تاثیر گریه و خنده نوزادان بر عملکرد مغز انسان

یافته های جدید پژوهشگران نشان می دهد شنیدن صدای گریه نوزادان می تواند سطح هشیاری مغز را کاهش داده و در روند پردازش و شناخت آن اختلال ایجاد کند این موضوع در مورد صدای خنده نوزادان برعکس است.

صدای گریه نوزادان اگرچه برای افراد بالغ خوشایند نبوده و موجب اختلال در عملکرد مغز آن ها می شود اما این پدیده در مغز والدین سبب کاهش تمرکز آن ها به سایر مسایل شده و سطح توجه آن ها را به نوزاد افزایش می دهد.

دکتر دیوید هالی از پژوهشگران دانشگاه تورنتو در رابطه با این موضوع اعلام کرد: تا کنون درباره غریزه والدین و ارتباط بین نوزاد و پدر و مادر، مطالعات زیادی انجام شده است اما هیچ پژوهشی تا امروز به بررسی تاثیر صدای گریه و خنده نوزادان بر عملکرد مغز نپرداخته است.

تیم پژوهشی فوق در این مطالعات به بررسی عملکرد مغز در مواجهه با صدای گریه و خنده نوزادان پرداخته و افراد شرکت کننده در معرض صدای ضبط شده خنده و یا گریه نوزادان قرار گرفتند. در همین حال پژوهشگران اقدام به مطالعه واکنش های مغزی این افراد کرده و تغییرات رخ داده در عملکرد سیستم مغز و بخش های مرتبط با ادراک و تحلیل را مورد بررسی قرار دادند.

در ادامه این مطالعات پژوهشگران به افراد مشارکت کننده نوشته هایی را نشان داده و از آن ها درخواست کردند تا بدون توجه به نوشته و مفهوم وازه های چاپ شده، رنگ به کار رفته در این نوشته ها را اعلام کنند. در همین حالت عملکرد مغزی افراد فوق توسط دستگاه ثبت امواج الکتریکی مغز به وسیله برق (EEG) بررسی  شده و این آزمایش ها تنها دو ثانیه پس از پخش صدای گریه یا خنده نوزادان انجام شد.

بر اساس یافته های به دست آمده از این تحقیقات مشخص شد که صدای گریه نوزادان اگرچه برای افراد بالغ خوشایند نبوده و موجب اختلال در عملکرد مغز ان ها می شود اما این پدیده در مغز والدین سبب کاهش تمرکز آن ها به سایر مسایل شده و سطح توجه آن ها را به نوزاد افزایش می دهد.

شرح کامل این پژوهش و نتایج به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی PLOS ONE  منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.

ترجمه: فاطمه کردی

 

No tags for this post.