قابلیت یادآوری و فراموشی در گیاهان

گیاهان می توانند تغییرات محیطی استرس زایی را که می تواند بر روی رشد و تولید مثل آنها تاثیر بگذارد را به یاد آورده یا فراموش کنند. پیتر ای کریست (Peter A. Crisp) و همکارانش از دانشگاه ملی استرالیا در کانبرا اولین کسانی بوده اند که به بررسی سیستماتیک چگونگی به یاد آوری و فراموش کردن گیاهان پرداخته اند.

یکی از فرضیه های محققان این است که گیاهان نوعی از حافظه شیمیایی را در خود دارند اما این حافظه چندین و چند ساله تا حدی سرعت نداشته که محققان را برای یاد آوری و فراموش کردن گیاهان متقاعد کند.

یاد آوری یا فراموشی در گیاهان مانند انسان ها و سایر پستانداران نیست. فشار هایی مانند دمای بالا یا نبود آب در داخل DNA و RNA بدن گیاهان تغییرات شیمیایی خاصی را ایجاد می کند. توانایی واکنش به همان طریق به همان فشار می تواند در گیاهی که سابقا همان فشار را تحمل کرده است تکرار شود. مکانیزم شیمیایی برای منطبق شدن با فشار محیطی می تواند در دانه ای گیاهان منتقل شود.

تمامی پاسخ های مرتبط با فشار برای گیاه مفید نیست و برخی از واکنش ها به شرایط پر فشار می تواند برای گیاه انتخاب غلطی تلقی شود. محققان نشان دادند که یک گیاه می تواند پاسخ به هر فشاری را فراموش کند اما به شرطی که آن پاسخ باعث آسیب یا از بین رفتن گیاه شود. توسعه حافظه و توانایی فراموش کردن حد اقل در سطح مولکولی و ژنتیکی به عنوان یک انطباق تکاملی در نظر گرفته می شود که گیاهان را در برابر تغییرات آب و هوایی چند میلیون ساله حفظ کرده است.

یکی از فرضیه های محققان این است که گیاهان نوعی از حافظه شیمیایی را در خود دارند اما این حافظه چندین و چند ساله تا حدی سرعت نداشته که محققان را برای یاد آوری و فراموش کردن گیاهان متقاعد کند. این اولین تحقیقی است که نشان می دهد که گیاهانی که مردم برای تغذیه به آنها نیاز دارند به نحوی طراحی شده اند که بتوانند در شرایط سخت و تغییرات آب و هوایی سریع دوام بیاورند.

منبع: examiner

ترجمه: احمد محمد حسینی

No tags for this post.