روبات های انسان نما،بایدها و نباید ها

پژوهشگران در این رابطه اعتقاد دارند  روحیات بشر به صورت ذاتی به گونه ای است که در مواجهه با صورتی انسانی  حتی اگر اطمینان داشته باشد که  با مشتی کد وجریانی بی پایان از رشته های  صفر و یک و روباتی بدون احساسات وشخصیت در حال گفت وگو است ، حالتی احترام آمیز تر به خود خواهد گرفت .

در حقیقت هنوز دلیل این موضوع مشخص نیست که چرا وقتی با دستگاه های  دستیار دیجیتال شخصی ( پی دی ای ها ) و یا ربات های انسان نما یا روبات های پرستار مواجه می شویم به طور غریزی  احساس میکنیم باید مودب  بوده و رفتاری دوستانه داشته باشیم و به صورت متقابل از این نوع روبات ها نیز درخواست احترام و علاقه متقابل خواهیم داشت .

در حقیقت هنوز دلیل این موضوع مشخص نیست که چرا وقتی با دستگاه های  دستیار دیجیتال شخصی (پی دی ای ها) و یا ربات های انسان نما یا روبات های پرستار مواجه می شویم به طور غریزی  احساس میکنیم باید مودب  بوده و رفتاری دوستانه داشته باشیم و به صورت متقابل از این نوع روبات ها نیز درخواست احترام و علاقه متقابل خواهیم داشت .

جواب این سوال ممکن است بسیار ساده تر از آن چیزی باشد که فکر می کنیم ؛  ذهن ما انسانها دقیقا همانند ماشین هایمان برنامه ریزی شده اند.

در همین رابطه دکتر سیکات استاد روانشناسی دانشگاه وسترن نیو انگلند میگوید : انسان ها به طور فطری و ذاتی موجوداتی اجتماعی هستند .

با پیشرفت تکنولوژی  و شبیه تر شدن آن به واقعیت زندگی روزمره انسان ها، مردم به طور فزاینده ای با تکنولوژی جدید خو گرفته و در این مسیر گاهی به فرایند های طبیعی نیز جنبه انسانی می دهیم . برای نمونه بسیاری از انسان ها در تفکرات فانتزی خود  خرس قطبی را موجودی بامزه و دوست داشتنی دانسته و صفات انسانی به آن می بخشند .

از سوی دیگر جولیان گریر استاد تاتر در دانشگاه تگزاس در آرلینگتون آمریکا نگاه خاصی به موضوع رفتار متقابل روبات های انسان نما دارد .

در سالهای اخیر پرفسور گریر و شاگردانش به طور مستقیم بامهندسین و گروه کامپیوتر در دانشگاه تگزاس همکاری داشتند و گروه جدیدی با عنوان (انسان و رباتها ) برای کشف و کاوش روابط عاطفی جدید بین ماشینها و انسانها ایجاد کرده اند . در این گروه تازه تاسیس،  به منظور مطالعه دقیق تر و بررسی ارتباط بیشتر بین انسان ها و روبات ها ، یک روبات اجتماعی به نام  بادی  نیز خریداری شد .

تحقیقات این گروه حاکی از آن است که تمایل ارتباط احساسی با روبات ها ممکن است عمیق تر از معاشرت کردن با آن ها ویا به عنوان نیمه انسان فرض کردن آن ها باشد .

این محقق در ادامه توضیحات خود میگوید : تمام وقت و زمان من در تاتر صرف این موضوع شده بود که نشان دهم انسان ها همانند شبکه ای از تجربیات هستند و در حال حاضر مسیر پیشرفت و تکنولوژی  به جایی رسیده که ما  روباتهایی شبیه  انسانهای اولیه در اختیار داریم . من امیدوارم در آینده نزدیک ماشینها و روباتهایی با احساس طراحی و ساخته شده و این روبات ها  همانند ما و شبیه به انسانها در مواجهه با مسایل  و دارا بودن احساسات اولیه بر خورد کنند .

 

مترجم: فاطمه کردی

منبع : discovery

No tags for this post.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا