بیماری سفیدك آفتابگردان زیر ذره بین پژوهشگران
به منظور شناسایی نژادهای فیزیولوژیك عامل بیماری سفیدك كركی آفتابگردان در ایران، نمونه های قارچ عامل بیماری جمع آوری و پس از احیا روی رقم حساس ركورد تكثیر شدند. به منظور تعیین نژادهای فیزیولوژیك قارچ عامل بیماری جدایه های کننده مناطق روی ارقام افتراقی استاندارد مایه زنی شدند.
بر اساس نتایج به دست آمده 64 ژنوتیپ به عنوان مقاوم (20>DSI>0) و بقیه به عنوان نیمه مقاوم ، نیمه حساس، حساس و خیلی حساس ارزیابی شدند.
با توجه به یكسان بودن بیماریزایی جدایه های آزمایش شده و شناسایی نژاد 100 برای آن ها، تعداد 77 ژنوتیپ آفتابگردان شامل هیبریدهای جدید، لاین های برگشت دهنده باروری و نرعقیم سیتوپلاسمی، تك بوته های انتخابی و جوامع انتخابی ارقام آزاد گرده افشان در مقابل نژاد شناسایی شده در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای مورد ارزیابی قرار گرفتند.
میزان آلودگی بوته ها پانزده روز پس از مایه زنی و بر اساس صفات ظاهری بیماری شامل مرگ گیاهچه، اسپورزایی روی كوتیلدون ها، اسپورزایی در كوتیلدون و برگ های اصلی، كوتولگی، موزائیك، رنگ پریدگی و بد شكلی ارزیابی شد. با توجه به اهمیت این علایم و نقش آن ها در شدت بیماری برای هر كدام امتیازی منظور و میانگین مجموع امتیازات هر ژنوتیپ به عنوان شاخص شدت بیماری (Disease Severity Index :DSI) برای تعیین واكنش لاین های آفتابگردان استفاده شد.
بر اساس نتایج به دست آمده 64 ژنوتیپ به عنوان مقاوم (20>DSI>0) و بقیه به عنوان نیمه مقاوم ، نیمه حساس، حساس و خیلی حساس ارزیابی شدند.
منبع: سیامك رحمانپور، 1394، شناسایی نژادهای فیزیولوژیك عامل بیماری سفیدك كركی آفتابگردان (Plasmopara halstedii) و واكنش ژنوتیپ های میزبان به آن نژادها در شرایط كنترل شده. فصلنامه به نژادی نهال و بذر ، سال سی و یكم، شماره 3
No tags for this post.
