بازیابی سلامت سالمندان پس از ترومای مغزی
برای اولین بار است که یک مطالعه به توصیف وضعیت بیماران سالمند مبتلا به هماتوم سابدورال که تحت درمان هستند میپردازد. هماتوم سابدورال (subdural hematoma) به لخته خون در بخش خارجی مغز که در اثر افتادن و یا ضربه به سر ایجاد میشود، اطلاق میشود.
سن و سال یکی از مهمترین عواملی است که در بیماران مبتلا به آسیب مغزی قابل توجه است. اگر بیمار جوان باشد، هماتوم ساب دورال حاد از طریق عمل جراحی مغز و اعصاب درمان میشود. هر چند ممکن است برای یک جوان هم با وجود جراحی بیمار جان خود را از دست بدهد.
اما در بیماران مسن، میزان موفقیت در جراحی به دلیل اینکه بسیاری از این بیماران معمولا داروهای ضد انعقاد خوراکی برای درمان بیماریهای قلبی عروقی مصرف میکنند، کمتر است. به طور کلی پذیرفته شده است که بیماران مسن که از هماتوم سابدورال حاد رنج میبرند، به خاطر مدتی بیشتر زندگی کردن، نباید جراحی شوند. زیرا بسیاری از این افراد کمتر پیش میآید که بتوانند پس از جراحی به طور مستقل به زندگی عادی خود ادامه داده و یا بیش از یک سال زنده بمانند.
پژوهشگران نشان دادند که چگونه وضعیت عملکرد بیماران قبل از آسیب مغزی و مصرف داروهای ضدانعقاد خوراکی بر تشخیص هماتوم سابدورال در بیماران 75 ساله و مسنتر که تحت عمل جراحی قرار گرفتهاند، اثر میگذارد.
بر اساس این مطالعه هیچ کدام از بیمارانی که بیهوش به بیمارستان انتقال داده شده بودند، یا قبل از آسیب مغزی داروهای ضد انعقاد مصرف میکردند، یک سال پس از عمل جراحی زنده نماندند.
اما شگفتآور بود که بیمارانی که در هنگام انتقال به بیمارستان به هوش بوده و یا از داروهای ضد انعقاد استفاده نمیکردند، به خوبی توانستند پس از عمل جراحی بهبود یافته و طول عمر آنان نیز مانند دیگر همسالان آنها ادامه یافته بود.
توجه به این نکته ضروری است که بیماران مبتلا به هماتوم سابدورال حاد از بیمارانی که کوفتگی یا سایر آسیبهای داخل جمجمه که درمان آن متفاوت است جدا شوند.
جراحی هماتوم سابدورال حاد و به دنبال آن توانبخشی و مراقبتهای ویژه این بیماران شامل هزینههای زیاد و درد و رنج قابل توجهی برای بیماران و خانوادههای آنها است. بنابراین بهتر است این جراحی روی افرادی انجام شود که بتوانند از مزایای آن بهرهمند شوند، نه اینکه مشکلات زیادی بر آنان تحمیل شود.
در آخر، محققان تاکید کردند که عمل جراحی هماتوم سابدورال یک تصمیم پزشکی است و پزشکان باید ارزیابی کنند که آیا این شیوه درمان حتی اگر منجر به بهبودی یک نفر از ده نفر بیمار شود، باز هم ارزشمند است؟
No tags for this post.