گلوکوما ریشه ژنتیک دارد
پژوهش های تیمی از محققان بین المللی در ایالات متحده آمریکا منجر به شناسائی سه ژن جدید در انسان شد که در بروز بیماری آب سیاه چشم یا گلوکوما نقشی مستقیم دارند . به این ترتیب تعداد ژن های دخیل در بروز این بیماری که در برخی موارد می تواند به کوری منجر شود ، به پانزده ژن افزایش یافت .
در همین رابطه پاول . ای . سیوینگ مدیر موسسه ملی چشم پزشکی ایالات متحده آمریکا و از پژوهشگران ارشد این پروژه مطالعاتی اعلام کرد : تقارن این کشف با ماه هشدار درباره گلوکوما بسیار جالب است . با استفاده از این آنالیز های بی سابقه می توان نقشه فراگیرژنتیکی بیماری گلوکوما یا آب سیاه چشم را ترسیم کرد .
در نتیجه این آزمایش ها ، دانشمندان موفق به شناسائی سه ژن مختلف با نام های FOXC1, TXNRD2 و ATXN2 شدند که تاثیری مستقیم بر بروز بیماری گلوکوما دارند . با استفاده از این آنالیز های بی سابقه می توان نقشه فراگیرژنتیکی بیماری گلوکوما یا آب سیاه چشم را ترسیم کرد .
لازم به توضیح است که موسسه ملی چشم پزشکی یکی از زیر مجموعه های موسسه بهداشت و سلامت ایالات متحده آمریکا محسوب می شود . به باور کارشناسان ، این یافته های نوین می تواند مسیرهای جدید و استراتژی های موثری را برای مطالعه ، پیشگیری و درمان گلوکوما در برابر دانشمندان ایجاد کند .
نیراج آگاروال از دیگر پژوهشگران این تیم تحقیقاتی در رابطه با اهمیت یافته های فوق اعلام کرد : این نخستین گزارش علمی است که به طور مستقیم بر دخالت و تاثیر عوامل ژنتیکی بر آسیب های ناشی از اکسیده شدن سلول های چشم و بروز گلوکوما اشاره می کند .
عارضه گلوکوما یا آب سیاه که در بسیاری از موارد می تواند منجر به کوری فرد شود ، در حال حاضر یکی از معضلات اصلی چشم پزشکی در سراسر دنیا است و بر اساس آمارهای رسمی ، در حدود 60 میلیون نفر در سراسر دنیا به این بیماری مبتلا هستند . چشم پزشکان اعلام کرده اند که این بیماری در صورت تشخیص به موقع ، قابل کنترل بوده و خطری ایجاد نمی کند .
عارضه آب سیاه می تواند به بینائی فرد بیمار آسیب های شدیدی رسانده و حتی در صورت عدم درمان قطعی ، منجر به کوری شود . این بیماری پس از آب مروارید ، اصلی ترین مشکل بینائی انسان ها در دنیا محسوب می شود . دلیل اصلی این عارضه ، بالا رفتن فشار داخلی مایع زلالیه درون چشم است . متاسفانه این بیماری با روند بسیار کند پیشرفت خود سبب بی توجهی فرد بیمار شده و در بسیاری از مواقع درک و شناسائی بیماری توسط فرد مبتلا ، به درستی تشخیص داده نمی شود .
مهمترین نشانه های ابتلا به این عارضه عبارتند از : تغییر سریع شماره چشم و ضعیف شدن پر شتاب چشم ها ، سر درد های خفیف ، اختلالات بینائی و عدم تطبیق چشم در شرایط مختلف نوری . در مراحل بعدی ، فرد بیمار بخش هایی از زاویه دید خود را از دست داده و این قسمت ها به مرور بیشتر شده و در نهایت منجر به کوری می شوند .
به اعتقاد کارشناسان ، تمامی انسان ها باید پس از چهل سالگی به صورت مداوم و همه ساله نسبت به اندازه گیری و معاینه فشار داخلی چشم ها اقدام کرده و آن را تحت کنترل داشته باشند .
در این مطالعات ، دانشمندان اقدام به بررسی و مطالعه دی ان ای 3 هزار و 853 فرد اروپائی کردند که اجداد آن ها سابقه ابتلا به بیماری گلوکوما را داشتند . در ادامه ، دی ان ای افراد فوق با نمونه های مشابه 33 هزار و 480 فرد دیگر که در خانواده آن ها نشانه ای از این بیماری دیده نمی شد ، تطبیق داده شده و دانشمندان به بررسی تفاوت های ژنتیکی موجود در افراد دو گروه فوق پرداختند .
در نتیجه این آزمایش ها ، دانشمندان موفق به شناسائی سه ژن مختلف با نام های FOXC1, TXNRD2 و ATXN2 شدند که تاثیری مستقیم بر بروز بیماری گلوکوما دارند .
شرح کامل این مطالعات و نتایج به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله پزشکی ژنتیک طبیعی یا journal Nature Genetics منتشر شده و در دسترس پژوهشگران قرار دارد . جهت مشاهده متن کامل پژوهش فوق الذکر، اینجا را کلیک کنید .
No tags for this post.
