درمان بیماری پارکینسون با سلول‌های بنیادی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی، نورون های «دوپامینرژیک» منبع اصلی «دوپامین» هستند که خود مسئول پاسخ های احساسی بوده و نقش مهمی را در حرکت ایفا می کنند.

سال هاست محققان براین باورند که از دست رفتن این نورون ها بی بازگشت است. اما مطالعه ای جدید در دانشگاه Boise State نشان داده است که احتمال رشد مجدد نورون های دوپامینرژیک در پستانداران بالغ وجود دارد.

محققان در این مطالعه سیستمی را طراحی کرده اند که به طور ژنتیکی دودمان نورون های دوپامینرژیک مشتق از سلول های بنیادی را ردیابی می کند. بعد از برداشتن ژن از سلول های بنیادی و با استفاده از تکنولوژی دی ان ای نوترکیب، آن ها شش ماه منتظر ماندند. در انتهای این بازه زمانی مشاهده کردند که برداشتن نورون های دوپامینرژیک تحت تاثیر ژن قرار گرفته، می تواند منجر به جایگزینی این سلول ها به وسیله سلول های بنیادی شود.

نتایج نشان می دهد که سرعت جایگزینی این نورون ها مشابه با سرعت از بین رفتن آن ها در مدل موشی التهابی بیماری پارکینسون است. این امر نشان می دهد که التهاب تولید طبیعی نورون ها را مهار می کند و منجر به بیماری پارکینسون می شود.

با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد به همان اندازه که التهاب می تواند منجر به از دست رفتن نورون های دوپامینرژیک شود، سلول های بنیادی نیز می تواند به همان اندازه این نورون ها را جایگزین کند.

در حالی که محققان از دلایل مولکولی بیماری پارکینسون نامطمئن هستند اما می دانند که اختلالات لرزشی و سایر نقص های عملکرد حرکتی، مربوط به از دست رفتن نورون های دوپامینرژیک قرار گرفته در جسم سیاه(substantia nigra) است.

No tags for this post.