فضاهای کار اشتراکی و شکوفایی فردی

به نظر می‌رسد که فضاهای کار اشتراکی، مزیت‌های ویژه‌ای در خود نهفته دارند. پژوهشگرانی که سال‌ها به مطالعه رشد و شکوفایی کارکنان در محیط‌های مختلف کاری پرداخته‌اند، از مشاهده میزان شکوفایی افراد در محیط‌های کار اشتراکی شگفت‌زده شده‌اند. بر اساس آمارها، میزان شکوفایی افراد در این محیط‌ها نمره 6 از مجموع 7 نمره را به خود اختصاص می‌دهد. گفتنی است این میزان حداقل یک نمره بالاتر از متوسط نمره‌ای است که کارکنان شاغل در دفترهای کار معمولی گزارش کرده‌اند.

فضای کار اشتراکی یک محیط کاری است که در آن گروه‌های مختلفی نظیر آزادکاران (فریلنسرها)، دورکاران و نیز سایر افرادی که پروژه‌های مختلف را به صورت مستقل به انجام می‌رسانند و در جایی استخدام نیستند در کنار هم به کار می‌پردازند. اما چه چیزی سبب می‌شود که فضاهای کار اشتراکی این قدر بر کارایی افراد تاثیر بگذارند؟ آیا ویژگی‌های منحصر به فرد این فضاها را می‌توان برای بهبود عملکرد در فضاهای سنتی ادارات نیز به کار برد؟

فضای کار اشتراکی، مجموعه‌ای است که افراد آزادکار و دورکار می‌توانند در کنار یکدیگر به کار بر روی پروژه‌های خود بپردازند.

پژوهشگران برای یافتن پاسخی برای این پرسش‌ا، با ده‌ها بنیانگذار فضاهای کار اشتراکی و نیز صدها فرد شاغل در این فضاها در سراسر ایالات متحده مصاحبه کردند. نتیجه این پژوهش که نشانگر اصلی‌ترین مزایای محیط‌های کار اشتراکی است به شرح زیر است:

 

1– افرادی که از فضاهای کار اشتراکی استفاده می کنند، کار و شغل خود را معنادار می دانند. آزادکاران (فریلنسرها) پروژه‌هایی که خودشان دوست دارند را انتخاب می‌کنند. افرادی که در این پژوهش مورد مصاحبه قرار گرفتند بر این باور بودند که در فضاهای کار اشتراکی، به خاطر کار متفاوتی که انجام می‌دهند، هویتی مستقل با جمع دارند.

بر خلاف فضاهای کاری سنتی، در فضای کار اشتراکی، افراد حاضر بر روی پروژه‌های مختلف کار می‌کنند. از آنجا که رقابت و مقررات درون سازمانی رایج در محیط‌های کاری اداری در فضای کار اشتراکی وجود ندارد، این افراد احساس راحتی بیشتری کرده و لزومی ندارد که با نُرم‌های رایج محل کار سازگار شوند. کار کردن در میان افرادی که کارهای متفاوتی انجام می‌دهند سبب تقویت هویت هر یک از آنها می‌شود. مصاحبه شوندگان اعلام داشتند که چون بارها در مورد کاری که انجام می‌دهند با دیگران صحبت می‌کنند، کارشان جذاب‌تر و متمایزتر از کار بقیه افراد جلوه می‌کند.

دوم اینکه در فضای کار اشتراکی افراد معمولاً به یکدیگر کمک می‌کنند و همین کمک کردن است که سبب ایجاد حسی معنوی و نیز شکل‌گیری فرصت‌هایی زیاد برای افراد می‌شود. تنوع افراد در این محیط‌ها به این معناست که هر کدام از آنها مجموعه از مهارت‌های منحصر به فرد دارد که می‌تواند برای سایر اعضای حاضر در ان مجموعه سودمند باشد.

در نهایت اینکه بسیاری از مجموعه‌های فضای کار اشتراکی رسالتی اجتماعی دارند و ارزش‌هایی برای خود در نظر می‌گیرند. برای نمونه همکاری و یادگیری از جمله این ارزش‌ها به شمار می‌روند. به این ترتیب اصلا به این صورت نیست که فرد در یک فضای کار اشتراکی فقط به سر کار می‌رود، بلکه عضوی از یک جنبش اجتماعی نیز به شمار می‌رود.

