جهان به سرعت نور محو و جهانی دیگر به وجود می آید

کامران وفا،  فیزیک‌دانان برجسته جهان در زمینه نظریه ریسمان گفت: در نظریه ریسمان ذره های اولیه به جای نقطه بودن مانند دایره و ریسمان هستند. یک ذره مانند ریسمان است و در صورت حرکت به دو ریسمان تبدیل می شود. در این نظریه گفته می شود ریسمان ها ارتعاش های مختلفی دارند. حالت های گوناگون ارتعاش ریسمان به ذره های مختلف مربوط می شود. همچنین ذره ها نیز از وحدت خاصی برخوردار هستند. در نظریه ریسمان ما علاوه بر سه بعد طولی، 6 بعد کوچک میکروسکوپی و غیر قابل رویت نیز داریم؛ در نظریه ریسمان این ابعاد در فضاهای مختلف به یک اندازه نیستند در نتیجه تقارن چرخشی در فضا بین ابعاد مختلف شکسته می شود.

وی به نقش هندسه و ریاضی در نظریه ریسمان اشاره کرد و افزود: ما متوجه شدیم باید از انواع و اقسام هندسه ها استفاده کنیم. مثلا در نظریه ریسمان از هندسه غیر اقلیدسی و گاهی از هندسه اقلیدسی استفاده می شود اما اینکه چه نوع هندسه و ریاضی‌هایی جایگزین هندسی تحلیلی شده و چه نوع هندسه ای برای نظریه ریسمان استفاده می شود را هنوز نمی دانیم. ما متوجه شدیم برای درک بهتر این نظریه نیاز به ریاضیات بسیار گسترده تری داریم.

وی تصریح کرد: ما اکنون توانسته ایم تنها قسمت های کوچکی از این نظریه را درک کنیم؛ هندسه و ریاضیاتی که برای توجیه نظریه ریسمان لازم باشد هنوز به وجود نیامده است. مثلا در علم ریاضیات گفته می شود توپولوژی فضاها با یکدیگر متفاوت است در نتیجه می توانیم فضاها را به طور جداگانه طبقه بندی کنیم اما طبق تقارن دو گانه نظریه ریسمان این نظر اشتباه و توپولوژی فضاها با یکدیگر برابر هستند.

وی در پاسخ به اینکه پایان دنیا از طریق نظریه ریسمان چگونه توجیه می شود، گفت: در نظریه ریسمان، ما می توانیم جهان‌های مختلفی به وجود بیاوریم. از نظر نظری این امکان وجود دارد. منتها بعضی از این جهان هایی که ما می توانیم به وجود بیاوریم پایدار و برخی دیگر نیز ناپایدار هستند. جهان هایی که ما می توانیم در نظریه ریسمان بدست بیاوریم، پایدار هستند و انرژی شان صفر یا منفی است.  حدود 10 سال پیش مشخص شد انرژی های جهان ما مثبت است. در نتیجه جهان ما ناپایدار است. اگر فهم ما در مورد این نظریه درست باشد یک موقعی فرا می رسد که یک حبابی از یک جایی شروع می شود که می تواند تمام جهان را محو و جهان دیگری با ذرات و خواص کاملا متفاوتی به وجود بیاورد.

در نظریه ریسمان، ما می توانیم جهان‌های مختلفی به وجود بیاوریم. از نظر نظری این امکان وجود دارد. منتها بعضی از این جهان هایی که ما می توانیم به وجود بیاوریم پایدار و برخی دیگر نیز ناپایدار هستند.

این استاد ایرانی-آمریکایی فیزیک دانشگاه هاروارد ادامه داد: ما نمی دانیم که این زمان کی رخ می دهد اما می دانیم تمام عالم با سرعت نور محو و جهانی دیگر جایگزین آن خواهد شود. طبق این نظریه ارتعاش کوانتومی در یک نقطه به وجود می آید و به کل دنیا پخش می شود. این ارتعاش با سرعت نور حرکت خواهد کرد. در نتیجه به گونه ای اتفاق خواهد افتاد که ما اصلا متوجه آن نخواهیم شد.

وی همچنین درباره سیاه چاله ها نیز اظهار کرد: سیاه چاله زمانی به وجود می آید که جرم ها در یک حجم کوچکی متمرکز شوند. به عنوان مثال اگر ما یک مدادی را به بالا پرتاب کنیم بعد از مدتی به زمین می افتد. اگر سریعتر این کار را انجام دهیم بار دیگر به زمین می افتد اما اگر با سرعتی فراتر از سرعت نور این کار را انجام دهیم دیگر به زمین بر نمی گردد. هرچه جرم زمین بیشتر شود سرعت فرار هم بیشتر می شود. ما اکنون سرعتی بالاتر از نور نداریم. اگر جرمی به حد کافی متمرکز شود حتی نور را هم نمی توانیم از آن سطح تاریک( سیاه چاله) خارج کنیم مانند چاله ای می ماند که دیگر هیچ چیز از آن خارج نمی شود.

وفا بیان کرد: یکی از خواص سیاه چاله ها این است که افق دارند. اگر به آن افق نزدیک شویم دیگر نمی توانیم از آن خارج شویم.اصطلاحا به آن افق سیاه چاله می گویند. فیزیکدانان ثابت کرده اند از نظر کوانتومی مساحت این افق به حالت های میکروسکوپی جرم ها ربط دارد.

وی درباره تکلیف زمان در سیاه چاله گفت: فیزیکدانان هنوز در رابطه با اینکه چه اتفاقی داخل سایه چاله می افتد بحث می کنند. یکی از مباحث جالب و مطرح این است که داخل سیاه چاله زمان چه نقشی را دارد. اگر به صورت ساده نگاه کنیم. بر اساس معادلات انیشتن تکینگی رخ می دهد اما این جواب سوال فیزیکی نیست. در نتیجه هنوز داریم پیرامون این مساله بحث می کنیم.

گزارش: فرزانه صدقی

No tags for this post.