درخشان‌ترین حلقه‌ی زحل، جزو سبک‌ترین و جوان‌ترین حلقه‌های این منظومه است

پژوهشگران در تحقیق خود، از داده‌های طیف‌نگار نقشه‌بردار مرئی و فروسرخ کاسینی استفاده کرده‌اند که جزئیات ریزمقیاس «امواج چگالی مارپیچی» را درون حلقه‌ی B آشکار کرده است. برای تهیه‌ی این جزئیات، طیف‌نگار کاسینی نور ستارگان روشن دوردستی را که از درون حلقه‌یB می‌گذشتند، تحلیل کرد. اخترشناسان با استفاده از همین روش، وجود حلقه‌های اورانوس و نپتون را آشکار کرده بودند و هم‌اکنون از آن، برای بررسی جوّ سیارات فراخورشیدی استفاده می‌کنند.
منجمان در بررسی‌های خود متوجه شدند که هرچند تاری حلقه‌ها از جایی به‌جای دیگر به‌شدت تغییر می‌کند، اما جرم حلقه‌ها نسبتا ثابت می‌ماند؛ یعنی اختلاف جرم، عامل اصلی تفاوت میزان تاری و بازتابندگی در نقاط مختلف حلقه نیست. برای توضیح بهتر، می‌توان آسمانی مه‌گرفته را با استخری از آب مقایسه کرد که هرچند مه چگالی به‌مراتب کمتری از استخر آب دارد، اما آب درون استخر به‌مراتب شفاف‌تر است.

زحل
پژوهشگران حدس می‌زنند تاری زیاد حلقه‌ی B، حاصل وجود مقادیر عظیم ذرات بزرگ‌مقیاس است. شاید هم پدیده‌ای ناشناخته در ساختار حلقه، عامل آن باشد. چگالی کلی حلقه‌ی B، به میزان قابل‌توجهی پایین‌تر از پیش‌بینی‌های قبلی است و این بر تعجب اخترشناسان افزوده است. زمانی‌که حلقه‌ها شکل می‌گیرند، غبار حاصل از متلاشی شدن شهاب‌سنگ‌ها و منابع دیگر را جذب کرده و به‌تدریج سنگین‌تر و تیره‌تر می‌شوند. چگالی پایین‌تر حلقه‌ی بی می‌تواند به آن معنی باشد که این حلقه جوان‌تر از پیش‌بینی‌های قبلی است و به‌جای چندمیلیارد سالی که محاسبات نظری تخمینش زده بودند، چندصدمیلیون سال بیشتر عمر ندارد.
باوجود آن‌که کاسینی طی ۱۱و نیم سال گذشته، پیوسته به گردآوری و ارسال اطلاعات از منظومه‌ی زحل مشغول بوده، هنوز اسرار زیادی از این غول حلقه‌به‌کمر، سربه‌مُهر مانده که امید می‌رود بخشی از آن‌ها در سال آخر ماموریت کاسینی کشف شوند. کاسینی رفته‌رفته به زحل نزدیک‌تر می‌شود تا دقیق‌ترین اندازه‌گیری ممکن را از توزیع جرم درون سیاره (بدون در نظر گرفتن حلقه‌ها) انجام دهد. پس‌ از آن، فضاپیما به درون زحل شیرجه می‌رود تا تحت فشار خردکننده‌ی درون آن، متلاشی شود و ماموریتش پایان یابد.