2- کار در فضای کار اشتراکی به معنای کنترل بیشتر بر روی کار است. افراد کنترل بیشتری بر کار خود دارند. فضاهای کار اشتراکی معمولاً هفت روز هفته و به صورت 24 ساعته دایر هستند. به این ترتیب افراد می توانند در صورت وجود مهلت زمانی برای پروژه های خود و یا تسریع انجام یک کار و یا هر دلیل دیگری، بازه ای طولانی تر در محل کار حضور داشته باشند. همچنین آنها می توانند ساعات خلوت تر و یا ساعات شلوغ که افراد معمولاً با یکدیگر در راستای کار خود صحبت هم می کنند را انتخاب کنند.

حضور در فضای کار اشتراکی به افزایش بهره‌وری افراد می‌انجامد.

یکی دیگر از مزیت های این فضاها، محدودیت در استقلال فرد است. افراد آزادکار معمولاً استقلال زیادی دارند و همین استقلال می تواند سبب کاهش بهره وری شود. به همین دلیل است که بسیاری از افراد حاضر در فضای کار اشتراکی بر این باورند که حضور در این مکان سبب ایجاد ساختار و نظم در کارشان و نیز انگیزه یافتن برای کار بیشتر می شود. جالب اینجاست که بر خلاف وضعیت موجود در ادارت و شرکتهای مختلف، محدودیت ها در این فضاها به افزایش بهره وری افراد می انجامد.

 

2- حاضران در فضای کار اشتراکی، احساس تعلق به یک جمع بزرگ‌تر دارند. ارتباط با سایرین، یکی از اصلی‌ترین دلایلی است که افراد به کار در فضاهای اشتراکی (به جای کار در خانه و یا اجاره یک دفتر مستقل) روی می‌آورند. هر فضای کار اشتراکی حال و هوای ویژه و مخصوص خودش را دارد و مدیران هر فضا نیز نهایت کوشش خود را برای تامین نیازهای افراد به کار می‌بندد.

البته تعامل اجتماعی با سایر افراد حاضر در این فضاها اجباری نیست و افراد می‌توانند زمان و نحوه این تعامل را خودشان انتخاب کنند. افراد حاضر در یک فضای کار اشتراکی معمولاً در وقت‌های استراحت و در کافی شاپ با دیگران هم صحبت می‌شوند.

مزیت‌های فضای کار اشتراکی را می‌توان در دفاتر کار سنتی نیز پیاده کرد.

اما شرکت‌ها و ادارت سنتی نیز می‌توانند از این رویکرد برای بهبود فضای موجود خود استفاده کنند. برای نمونه برخی از شرکت‌های کوچک و بزرگ، برخی کارکنان خود را به این فضاها می‌فرستند تا برای مدتی در این مجموعه‌ها به کار بپردازند. این فضاها به ویژه برای افرادی که خواستار ساعات شناور کاری هستند بسیار جذاب است. گذراندن ساعات کاری در جایی بیرون از محیط معمول کاری می‌تواند به افزایش خلاقیت افراد نیز کمک کند.

اما بهره گیری از تجربیات فضای کار اشتراکی فقط به کارمندان دورکار شرکتها محدود نمی‌شود. باید دقت داشت که راز موفقیت مجموعه‌های فضای کار اشتراکی فقط به خاطر کافی شاپ و یا سالن بزرگ برای کار نیست، بلکه دادن حس انجام کار معنادار و ارزشمند است که سبب شکوفایی افراد در این فضاها می‌شود. به همین دلیل شرکت‌ها باید ضمن نظارت بر کار کارکنان، انعطاف پذیری زیادی نیز به آنها بدهند.

همچنین شرکت‌ها می‌تواند با تشویق تعامل مثبت میان کارکنان، فضای بهتری در سازمان خود ایجاد کنند. در فضاهای کار اشتراکی معمولا رویدادهایی نظیر برنامه‌های آموزشی و یا همایش‌های مختلف برگزار می‌شود. این روند می‌تواند در دستور کار شرکت‌های معمولی نیز قرار گیرد.

شاید بهترین درسی که شرکت‌ها می توانند از فضاهای کار اشتراکی بگیرند این است که باید به کارکنان خود فرصت و آزادی عمل داده و در عین حال از آنها پشتیبانی لازم را نیز به عمل آورند.

منبع: مجله Harvard Business Review

ترجمه: صالح سپهری فر

No tags for this post.