تاثیر سلول های عصبی بر روی حس تنهایی

محققان دریافتند که شخصی که پس از دوری از اجتماع نیازش برای برقراری ارتباط با مردم بالاتر می رود ممکن است تحت تاثیر خوشه ای از سلول ها به نام هسته رافه پشتی یا DRN قرار گرفته باشد. باید یادآور شد که این سلول ها در قسمت عقبی مغز انسان قرار گرفته اند. اگر چه بسیاری از تحقیقات بر چگونگی جست و جو و پاسخ مغز به پاداش تعاملات اجتماعی تاکید داشته اند و محققان در زمینه تاثیر انزوا و تنهایی بر روی رفتار اجتماعی تا کنون تحقیقات کم تری را به ثمر رسانده اند. آنها همچنین بیان می کنند که DRN بخشی از مغز است که تا کنون زیاد مورد مطالعه قرار نگرفته است.

متیوز و همکارانش به عنوان بخشی از تحقیق موشی را به مدت 24 ساعت در محیط متفاوت با سایر موش ها قرار داده و او را منزوی کردند. آنها دریافتند که موش کنترلی که هیچ دارویی دریافت نکرده بود در طول مدت زمان جداسازی ارتباط نورونی قوی تری در قسمت DRN مغز خود داشت.

گیلیان متیوز (Gillian Matthews) به عنوان راهبر این تحقیق در این باره بیان کرد: «مطالعات زیادی در زمینه روان شناسی انسان ها وجود دارد که چگونگی نیاز ما به ارتباطات اجتماعی که مشخصا در افرادی که احساس تنهایی می کنند قوی تر است را روشن می سازد؛ اما درک ما از مکانیزم های عصبی موجود در زیر بنای چنین احساسی در این لحظه بسیار اندک است. این احساس شاید در ابتدا مفید باشد و به نوعی به عنوان پاسخ انطباقی مغز در نظر گرفته شود اما واقعا درباره منشا آن اطلاعی نداریم.»

متیوز برای انجام این تحقیق در ابتدا در حین مطالعه بر روی چگونگی تاثیر داروها بر روی دوپامین نورون های مغز به صورتی غیر مترقبه به شناسایی سلول های عصبی مرتبط با تنهایی پرداخته و سپس تمرکز خود را بر روی DRN مغز قرار داد. متیوز و همکارانش به عنوان بخشی از تحقیق موشی را به مدت 24 ساعت در محیط متفاوت با سایر موش ها قرار داده و او را منزوی کردند. آنها دریافتند که موش کنترلی که هیچ دارویی دریافت نکرده بود در طول مدت زمان جداسازی ارتباط نورونی قوی تری در قسمت DRN مغز خود داشت.

نویسندگان این تحقیق در بخشی از این پژوهش بیان کرده اند که: «نورون های DRN چندان فعال نیستند. با این حال، این سلول های عصبی در طول دوره جداسازی نسبت به ارتباطات اجتماعی حساس تر شده و وقتی موش ها به حیوانات دیگر پیوستند این DRN ها فعال تر شدند. به طور همزمان موش جدا سازی شده به نسبت سایر حیوانات اجتماعی تر شده بود.»

قدم بعدی محققان در این زمینه این است که دریابند که آیا سلول های عصبی DRN واقعا بر روی تشخیص تنهایی تاثیر می گذارند یا مسئول ارسال پاسخ های مغز نسبت به احساس تنهایی هستند.

منبع: medicaldaily

ترجمه: احمد محمد حسینی

No tags for this post.