چرا بیماران دارای اضطراب علاقه ای به درمان خود ندارند؟

به باور کارشناسان، اضطراب ، تشویش و بیماری های مرتبط با این عارضه روحی – روانی مانند اختلال وسواس فکری  و عملی obsessive-compulsive disorder (OCD)  از جمله مهمترین بیماری های روحی محسوب می شوند که اگرچه در بیشتر موارد با ارائه روش های مختلف امکان کنترل و درمان آن ها وجود دارد، اما متاسفانه بیشتر مبتلایان به این عوارض روحی علاقه و تمایل چندانی برای انجام درمان یا تکمیل آن از خود نشان نمی دهند.

عموم افراد دارای بیماری های روحی از جمله اضطراب و تشویش ، علاقه چندانی به انجام درمان  نداشته و باور دارند این موضوع سبب می شود آن ها ضعیف جلوه کرده و در نظر دیگران کوچک شوند. این مساله در حالی است که انجام اقدامات درمانی در بیماران دارای اضطراب می تواند تاثیراتی شگرفی در نحوه و کیفیت زندگی این افراد داشته باشد.

نتایج به دست آمده از یک مطالعه جدید نشان می دهد عموم افراد دارای بیماری های روحی از جمله اضطراب و تشویش ، علاقه چندانی به انجام درمان  نداشته و باور دارند این موضوع سبب می شود آن ها ضعیف جلوه کرده و در نظر دیگران کوچک شوند. این مساله در حالی است که انجام اقدامات درمانی در بیماران دارای اضطراب می تواند تاثیراتی شگرفی در نحوه و کیفیت زندگی این افراد داشته باشد.

گروهی از پژوهشگران کانادائی در مطالعات جدید خود تلاش می کنند تا راه ها و روش های درمانی آسان تری برای مقابله با این بیماری ها یافته و در این مطالعات به طور ویژه ای به امنیت رفتاری که نقش مهمی در رهائی انسان ها از تفکرات اضطراب آمیز دارد ؛ پرداخته شده است.

در همین رابطه آدام رادومسکی پژوهشگر دانشگاه کونکوردیا اعلام کرد: دادن وظایف بزرگ تر به این گروه از بیماران ، نقش مهمی در بهبود شرایط آن ها خواهد داشت.

در این مطالعات، تیم پژوهشی به بررسی شرایط و مشکلات 157 فرد شرکت کننده که از سطوح مختف اضطراب از حد کم تا اضطراب حاد را تجربه می کردند ، پرداخته و تلاش شد تا این افراد نسبت به ترک عادت های قدیمی که تشویش آور هستند اقدام کرده و عادت های جدید رفتاری که در برنامه درمانی آن ها گنجانده شده است، جایگزین رفتارهای پیشین شود. در این مطالعات همچنین پژوهشگران افراد فوق را در معرض شرایط ترسناک و اضطراب آور قرار دادند. در تمامی مراحل این بخش از مطالعات به گونه ای رفتار شد که هیچ خطری افراد شرکت کننده را تهدید نکرده و تنها موقعیت مصنوعی خطر ایجاد شده و واکنش های شرکت کنندگان نسبت به این شرایط مورد بررسی قرار گرفت.

این یافته ها نشان داد که استفاده از رفتارهای ایمنی جدید در زمان انجام روش های درمانی ،  به نسبت عادت های قدیمی ، مفید بوده و از سطح استرس افراد خواهد کاست.

هانا لوی از دیگر پژوهشگران مشارکت کننده در این مطالعات اعلام کرد: القای احساس امنیت به بیماران در زمان درمان افراد دارای اختلال اضطراب، نقش مهمی در بهبود شرایط آن ها دارد. در شرایط درست، استفاده از رفتارهای بی خطر و امن دارای ظرفیت بالقوه ای جهت درمان موثر تر این گروه از بیماران خواهد بود.

شرح کامل این پژوهش ها و نتایج به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی اختلال اضطراب Journal of Anxiety Disorders. منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.

ترجمه: فاطمه کردی

No tags for this post.