گزارش ویدئوئی از کشاورزی در مدار زمین
زندگی در ایستگاه بین المللی فضائی دارای قوانین و شرایط ویژه و خاص خود است و فضانوردان ساکن در این ایستگاه قادر نیستند تا مانند مردم عادی در سطح کره زمین برنامه و رژیم غذائی عادی را داشته باشند . این موضوع سبب شده است تا تعیین رژیم غذائی این افراد نیازمند برنامه ریزی دقیق و علمی باشد تا آن ها در طی مدت زمان ماموریت خود ، مواد غذائی کافی را دریافت کرده و دچار سو تغذیه نشوند .
در سال های گذشته فضانوردان موفق به تولید و مصرف نوعی کاهو در ایستگاه بین المللی فضائی شده و نخستین سالاد تولید شده در مدار زمین را مصرف کردند . دانشمندان با پرورش این گیاهان روند، رشد رستنی ها در شرایط فضا و بدون نور را مطالعه و بررسی می کنند.
در این میان اصلی ترین منبع غذائی فضانوردان ساکن این ایستگاه بین المللی فضائی ، مواد غذائی و تجهیزاتی است که از زمین برای آن ها ارسال می شود اما در سال های گذشته دانشمندان تلاش کرده اند تا مواد غذائی گیاهی را در این محل پرورش داده و به بررسی امکان رشد گیاهان در فضا بپردازند . این تلاش ها کمابیش منجر به اخذ نتیجه شده و در چندی پیش فضانوردان موفق به تولید و مصرف نوعی کاهو در ایستگاه بین المللی فضائی شده و نخستین سالاد تولید شده در مدار زمین را مصرف کردند . دانشمندان با پرورش این گیاهان روند، رشد رستنی ها در شرایط فضا و شرایط فاقد نور خورشید را مطالعه و بررسی می کنند.
چندی پیش نیز رسانه های مختلف دنیا خبر از شکفتن نخستین گل در تاریخ مطالعات و اکتشافات فضائی داده و اعلام کردند فضانوردان ایستگاه بین المللی فضائی موفق به کاشت نخستین گل در مدار زمین شده اند.بر این اساس گل «آهار» در آزمایشگاه ویژه گیاهی ایستگاه فضایی بین المللی که از دو سال پیش راه اندازی شده، شکفته شد.
ایستگاه بین المللی فضائی یک پروژه مشترک بین 5 کشور و سازمان های فضائی ان ها است . این پنج کشور عبارتند از : سازمان فضائی ناسا از آمریکا ، سازمان فضائی روسیه ، سازمان فضائی ژاپن ، سازمان فضائی اتحادیه اروپا و سازمان فضائی کانادا. پروژه ساخت این ایستگاه در سال 1998 میلادی آغاز شد و نخستین فضانوردانی که به ماموریت در این ایستگاه اعزام شدند ، یک فضانورد آمریکائی به عنوان فرمانده تیم و دو فضانورد روس بودند . این ماموریت در زمستان سال 2000 میلادی آغاز شده و نخستین حضور انسان در ایستگاه بین المللی به شمار می رود .
تا کنون و طی پانزده سال گذشته بیش از 250 نفر در این ایستگاه اقامت کرده اند ، البته باید به این موضوع نیز اشاره کرد که حداکثر ظرفیت این ایستگاه شش نفر است . ایستگاه بین المللی فضائی در مدار تحتانی زمین قرار داشته و در معمولا در محدوده فاصله 330 کیلومتری تا 435 کلیومتری از سطح زمین مستقر است . پروژه ایستگاه بین المللی فضائی امکانات لازم جهت انجام آزمایش های علمی در خارج از جو زمین ، عملیات مشاهده و بررسی و همچنین به عنوان یک ایستگاه میانی و رابط جهت سفر به ماه ، سایر سیارات منظومه شمسی و یا سایر سیارک ها کاربرد دارد . بر اساس گزارش های منتشر شده توسط ناسا ، آزمایش های انجام شده در این ایستگاه بین المللی تاکنون سبب ایجاد دستاوردهای ارزشمندی در بهبود شرایط زندگی در کره زمین شده است . مهمترین این دستاوردها در حوزه ساخت و مطالعه واکسن ها ، امداد در شرایط بحرانی و حوادث جوی و کشاورزی است .
طول ایستگاه بین المللی فضائی 109 متر است و بخش مرکزی آن 51 متر درازا دارد . وزن کلی این ایستگاه فضائی در حدود 420 تن بوده و داخل آن 14 بخش قابل سکونت تعبیه شده است . این بخش ها در مجموع دارای حجمی بالغ بر 935 متر مربع هستند . این میزان فضای قابل سکونت تقریبا در حد نیمی از ابعاد یک هواپیمای بوئینگ 747 محسوب می شود .
منبع : nineplanets.org
No tags for this post.
