اشتراک خودرو راهی برای کاهش آلودگی محیط زیست

اشتراک خودرو عنوانی است که به انواع مختلف به شراکت‌گذاشتن اتومبیل گفته می‌شود. اشتراک خودرو در اصل برای زمان‌های کوتاه و سفرهای با فواصل کوتاه‌تر طراحی شده و خدمات عمومی را برای افزایش انتخابات تردد ارائه می‌دهد.

در این میان، سفرهای طولانی‌تر از این طریق می‌توانند مالکیت شخصی خودرو را کاهش دهند، به اعضا در صرفه‌جویی‌کردن منابع پولی‌شان کمک کرده و آن‌ها را با تشویق‌کردن‌ به رانندگی کمتر، استفاده بیشتر از سایر ابزار حمل و نقل و استفاده از خودروهای اشتراکی از لحاظ سوخت کارآمد ترغیب کند.

اشتراک خودرو در نواحی شهری بزرگ و در هر دوی کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه اجرا می‌شود. 

اشتراک خودرو اغلب برای کاربرانی جذاب است که گاها از خودرو استفاده می‌کنند یا این که مایلند از خودرویی به غیر از اتومبیل روزانه خود استفاده کنند. اشتراک خودرو عضویتی مبتنی بر خدمات در دسترس برای تمامی رانندگان باصلاحیت در یک جامعه است و تمامی به اعضا امکان دسترسی به نوعی شبکه توزیع‌شده متشکل از وسایط نقلیه اشتراکی برای 24 ساعت در روز و هفت روز هفته را دارند.

در اروپا فهرستی از بازیگران فعال در این عرصه وجود دارند که از آن میان می‌توان به شرکت‌های DriveNow و Car2Go اشاره کرد که در سراسر دنیا فعالیت دارند. شرکت Flinkster نیز در چندین کشور اروپایی فعالیت دارد و شرکت Autolib نیز عمدتا در فرانسه فعالیت می‌کند . شرکت‌های CarUnity و Tamyca هم در آلمان فعال هستند.

در امریکای شمالی نیز شرکت‌های DriveNow و Zipcar فعالان حاضر در سطح جهانی هستند. در آسیا و اقیانوسیه، ژاپن با شرکت‌های Orix و

Park24 و چین با شرکت PPzuche خدمات اشتراک خودرو را ارائه می‌دهند.

در این جا خودروها در ایستگاه‌های ثابت و نقاط پارک اختصاص‌داده شده قابل دسترس هستند و این ایستگاه‌ها در سراسر شهرها وجود دارند؛ سیستم آن‌ها به نوعی است که به کاربران امکان پارک خودروی اشتراکی در هر نقطه قانونی را می‌دهد که کاربر بعدی منتظر دریافت آن است.

اشتراک خودرو در نواحی شهری بزرگ و در هر دوی کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه اجرا می‌شود. گرچه بزرگترین بازار این زمینه در منطقه آسیا-اقیانوسیه (شامل کشورهای استرالیا، چین، هنگ‌کنگ، ژاپن، مالزی، نیوزلند، سنگاپور، کره جنوبی و تایوان) با 2.3 میلیون کاربر و 33 هزار خودروست، اروپا نیز به همراه ترکیه و روسیه یکی از بزرگ‌ترین خدمات را در این زمینه ارائه می‌دهد و 2.1 میلیون کاربر و 31 هزار خودرو در بازار اشتراک خودروی آن حضور دارند. با این حال، امریکای شمالی (شامل امریکا و کانادا) در این زمینه عقب مانده‌اند و دارای 1.5 میلیون کاربر و 22 هزار خودرو برای به اشتراک‌گذاشتن خودرو است.

تجارت اشتراک خودرو در نواحی دارای آستانه‌های اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی مطمئن و شفاف به سرعت رشد کرده است؛ به طور مثال، در آلمان حدود 140 خدمات مختلف در این زمینه فعالیت دارند و ناوگان اشتراک خودرو را کنترل می‌کنند.

این ناوگان از هزار خودرو در سال 2001 به بیش از 15 هزار و 400 خودرو در حال حاضر رسیده و این رقم 50 درصد کل ناوگان اروپا را تشکیل می‌‍دهد. بخش عمده این رشد از سال 2011 رخ داده است. تعداد مشتریان در این عرصه نیز از معدود مشتریان اولیه در سال 2001 به بیش از یک میلیون نفر رشده کرده و افزایش قابل توجهی از سال 2011 مشاهده شده است.

اشتراک خودروی ایستگاه‌محور هم‌اکنون در 490 شهر آلمان در دسترس است و به جمعیت 36 میلیون نفر کاربر بالقوه خدمت می‌کند. در این میان 13 شهر با جمعیت کلی 10 میلیون مشتری بالقوه، میزبان خدمات شناور خودروها هستند.

با این حال، حتی در آلمان و به ویژه شهر برلین که یکی از بزرگ‌‍ترین پایتخت‌های اشتراک خودرو به شمار می‌آید و میزبان ناوگان تثبیت‌شده 2900 خودرو است، این خدمات تنها یکی از چندین انتخاب تردد است.

خدمات اشتراک خودرو فقط 0.1 درصد انتخاب‌های تردد به شمار می‌آید و این در مقایسه با 29.5 درصد خودروهای خصوصی و 12.5 درصد دوچرخه قابل تامل است. هزینه مسافرت 7.5 کیلومتری (هزینه متوسط مسافرت از طریق اشتراک خودرو) با استفاده از خدمات اشتراک خودرو تا حد قابل توجهی کمتر از 18.90 یورو هزینه یک تاکسی برای همان مسافت است.

اشتراک خودرو در واقع با اهداف اجتماعی و محیطی آن و نه اهداف مالی و تجاری‌اش تعریف می‌شود. این مفهوم برای کاربران محلی و در پشتیبانی از وضعیت تردد و حمل و نقل طراحی می‌شود.

اهداف اشتراک خودرو منجر به اقداماتی با هدف کاهش‌دادن مالکیت شخصی اتومبیل شده و این امر مسافت طی‌شده توسط خودروها را کاهش و استفاده از فضا و توسعه شهری را ارتقا داده است.

اشتراک خودرو همچنین دسترسی مطلوب به وسایط نقلیه برای تمامی کاربران را امکان‌پذیر می‌کند. این موضوع ساکنان را ترغیب به پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و استفاده از اتوبوس و قطار می‌کند و وابستگی به سوخت‌های فسیلی را کاهش داده و همزمان از انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌کاهد.

 

منبع: مجمع جهانی اقتصاد

ترجمه: شه تاو ناصری

 

No tags for this post.