که به حرکت مچ دست واکنش نشان می دهد و دیگری حرکت های ماهیچه های دست را ضبط می کند. این برنامه به صورت بی سیم اطلاعات را دریافت کرده و به داده های انگلیسی تبدیل می کند.
پس از انجام مطالعات ابتدایی،  مهندسان متوجه شدند ابزارهایی وجود دارد که تلاش کرده تا زبان علائم را به متن تبدیل کند؛ اما این تلاش ها در طراحی هایشان چندان پیچیده نبودند و حرکت های مرکب را درک نمی کردند.
 
روزبه جعفری،  دستیار علمی پژوهشی در رشته مهندسی پزشکی و مدیر این پروژه پژوهشی می گوید: " اغلب این فن آوری ها بر پایه دید یا دوربین – محور بوده اند؛ طرح های موجود کافی نبودند؛ چون اغلب هنگامی که فرد با زبان اشاره صحبت می کند،  از حرکت های دست  به همراه حرکت انگشتان هم استفاده می کند؛  بنابراین از دید من لازم بود از ترکیب حس گرهای حرکتی و فعالیت های ماهیچه ای همزمان بهره بگیریم و ایده ی اصلی این بود که ابزاری پوشیدنی بسازیم".

پژوهشگران سیستمی پروتوتایپ به عنوان نمونه اولیه ساخته اند که قادر است کلماتی را تشخیص دهد که مردم به طور معمول در مکالمات روزمره شان استفاده می کنند. جعفری می گوید:" به زودی گروه پژوهشی شروع به گسترش برنامه خواهند کرد تا واژه های بیشتری که ممکن است کمتر استفاده شوند برای ساخت واژگان جدید استفاده شود."
سیستم به صورت پروتوتایپ ساخته شده به این معنا که سیستم باید " یاد بگیرد"  تا به هر فردی که آن را می پوشد به خوبی پاسخ دهد. این مرحله پردازش شامل درخواست از کاربر برای تکرار یا انجام هر حرکت دست است که حدود سی دقیقه طول می کشد تا کامل شود. جعفری در توضیح این آموزش به دستگاه می گوید: " اگر من آن را بپوشم و شما هم بپوشید،  بدن ما دو حالت متفاوت دارد زیرا ساخت ماهیچه ها با هم یکی نیست."
اما وی معتقد است این ایراد به خاطر محدودیت زمانی است که گروه پژوهشی با آن مواجه بوده است. دو دانشجوی تمام وقت در حدود دو هفته زمان صرف کرده اند تا این وسیله ساخته شود؛  بنابراین او مطمئن است که این ابزار در مراحل بعدی ساخت،  پیشرفته تر خواهد شد.
پژوهشگران برنامه ریزی کرده اند تا از زمان آموزش سیستم بکاهند یا حتی آن را به طور کامل حذف کنند؛  تا ابزار پوشیدنی به طور خودکار به حرکت ها پاسخ دهد.

همچنین جعفری می خواهد کارایی حس گرهای سیستم را ارتقا دهد تا این وسیله در مکالمه های روزمره واقعی مفید باشد. اکنون هنگامی که فردی از زبان اشاره برای صحبت استفاده می کند این وسیله فقط می تواند کلمات را در همان زمان درک کند. جعفری در ادامه می گوید:" اگرچه این ابزار طوری نیست که افراد با هم صحبت می کنند. هنگامی که ما صحبت می کنیم همه کلمات مان را در یک جمله جای می دهیم ،  انتقال از کلمه ای به کلمه بعدی بدون وقفه و در واقع فوری صورت می گیرد؛ پس ما نیازمند ساخت تکنیک های پردازش علمی هستیم که به ما در تشخیص و فهم یک جمله کامل کمک کند".
چشم انداز آینده وی  و همکارانش این است که از فناوری جدید استفاده کند و چنین حس گری پوشیدنی را بسازد ، به  طوری که رابط کاربر جدید میان انسان و رایانه به خوبی عمل کند. به عنوان نمونه،  افراد در استفاده از صفحه کلید هایی برای فرمان دادن به ابزارهای الکترونیکی راحت هستند،  اما از دید جعفری تایپ کردن بر روی ابزارهایی مانند ساعت های هوشمند چندان عملی و ساده  نیست. کاربرد آن دشوار است زیر صفحات کوچکی دارند.
 
جعفری می گوید:" ما به رابط کاربرهای جدید و مدالیته که به ما در ارتباط گیری با این ابزارها کمک کنند مانند حس گرهای پوشیدنی، نیاز داریم به ما در رسیدن به این هدف کمک کنند. این تلاش ها شاید گامی موثر در مسیری درست باشد."

منبع:تبیان

No tags for this post.