دانشمندان ناسا: کره ماه تا 7 سال آینده قابل سکونت می شود
گروهی از دانشمندان و متخصصان ناسا در مجموعه ای از مقالات علمی خود، یک برنامه هفت ساله با هزینه 10 میلیارد دلار برای سفر انسان به کره ماه طراحی کرده اند.
طی یکسال گذشته، تمرکز ناسا معطوف به برنامه سفر به مریخ بوده اما اخیرا تعدادی از دانشمندان ارشد این سازمان فضایی به بررسی چگونگی راهکارهای سکونت روی ماه و تبدیل این کره به یک محل قابل اسکان برای بشر پرداخته اند و بر این باورند که با هزینه ۱۰ میلیارد دلار می توان طی هفت سال آینده این ایده را محقق ساخت.
هرچند که این ایده بسیار شگفت انگیز به نظر می رسد، اما واقعیت این است که هدف نهایی از این پیشنهاد خود کره ماه نیست و دانشمندان اهداف بزرگتری را از این کار در سر می پروانند.
به باور این دانشمندان، درس ها و تجاربی که از فناوری ایجاد و گسترش ساختارهای انسانی در جایی بیرون سیاره زمین خواهیم آموخت، می تواند زمینه را برای سفر آینده به مریخ و دیگر سیارات هموارتر کند.
کریس مک کی(Chris Mckay) زیست شناس نجومی ناسا در این باره می گوید: شخصا علاقه ای به کره ماه ندارم، از دید من کره ماه همانند یک توپ بتونی بزرگ و به همان اندازه خمود و سرد است اما ما تا قبل از اینکه به چگونگی پژوهش روی ماه پی نبریم نمی توانیم به انجام این ماموریت روی مریخ فکر کنیم. کره ماه، نقشه راه ما برای دستیابی به مریخ است.
آغاز کار مقاله های ژورنالی استخراج شده از این کار گروهی به آگوست ۲۰۱۴ میلادی باز می گردد؛ در آن زمان شماری از بزرگترین مغزهای فعال در زمینه پژوهش و تجارت فضایی دور هم گرد آمدند تا درباره ایجاد ساختار و اسکان روی کره ماه با هزینه کم به کاوش و واکاوی بپردازند.
بشر از سال 1969 میلادی که برای نخستین بار به روی ماه قدم گذاشته، تا به امروز هیچگاه روی این کره بازنگشته و دلیل اصلی آن به هزینه بالای سفر به ماه برمی گردد.
ماموریت «آپولو 11» که توانست نخستین انسان ها را روی سطح ماه برساند با برآوردهای امروزی چیزی حدود ۱۵۰ میلیارد دلار هزینه در برخواهد داشت.
از سویی با بودجه سالیانه ۱۹.۳ میلیارد دلار که برای کل سال ۲۰۱۶ میلادی برای ناسا اختصاص داده شده، مسلما نمی توان سفر به ماه یا سفر به مریخ را با این بودجه در نظر گرفت اما با پیدایش فناوری های جدید این مشکل مدت زیادی دوام نخواهد داشت.
چارلز میلر(Charles Miller) در یکی از گزارش هایش بیان می کند: ایالات متحده می تواند طی پنج تا هفت سال آینده و با هزینه ای حدود ۱۰ میلیارد دلار (۳۰ درصد بیشتر یا کمتر از این) پروژه سفر مجدد انسان به ماه را به انجام برساند.
این میزان هزینه در واقع از هزینه یک ناو دریایی بزرگ ایالات متحده کمتر است.
کریس مک کی همچنین بیان کرد: این رویداد می تواند یک فرصت بزرگ باشد. نکته مهم این است که برخی فناوری های نوین در این زمینه مطرح شده اند که اساسا مرتبط با امر فضا نیستند. در این میان می توان به خودروهای خودران و همچنین فناوری بازیافت فضولات اشاره کرد که مسلما در فضا بسیار به کار خواهند آمد و به این ترتیب می توانند هزینه های نهایی اسکان روی ماه را به مقدار چشمگیری کاهش داده و آن را ساده تر کنند.
