حال فارغ التحصیلان ما خوب نیست

 وی جزو برترین شاگردان پروفسور مهری از بنیان گذاران دانشگاه صنعتی شریف است. دکتر نیکخو تا به امروز 30پایان نامه کارشناسی ارشد و 2 پایان نامه دکتری را هدایت کرده است. به بهانه تلاش های این استاد جوان به گفت و گوی اختصاصی با وی پرداختیم.

لطفاً مختصري در مورد بيوگرافي و سوابق علمي و پژوهشي خودتان بفرماييد.

 دوره کارشناسی را در رشته مهندسي عمران- عمران در دانشگاه صنعتي اصفهان  گذرانده ام. کارشناسی ارشد را بین حدود 70نفر ورودی دانشگاه صنعتی شریف با رتبه اول فارغ التحصیل شدم و در دوره دکتری نیز در رشته عمران- سازه بین حدود 10دانشجو با کسب رتبه اول از دانشگاه صنعتی شریف فارغ التحصیل شدم. همچنین عضو هيات علمي و دانشیار دانشكده مهندسي عمران دانشگاه علم و فرهنگ و عضو بنياد ملي نخبگان نیز هستم.

اگر به عقب برگردید بازهم رشته عمران را انتخاب می کنید ؟

اگر به عقب بازگردم سراغ رشته تجربی و شاخه پزشکی می‌روم ؛ زیرا حفظیات من بسیار خوب بود اما پایه ریاضی خیلی قوی نداشتم و برای یادگیری ریاضی بسیار زیاد زحمت کشیدم. اگر این زحمات را در رشته تجربی به کار می‌بردم موفق تر بودم و منبع درآمد بهتری نیز داشتم.

نقاط ضف و قوت علمی کشور درحوزه مهندسی به خصوص مهندسی عمران را در چه مسائلی می بینید؟

بزرگترین نقطه ضعف ما دراین حوزه تعداد پذیرفته شدگان بسیار زیادتر از حد نیاز در رشته مهندسی است به طوری که رشته مهندسی جذابیت و شان خود را بعد از این سونامی ورودی ها و فارغ التحصیلان ازدست داده است. در نهایت هم هیچ کس راه حلی برای رفع این مشکل در نظرنگرفته است و فقط ظرفیت پذیرش دانشجو در تحصیلات تکمیلی را بالابرده اند .درحالی که متاسفانه بسیاری از کسانی که برای تحصیلات مقاطع بالاتر ساخته نشده بودند، به علت فقدان موقعیت کاری مناسب و تنها برای پر کردن وقت، وارد این مقاطع و رشته ها شدند و این سونامی همچنان ادامه دارد.

اما در خصوص نقاط قوت باید گفت؛ حوزه مهندسی عمران گسترده بوده و پیشرفت آن به بودجه عمرانی وابسته است. بنابراین زمانی که  بودجه روند انقباضی را طی کند این مهم اثراتی روی فارغ التحصیلان رشته عمران نیز می‌گذارد. امادر حوزه اجرا، توانمندی بالایی در کشور وجود دارد که امیدواریم با مرتفع شدن مسائل بودجه ای  وسرمایه گذاری های درست این مسئله نیز حل شود .در واقع می توان گفت بین رشته های مهندسی،رشته عمران شرایط بهتری پیدا خواهدکرد.

آینده علمی کشور رابا وجود نخبگان چطور ارزبابی می کنید؟

دانشجویان ما دودسته اند؛ آنهایی که به خاطر علم وارد دانشگاه می شوند وآن دسته که فقط برای سرگرمی به دانشگاه می آیند. صرفنظر از دسته دوم که کاری به آنها نداریم و تعدادشان روز به روز هم بیشتر می شود، دانشجویانی که علم را به خاطر علم می خواهند هم تاحدودی سرخورده شده اند. بسیاری از آنهایی که خوب درس می‌خوانند و علم اندوز هستند از کشور خارج می شوند که مصداق بارز آن دانشجویان نخبه و برجسته دانشگاههای تراز اول کشور هستند. این مسئله در دانشگاه علم و فرهنگ نیز اخیرا زیاد به چشم می‌خورد به طوری که در ماه 2تا 3 متقاضی تحصیل در خارج کشور برای اخذ توصیه نامه به من مراجعه می‌کنند که این آمار جای نگرانی دارد و می توان گفت حال کنونی فارغ التحصیلان ما خوب نیست.

تاثیر تولید مقالات در توسعه علمی کشور را چطور ارزیابی می کنید ؟

تولید مقالات به هرحال بحث مهمی است که ایران نیز توانسته دراین مرحله به رتبه خوبی دست یابد.اما این نکته را نباید فراموش کنیم که بسیاری از مقالات ما هیچ ربطی به صنعت ندارند. زیرا حقیقت این است که آنهایی که در ایران مقاله می نویسند یا اعضای هیئت علمی هستند که برای ارتقا مراتب علمی این کار را می‌کنند یا دانشجویان هستند که برای خروج از کشورمقاله‌ می نویسند و برخی نیز برای درآمد زایی این کار را می کنند و هیچ نیاز سنجی از صنعت صورت نمی گیرد. بنابراین نتیجه مقالات ما در مقایسه با دنیا این می‌شود که تقریبا 80 درصد مقالات ما حرفی برای گفتن در صنعت ندارند و تنها محدود به علم روی کاغذ هستند. به همین دلیل ارتباط صنعت و دانشگاه در ایران بسیار ضعیف است و مقاله و پایان نامه‌ای که ارائه می شود حالت انتزاعی دارد و صرف تحقیقات است و از صنعت دردی را دوا نمی‌کند.

به نظر شما مشکل عدم برقراری ارتباط صنعت و دانشگاه در چیست؟

این مشکل از هردوطرف است. زیرا اساتید ما مانند گذشته در حوزه کاری خودشان متمرکز نیستند و این به دلیل مشکلات اقتصادی است. در نتیجه عدم تمرکز استادان روی حوزه کاری خودشان باعث شده است که از نیازهای صنعت غافل باشند و ندانند چه چیزی برای صنعت لازم است. ازسوی دیگر صنعت تمایلی برای اینکه نیاز خود رابه دانشگاهها اعلام کند، ندارد .البته ناگفته نماند صنعت ایران در ده سال گذشته جانی نداشته است و امیدواریم که با برداشته شدن تحریم ها و سرمایه گذاریهای مناسب جان دوباره ای بگیرد.

همچنین در خصوص دانشگاه علم و فرهنگ که می خواهد به عنوان دانشگاهی کارآفرین و نسل سوم باشد، ارتباط با صنعت مهمترین اصل خواهد بود.

چه توصیه‌ای به دانشجویان رشته عمران و مهندسی دارید ؟

اول اینکه امروزمان با دیروزمان متفاوت باشد که اگر غیر این عمل کردیم باید بدانیم یک روز ازعمرمان که دیگر بر نخواهد گشت و سرمایه عظیمی است را ازدست داده ایم. همچنین دانشجو باید در دانشگاه هیجان و شوق یادگیری و تحقیق را همواره داشته باشد.

اما به همکارانم نیز می‌گویم، بزرگترین ضعف اساتید ما آموزش محور بودن این عزیزان است در حالی که آموزش ،بخشی از کار استاد است. در واقع استادی که کار تحقیقاتی نکند مثل آبی است که هر قدر زلال هم باشد پس از مدتی راکد بودن فاسد می شود و باید گفت صنعت به کار تحقیقاتی زنده است و دنیا ایران را به برتری در تحقیقات و محققان آن می شناسد.

No tags for this post.