تعیین سن نسبی سطوح در کرمان با جلای سنگ

بررسی های فیزیكی، شیمیایی، میكروسكوپی و كانی شناسی از جمله روش های مفید در شناسایی و تفسیر جلاها در راستای سن یابی و اقلیم شناسی گذشته هستند. پژوهش حاضر به منظور بررسی كاربرد جلای سنگ در تعیین سن نسبی و تكامل عوارض ژئومورفیكی اراضی خشك منطقه جیرفت در استان كرمان انجام گرفت.

نتایج پژوهش حاضر نمایانگر امكان استفاده از جلای سنگ در تعیین سن نسبی سطوح مختلف ژئومورفیك موجود در منطقه جیرفت بود

شكل اراضی پدیمنت پوشیده در منطقه شناسایی شد و براساس نوع رسوبات زمین شناسی و خصوصیات جلای سنگ ها به سطوح پایدار، نسبتاً پایدار و ناپایدار تقسیم گردید. سنگ های دارای جلا از روی هر سطح ژئومورفیك جمع آوری گردیدند و مورد مطالعه فیزیكی، شیمیایی، میكروسكوپی (میكروسكوپ سنگ شناسی و الكترونی روبشی) و كانی شناسی رسی قرار گرفتند.

نتایج نشان داد كه سیلیسیم، آلومینیوم، آهن و كلسیم از جمله عناصر غالب موجود در جلای سنگ های منطقه بودند و ضخامت جلا در سنگ های مختلف بین 100 تا 600 میكرومتر متغیر بود. نتایج نسبت كاتیونی Ca K)/Ti) نشان داد كه نمونه های مربوط به سطح پایدار، مسن تر از نمونه های مربوط به سطوح نسبتاً پایدار و ناپایدار بودند. همچنین، پوشش و پرشدگی رس طی مطالعات میكرومورفولوژیكی در سنگ های موجود در سطح پایدار پدیمنت مشاهده گردید.

 كانی شناسی رسی جلاها حاكی از وجود كانی های كلریت، اسمكتیت، ایلیت، پالیگورسكیت، سپیولیت و كائولینیت بود. علاوه بر این، تصاویر میكروسكوپ الكترونی روبشی مورفولوژی لایه ای جلای سنگ را به وضوح نشان دادند. نتایج پژوهش حاضر نمایانگر امكان استفاده از جلای سنگ در تعیین سن نسبی سطوح مختلف ژئومورفیك موجود در منطقه جیرفت بود.

منبع: معصومه سرمست، محمدهادی فرپور، عیسی اسفندیارپور بروجنی،  1394، مقایسه برخی خصوصیات جلای بیابان در سطوح پایدار، ناپایدار و نسبتاً پایدار پدیمنت پوشیده در منطقه جیرفت . فصلنامه علوم و فنون كشاورزی و منابع طبیعی، علوم آب و خاك ، سال نوزدهم، شماره 3 (پیاپی 73).

لینک منبع

No tags for this post.