با بحران ال نینو، آفریقا گرسنه تر میشود

با وقوع پدیده ال نینو در سراسر افریقا، این قاره در حال رویارویی با بدترین بحرانی غذایی خود طی سال‌های گذشته است.

تحلیل جدید که توسط منبع خبری Mail & Guardian Africa  انجام شده، داده هایی را از سازمان ملل، شبکه سیستم هشدار زودهنگام و آژانس‌های خبری مختلف جمع‌آوری کرده و نشان داده بیش از 40 میلیون نفر در افریقا با عدم امنیت غذایی و تعدادی نیز با سوءتغذیه شدید دست و پنجه نرم می‌کنند.

این قاره به دست کم 4.5 میلیارد دلار برای رهاشدن از این وضعیت اضطراری نیاز دارد اما فقط کسری از این میزان تاکنون جمع‌آوری شده و حتی تحلیل‌های انجام‌شده نشان می‌دهد واکنش زودهنگام به این وضعیت بسیار کم‌هزینه‌تر از واکنش دیرهنگام به آن است.

بیش از 40 میلیون نفر در افریقا با عدم امنیت غذایی و تعدادی نیز با سوءتغذیه شدید دست و پنجه نرم می‌کنند.

کشورهایی مانند اتیوپی و بسیاری از کشورهای جنوب افریقا در وضعیت نابسامانی به سر می‌برند و آب و هوا تنها عامل کلیدی در بروز این شرایط نیست. در این بین، توانایی یک کشور برای کنارآمدن با چنین بحرانی تا حدی به سرمایه‌گذاری دولتی و قابلیت انسجام‌بخشی به منابع وابسته است.

برای تعدادی از کشورها، واحدهای پول ضعیف، واردکردن موادغذایی را برای آن‌ها دشوار کرده و در این میان تنش‌های موجود در این قاره جابجایی تجهیزات غذایی را دشوار کرده است. با این حال، هنوز بارقه‌های امیدی وجود دارد زیرا اکثر کشورهای ساحل غربی افریقا از بارش باران بیش از میزان متوسط و همچنین برداشت‌ محصولات لذت می‌برند.

اتیوپی: اتیوپی با آمار مطلق، وخیم‌ترین وضعیت را در میان کشورهای افریقایی دارد. حدود 10.2 میلیون اتیوپیایی در سال جاری میلادی به کمک‌های غذایی نیاز دارند و این کشور با بدترین خشکسالی طی 50 سال اخیر دست و پنجه نرم می‌کند. حدود 7.9 میلیون نفر دیگر در این کشور که به طور مزمن از عدم امنیت غذایی رنج می‌برد،

از میان 100 میلیون نفر جمعیت این کشور، طی یک برنامه منظم در حال دریافت‌کردن پشتیباتی غذایی هستند؛ چنین حمایتی از سوی دولت این کشور و خیرین صورت می‌گیرد.

اتیوپی به 1.4 میلیارد دلار کمک غذایی برای جلوگیری از افزایش مصیبت‌بار موارد تغذیه نامناسب مزمن نیاز دارد. حدود 400 هزار کودک احتمالا اواخر سال جاری میلادی به دلیل سوءتغذیه حاد احتمالا به غذای مکمل نیاز خواهند داشت.

با این حال، تاکنون، گروهای کمکی و مقامات اتیوپیایی نیمی از تقاضای 1.4 میلیارد دلاری برای سرمایه‌گذاری اورژانسی را دریافت کرده‌اند.

جنوب سودان: تقریبا یک چهارم جمعیت جنوب سودان یا 2.8 میلیون نفر به طور اورژانسی به کمک غذایی نیاز دارند و دست کم 400 هزار نفر در آستانه مصیبت قرار دارند. این کشور به ویژه با تاثیرات مخرب هر دوی تنش‌های داخلی و خشکسالی روبروست.

سال جاری میلادی جنوب سودان به 1.3 میلیارد دلار برای ارائه کمک اضطراری نیاز دارد اما بنا بر اعلام سازمان ملل، تاکنون گروه‌های کمکی فقط دو درصد این میزان را دریافت کرده‌اند.

زیمبابوه: خشکسالی در زیمبابوه محصولات را از بین برده و بیش از یک چهارم جمعیت 15 میلیون نفری این کشور را با کمبود تجهیزات مواد غذایی روبرو کرده است. در سال جاری میلادی، حدود سه میلیون نفر به کمک‌های غذایی نیاز خواهند داشت.

این کشور به 1.6 میلیارد دلار برای مبارزه با گرسنگی نیاز دارد و این میزان بیش از آنچه اتیوپی یا حتی سودان جنوبی نیاز دارد، است.

از این میزان، حدود 717 میلیون دلار برای خرید غله، 200 میلیون دلار نیز برای برنامه‌های غذایی مدارس و همچنین 140 میلیون دلار برای پشتیبانی از دامپروران نیاز است.

افریقای جنوبی: افریقای جنوبی با گرمای بی‌سابقه روبروست و اواخر سال جاری میلادی، دمای بالا در این کشور بی‌سابقه بود. همچنین در سال 2015 بارش باران در بدترین وضعیت خود طی 112 سال گذشته قرار داشت و از 9 استان این کشور، پنج استان در وضعیت اضطراری خشکسالی قرار داشتند.

دولت افریقای جنوبی احتمالا از جوامع بین‌المللی درخواست کمک نخواهد کرد و با واردکردن تجهیزات غذایی نیازهای خود را برآورده می‌کند. در این میان کشورهایی مانند آنگولا، موزامبیک و ماداگاسکار نیز در وضعیت‌های مشابهی قرار دارند.

بارقه های امید در راه است

با این حال، خبر خوب این است که اکثر کشورهای واقع در غرب افریقا در وضعیت نسبتا خوبی قرار دارند و از بارش مطلوب و برداشت محصول برخوردار بوده‌اند. کشورهای سنگال، بورکینافاسو، مالی، چاد و نیجر در حداقل وضعیت هشدار از لحاظ عدم امنیت غذایی هستند.

با این حال، برای کشورهایی که در وضعیت بحران به سر می‌برند، واکنش به موقع و سریع حیاتی است. مطالعات نشان داده واکنش زودهنگام و مداخلات انعطاف‌پذیر در مقایسه با مداخلات اضطراری تا حد زیادی مقرون به صرفه است.

کشورهای در معرض خطر، خیرین و نهادهای بشردوستانه باید بپذیرند که منتظرماندن تا زمان بروز بحران وسیع پیش از اختصاص سرمایه‌گذاری و منابع، سیاست اشتباهی است و در این میان واکنش سریع به اوضاع فعالی نوعی برد اقتصادی شفاف محسوب می‌شود.

 

منبع: مجمع جهانی اقتصاد

ترجمه: شه تاو ناصری

 

No tags for this post.