بر پایه مقاله های پژوهشی منتشر شده در این زمینه، فرایند اسکان روی ماه در حدود ۱۰ نفر را تا یک سال در وهله اول روی این کره نگه خواهد داشت و سپس به تدریج می توان طی یک دهه به تعداد کارآمد یکصد نفر روی کره ماه رسید.
آنها می توانند در برنامه آینده «اسپیس ایکس» موسوم به فالکون هِوی به ماه بروند و با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی، به آسانی همه تجهیزانی که روی زمین در اختیار دارند را برای خود بسازند.
مستعمره جدید احتمالا در حاشیه یکی از قطب های ماه ایجاد می شود، چون این نواحی نسبت به سایر بخش های کره از نور بیشتری بهره مند می شوند و در نتیجه تجهیزات تولید توان خورشیدی در آنها کارایی بیشتر خواهند داشت.
در بخشی از گزارش انتشار یافته در مارکت واچ می خوانیم: علاوه بر آن، همه انرژی به دست آمده از آن منابع خورشیدی می تواند توان مورد نیاز را برای ربات ها فراهم کند تا بتوانند مقادیر انبوه یخِ شناسایی شده درون گودال ها را کنده کاری کرده و خارج کنند. آب جمع آوری شده از این طریق می تواند برای فراهم سازی آب مورد نیاز برای ادامه زندگی روی ماه و همچنین برای تولید اکسیژن استفاده شود. همچنین می توان طی فرایندهایی، آن را به صورت سوخت موشک در آورد و از آن برای تغذیه مجدد فضاپیماها بهره برد.
فضانوردان احتمالا می توانند در زیستگاهی همانند فضای بادی کمپانی «بایگلو»
(bigelow) سکونت کنند.
این فضاپیما یک فضای مقاوم در برابر تشعشع است که امکان زیست را برای یک دامنه مشخص فراهم می آورد و علاوه بر آن دارای قابلیت ذخیره سازی و انتقال آسان نیز خواهد بود.
فضای مذکور همچنین می تواند محل مناسبی برای انباشت فراورده های اساسی همچون انرژی، آب پاک و مواد غذایی باشد که از بازیابی فضولات به دست خواهد آمد.
باقی غذاها و ذخیره های لازم برای ۱۰ نفر هم که قابلیت ساخت با چاپگرهای سه بعدی یا پرورش به صورت طبیعی را نداشته باشند، توسط اسپیس ایکس به ماه ارسال خواهند شد و این کار در هر سال هزینه ای کمتر از ۳۵۰ میلیون دلار خواهد داشت و در صورت انجام با راکت فالکون ۹ فرستاده خواهد شد.
دانشمندان باور دارند که این طرح با وجود جالب بودن، مشکل اساسی دارد؛ هزینه ۱۰ میلیون دلاری این ماموریت از بودجه ۳ تا ۴ میلیون دلاری ناسا برای ماموریت های پروازی بسیار بیشتر است.
اما به هر حال باید در نظر داشته باشیم که برای ماموریتی همچون اسکان روی کره ماه قیمت معقول و پایینی به نظر می رسد و این پول مسلما قابل تهیه و دسترسی است و می تواند همزمان با عملیات سفر به مریخ و در کنار آن مورد پردازش و بررسی قرار گیرد.
هزینه ها در صورتیکه سرویس دهنده های تجاری مرتبط پا به میان بگذارند، پایین تر هم خواهند آمد، این سازمان ها می توانند در مرتبه نخست گزینه های فروش پیشرانه برای سفر به مدار ماه پیش روی ناسا قرار گیرند.
همچنین علاوه بر ناسا، آژانس های فضای دیگری هم خواهند بود که برای سفر و ارسال انسان به مریخ به این سازمان ها متوسل خواهند شد.
تمامی مقاله های منتشر شده در ویرایش ویژه نیو اسپیس بطور رایگان به تازگی در دسترس قرار گرفته اند و شما هم می توانید برای افزایش دانش خود درباره سفرهای آینده فضایی آنها را مورد بررسی قرار دهید.
به گزارش ایرنا از ساینس الرت، شاید اگر بخواهیم رویاپردازانه به ماجرا نگاه کنیم، می توانیم بگوییم که این سفرها حتی از دسترس شما هم خارج نخواهند بود، چون بسیار نزدیک تر از چیزی رخ خواهند داد که می توانید تصورش را داشته باشید.
