از شمار خرد هزاران بیش
او در سال در سال 1329 از دانشسراي عالي ليسانس زبان و ادبيات فارسي گرفت و چند سال بعد، با گذراندن رساله دکتری خود با موضوع تتبع در دیوان ظهیر فاریاب یزدگردی( که بعدها کتاب مستقلی شد) با بدیع‌الزمان فروزانفر در اول آبان 1336، از دانشگاه تهران دکترا گرفت. استادان دكتر يزدگردي در دوران دانشگاهي، بزرگ‌مرداني مانند استاد بديع‌‌الزمان فروزانفر، جلال الدين همايي، ملك‌الشعراي بهار، بهمنيار، عبدالعظيم قريب، سيدهادي سينا و سيد محمّد فرزان بودند.
وی در خلال گذراندن دوره دکترا به مدت پنج سال (۱۳۲۹ش-۱۳۳۴ش) در آموزش و پرورش شهرستان قم در دبیرستان حکیم نظامی به تدریس پرداخت و پس از آن به دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران انتقال یافت و تا سال ۱۳۵۹ش بیش از سی سال، بدون وقفه به تدریس اشتغال داشت.
میزان وسواس علمی
امیر حسین یزدگردی، نماد استادی جامع‌الاطراف است که وسواس بیش از حد وی در حوزه تحقیق، پژوهش و تصحیح متون قدیمی، باعث شد تعداد آثاری که از او به جا مانده، بسیار اندک اما در نوع خود بی نظیر باشد. نمونه آن شرح و بسطی است که دکتر یزدگردی بر نفثه‌المصدور زیدری نسوی نوشته که به قول زنده‌یاد ایرج افشار، اصل کتاب، هزار بیت و حدود سی چهل صفحه بوده اما دکتر امیرحسین یزدگردی ششصد صفحه بر آن توضیح و تعلیقات و شرح لغات نوشته و کاری بی‌نظیر است.
کتاب مستقل دیگر دکتر یزدگردی، کتابی در زمینه پرنده‌شناسی با نام حواصل و بوتیمار بود که 16سال طول کشید. وسواس وی درباره این کتاب به گونه‌ای بود که حتی وقتی کتاب زیر چاپ بود و او نکته جدیدی پیدا می‌کرد که ضرورت داشت به اثر اضافه شود، صفحه چاپ شده را تجدید چاپ می‌کرد و در این راه، هزینه این وسواس‌ها را از جیب خود می‌پرداخت و تقدیر این بود که کتاب موقعی چاپ شود که دکتر یزدگردی با دنیا وداع می‌کرد؛ یعنی سال 1365.
كتاب "حواصل و بوتيمار" تاليف امير حسين يزدگردي ، در دوره يازدهم انتحاب كتاب سال جمهوري اسلامي ايران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به عنوان كتاب سال برگزيده شد.همچنين كتاب "ديوان ظهير فاريابي " تصحيح وي ، در دوره بيست و يكم انتخاب كتاب سال جمهوري اسلامي ايران معرفي شده است.
یزدگردی و فروزانفر و مینوی
بخشی از آثار پژوهشی دکتر یزدگردی، شامل همکاری‌اش با دیگران در آماده سازی کاری پژوهشی بود. تصحیح دیوان شمس در ده مجلد با همکاری دکتر حسین کریمان، زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر و همکاری‌اش با مجتبی مینوی در تصحیح کلیله و دمنه بخشی از این آثار هستند. کافی است ستایش فروزانفر و مینوی که در کار خود جزو سخت‌گیرترین پژوهشگران بودند از امیر حسین یزدگردی را خواند تا پی به جایگاه واقعی او برد. مجتبی مینوی در مقدمه کلیله و دمنه آورده است:« اگر در هر موردی چنانکه حق است، شکرگزاری جداگانه از آن کمک(یعنی از کمک دکتر یزدگردی) می‌کردم، می‌بایست صفحه‌ای از صفحات از ذکر نام عزیزشان خالی نباشد.«
استاد یزدگردی خود معلمی بود مسلط، دلسوز، عاشق، متین و باوقار که نه‌تنها درس و بحثش بلکه گفتار و کردار و رفتارش نیز سخت بر شاگردان تأثیر می‌گذاشت. او محققی بود سخت‌کوش، پرحوصله و بردبار، دقیق و نکته‌یاب. شاگردان وی امروز در شمار موفق‌ترین معلمان به‌حساب می‌آیند؛ افرادی چون استاد دکتر فتح‌الله مجتبایی و دکتر اصغر دادبه.
مهرداد نصرتی
No tags for this post.
