۱۵ درصد علل ناباروری ناشناخته است

دکتر فرناز فاطمی، ناباروری با علت ناشناخته یکی از شایع ترین انواع ناباروری دانست و گفت: در این شکل از ناباروری حتی پس از انجام انواع آزمایش های تشخیصی استاندارد، هیچ علتی به عنوان منبع ناباروری در نظر گرفته نشده است.

وی افزود: در این ناباروری باید تمام علل ناباروری از طریق بررسی های اولیه رد شود، به طور مثال باید از طریق انجام عکس رنگی، باز بودن لوله های رحمی و طبیعی بودن شکل ظاهری رحم را اثبات کنیم و با انجام برخی آزمایش های مورد نیاز نشان دهیم که تخمک گذاری به صورت طبیعی وجود دارد. همچنین ذخیره تخمدان ها نیز از طریق آزمایشات مختلف باید بررسی شده و در حد طبیعی باشد و در مردان نیز آزمایش آنالیز اسپرم و سایر علل نیز طبیعی باشد که در نتیجه علت شناخته شده ای برای ناباروری این افراد وجود ندارد و می توان به آنها ناباروری با علت ناشناخته را اطلاق کرد.

فاطمی با عنوان اینکه شیوع ناباروری با علل ناشناخته ۱۵ درصد است و می تواند به دو صورت اولیه و ثانویه صورت بگیرد، گفت: حالت اولیه در مواردی است که قبلاً هیچ بارداری شکل نگرفته است و زوج از همان ابتدا دچار ناباروری بوده اند و حالت ثانویه به مواردی اطلاق می شود که ممکن است در گذشته یک بارداری اتفاق افتاده باشد، چه منجر به تولد نوزاد زنده شده، یا نشده باشد.

وی تصریح کرد: دو نوع تشخیص در این زمینه وجود دارد، گاهی اوقات یکسری اختلالات خفیف و جزئی در زوج وجود دارد اما با تست هایی که انجام می دهیم نمی توانیم هیچ علتی برای آنها پیدا کنیم و دستۀ دیگری هم وجود دارد که واقعاً ممکن است هیچ علتی برای آنها وجود نداشته باشد و فقط به صورت شانسی بارور نمی شوند و می توان گفت ناباروری آنها از روی شانس و اتفاقی می باشد.

فاطمی تاکید کرد: بهترین درمان در این افراد برای زوجی است که طول دوره ناباروری آنها کمتر از دو سال باشد و سن زن از اهمیت بسیاری برخوردار است بطوریکه اگر سن زن زیر ۳۰ سال باشد و همچنین افرادی که قبلاً سابقه بارداری یا تولد نوزاد زنده داشته اند، از شانس بیشتری برای بارداری برخوردار خواهند بود و به روش های درمانی، پاسخ بهتری خواهند داد.

این متخصص زنان با بیان اینکه با افزایش طول دوره ناباروری شانس بارور شدن در زنان کمتر می شود، گفت: به ازای هر یک سال که به طول دوره ناباروری افراد اضافه می شود، ۲۵ درصد از شانس باروری کم می شود و همین طور با افزایش سن، به ویژه در زنان بالای ۳۰ سال، به ازای هر یک سال که به عمر زن اضافه می شود، ۹ درصد شانس باروری این افراد کم می شود، به طور کلی گفته می شود که در جمعیت عادی، ۸۴ درصد از زوجین پس از یک سال خودشان به طور طبیعی بارور می شوند و ۹۲ درصد نیز می توانند پس از دو سال بارداری داشته باشند اما در مواردی که بیش از دو سال به طول انجامد و هیچ علتی نیز شناخته نشود، این افراد باید هر چه سریعتر جهت درمان مراجعه کرده تا تحت نظر مراکز درمان ناباروری، روش های تشخیصی و درمانی لازم برایشان به کار رود.

وی در پاسخ به این پرسش که با مراجعه افراد چه اقدامی برای درمان زوجین نابارور با علل ناشناخته صورت می گیرد، عنوان کرد: پس از مراجعه یک زوج جهت درمان ناباروری، ما باید تمام بررسی های لازم و تمام عللی که می توانند سبب ناباروری شوند را بررسی نماییم که در ابتدا این بررسی با یک شرح حال ساده و یک معاینه فیزیکی آغاز می شود که از آن جمله دریافت شرح حال قاعدگی در زنان است که از اهمیت بسیاری برخوردار است و چنانچه طبیعی باشد، می تواند نشان از یک تخمک گذاری خوب داشته باشد، معاینۀ فیزیکی، بررسی ذخیرۀ تخمدانی، انجام تستهای مختلف جهت اثبات تخمک گذاری، بررسی شکل ظاهری و آناتومی رحم و همینطور باز بودن لوله های رحمی و… نیز از دیگر بررسی های اولیه و مورد نیاز می باشند.

فاطمی با تاکید بر هماهنگ بودن اصل درمان در زن و مرد تصریح کرد: در واقع هماهنگی در درمان بسیار اهمیت دارد و درمانی که برای زن در نظر گرفته می شود باید متناسب و هماهنگ با درمانی باشد که ارولوژیست و پزشک متخصص ناباروری مردان، برای همسر ایشان، تعیین می کند.

به گزارش مهر، وی همچنین با عنوان اهمیت بالای سن زن و طول مدت ناباروری در درمان، خاطرنشان کرد: چنانچه سن زن کمتر از ۳۵ سال و مدت ناباروری کمتر از دو سال باشد، به شرط آنکه همسر وی نیز به درمان های پیشرفته نیاز نداشته باشد، درمان انتظاری را برایشان پیشنهاد می دهیم که در بسیاری از مواقع این زوج خودشان به صورت طبیعی صاحب فرزند می شوند و در غیر اینصورت و بعد از گذشت دو سال از طول مدت ناباروری، به دنبال درمان های پیشرفته تر می رویم.

No tags for this post.